Πευκέστας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Gts-tg (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Gts-tg (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 14:
Την άνοιξη του 323 π.Χ., μαζί με την συνοδεία 20.000 Περσών μετέβη στη [[Βαβυλώνα]] για να δεί τον Αλέξανδρο, και αναφέρεται ως ένας από αυτούς που βρίσκονταν κοντά στον Αλέξανδρο, κατά τις δύο εβδομάδες όπου αυτός ήταν κλινήρης και ετοιμοθάνατος. Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου, δεν εμφανίζεται να παίρνει μέρος στις διαβουλεύσεις που ακολούθησαν, αλλά διατήρησε την επαρχία του τόσο κατά την [[Συμφωνία της Βαβυλώνας]] το 323 π.Χ., όσο και στην [[Συμφωνία του Τριπαράδεισου]] το 321 π.Χ..<ref>Αρριανός, [http://websfor.org/alexander/arrian/book7a.asp vii. 23, 24, 26], Φώτιος, [http://www.tertullian.org/fathers/photius_03bibliotheca.htm cod. 82], [http://www.tertullian.org/fathers/photius_03bibliotheca.htm cod. 92], Διόδωρος Σικελιώτης, [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=Diod.+17.110.1 xvii. 110], xviii. 3, 39; Ιουστίνος, ''Επιτομή του Πομπήιου Τρόγου'', [http://www.forumromanum.org/literature/justin/english/trans13.html#4 xiii. 4]</ref>
 
Κατόπιν, όλη του η προσοχή και προσπάθεια φαίνεται πως επικεντρώθηκε στο να ισχυροποιήσει την θέση του και να επεκτείνει την δύναμη και επιρροή του όσο το δυνατό περισσότερο. Όταν ξεκίνησαν οι πόλεμοι των διαδόχων και έπρεπε να διαλέξει μια από τις αντιμάχομενες πλευρές μεταξύ του [[Αντίγονος ο Μονόφθαλμος|Αντίγονου του Μονόφθαλμου]] και του [[Ευμένης ο Καρδιανός|Ευμένη του Καρδιανού]](317 π.Χ.), υπήρξε κοινή συμφωνία όλων να παραμείνει ουδέτερος και να του δωθεί η αρχηγία των στρατιωτικών δυνάμεων που υπήρχαν στις περιοχές ανατολικά του [[Τίγρης ποταμός|Τίγρη ποταμού]], και με δυσκολία μπορούσε κάποιος να τον επηρρεάσει άμεσα ως προς την διάθεση του δυνάμεων του για την έκβαση του πολέμου. Ο Ευμένης όμως, με την έξυπνη διαχείρηση και τεχνάσματα του, κατάφερε και προσέλκυσε τον Πευκέστα, και κατάφερε να τον κάνει να συμμαχήσει μαζί του στις δύο εκστρατείες που ακολούθησαν έναντι του Αντίγονου. Ο Πευκέστας ήταν ικανοποιημένος και η περηφάνεια του καλλυμένη, με τις τιμές που του αποδίδονταν ως ο κυβερνήτης της επαρχίας όπου μεγάλος αριθμός στρατών ήταν συγκεντρωμένοι σε μια κλίμακα που θύμιζε αυτή του Αλεξάνδρου, ο Ευμένης όμως ήταν αυτός που έλεγχε από το παρασκήνιο όλες τις πτυχές του πολέμου και των επιχειρήσεων.
 
==Πόλεμοι των Διαδόχων==
 
Κατά την [[Μάχη της Γαβιηνής|μάχη της Γαβιηνής]] τον Ιανουάριο του 316 π.Χ., η οποία έληξε με την ήττα του Ευμένη, και την παράδοση του από τους [[Αργυράσπιδες]] στον Αντίγονο, εμφανίζεται να έχει υπάρξει απειθαρχία και κακοδιαχείρηση από τον Πευκέστα, όπου σύμφωνα με μια μαρτυρία, ο ίδιος ήταν ένας από αυτούς που οργάνωσαν την παράδοση αυτή. Η συμπεριφορά του κατά την διάρκεια αυτών των εκστρατειών έδειξε πως ήθελε και τηντη δυνατότητα να διοικεί μόνος του, και να ακολουθεί, με μέτρο, την κρίση των άλλων. Ο εγωκεντρικός και φιλόδοξος του χαρακτήρας, εκτιμήθηκε και διαχειρίστηκε κατάλληλα από τον Αντίγονο, ο οποίος βρήκε χρήσιμο να τον χρησιμοποιεί, και ενώ του πήρε την σατραπίασατραπεία, και ουσιαστικά τον είχε ως εικονικό αιχμάλωτο, τον εξύψωνε με ψευδείς ελπίδες και απατηλές υποσχέσεις, οι οποίες φυσικά ποτέ δεν εκπληρώθηκαν.<ref>Διόδωρος Σικελιώτης, xix. 14, 15, 17, 21-24, 37, 38, 48, Πολύαινος, ''Στρατηγήματα'', [http://websfor.org/alexander/polyaenus/polyaenus3.asp iv. 6], [http://websfor.org/alexander/polyaenus/polyaenus4.asp 8]</ref>
 
==Παραπομπές==