Άβιτος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τη στέψη του αναγνώρισαν αμέσως οι Ρωμαιογαλάτες και σημαντικό μέρος του βασιλείου, όπως στην Ιταλία και την [[Παννονία]]. Όμως ο αυτοκράτορας της ανατολής [[Μαρκιανός]] δεν επικύρωσε τη στέψη του, γεγονός που αποτελούσε σοβαρό ανασταλτικό παράγοντα στη μακροημέρευση της βασιλείας του.<ref>[[Hydatius]] writes (''Chronicle'', 166) that Avitus sent some ambassadors to Marcian to discuss the separation of their spheres of influences, and later (''Chronicle'', 169) adds that the two emperors ruled in agreement.</ref> Ωστόσο στη γενικότερη παρακμή που χαρακτήριζε τις τελευταίες στιγμές του δυτικού τμήματος της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας τις αποφάσεις τις έπαιρναν παρασκηνιακά επιφανείς στρατηγοί όπως ο Ρικίμερος και ο Μαϊοριανός. Οι τελευταίοι κατάφεραν να αποσπάσουν τη συναίνεση ορισμένων συγκλητικών και να τον αποπέμψουν από το θρόνο το φθινόπωρο του [[456]]. Ο Άβιτος κατανοώντας το τέλος που τον περιμένει, αποδέχθηκε αμέσως την εκθρόνιση του αποδεχόμενος τη θέση του επισκόπου της [[Πλακεντία]]ς. Ο Ρικίμερος τον καταδίωξε και στην Πλακεντία, και ενώ ο Άβιτος προσπάθησε να διαφύγει στην πατρίδα του (Ωβέρνη), πέθανε ανοίγοντας τον δρόμο στον επόμενο αυτοκράτορα Μαϊοριανό.