Γιάννης Βάζος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Προσθήκη πηγής άντλησης βιογραφικών στοιχείων |
||
Γραμμή 27:
Γεννήθηκε στη [[Σμύρνη]] το φθινόπωρο του 1914<ref>''"Η ζωή του Γιάννη Βάζου"'', Πάνος Μακρίδης-Σπύρος Καραθανάσης, ''έκδοση Αθλητικής Βιβλιοθήκης εφημερ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ»'', Αθήνα 1947, σελ. 3</ref> σε οικογένεια με σχετική οικονομική άνεση. Ο πατέρας του Ζαχαρίας (από τα [[Βουρλά]]) ήταν [[έμπορος]] ζώων και διατηρούσε κρεοπωλείο, ενώ η μητέρα του Στέλλα εξαιτίας ασθένειας κατά την [[εγκυμοσύνη]], είχε δύσκολο [[τοκετός|τοκετό]] με συνέπεια να κινδυνέψει η δική της ζωή και του νεογέννητου, το οποίο απέκτησε νευρολογικό πρόβλημα στα κάτω άκρα.<ref>είναι χαρακτηριστικό ότι το βρέφος κίνησε τα πόδια μόνο έπειτα από μήνες και στη διάρκεια της βάπτισης, γεγονός που απέδωσαν ο μεν οικογενειακός γιατρός στο σοκ από την επαφή με το καυτό νερό, οι δε παρευρισκόμενοι (ενδόμυχα) σε θαύμα του Αγ. Ιωάννη που η μητέρα το είχε "τάξει" και θα του έδινε το ίδιο όνομα</ref> Σε αυτό οφειλόταν η ελαφρά, αλλά εμφανής ιδιαιτερότητα του Βάζου στο τρέξιμο, με τους φιλάθλους να πιστεύουν ότι διαθέτει κοντύτερο το "καλό" δεξί του πόδι, μία φήμη που πάντως δεν έχει διαψευσθεί. Υπήρξε το μεσαίο από 7 αδέλφια και συγκεκριμένα τα μεγαλύτερα Ευαγγελία, Γεωργία, Βασίλη και τα νεότερα Στέλιο, Χρήστο, Κατίνα.
Η οικογένεια στη [[Μικρασιατική καταστροφή]] εγκατέλειψε τη Σμύρνη με ναυλωμένη βάρκα, ενώ κατά τη διαφυγή τους αποφεύχθηκε εντελώς τυχαία ένα δεύτερο περιστατικό που θα είχε μοιραία κατάληξη για τον 8χρονο, τότε, Γιάννη.<ref>Για να μην αφήσει πίσω του ένα αγαπημένο παιχνίδι, έφυγε από το σπίτι για εκείνο φίλου
Το δεύτερο εξάμηνο του 1933 παντρεύτηκε κατόπιν γνωριμίας κάποιων μηνών τη Ροδή, επίσης [[Μικρά Ασία|Μικρασιάτισσα]], παρά την πατρική διαφωνία για το νεαρό της ηλικίας του. Στα 19 έγινε πατέρας στη Στέλλα, ενώ περίπου μία δεκαετία αργότερα ακολούθησε ο Ιορδάνης.<ref>η βιογραφία του τον Ιανουάριο 1947 αναφέρει δύο παιδιά, όντας όμως νεότατος τότε, πιθανώς να υπήρξαν μεταγενέστερα και άλλα</ref> Ενδιάμεσα είχε στρατευτεί την περίοδο 1937 με 1939 στο Α' Σύνταγμα Στρατού, όπου οργάνωσε ισχυρή ποδοσφαιρική ομάδα με τη στήριξη του [[Αντισυνταγματάρχης|αντισυνταγματάρχη]] Αγησίλαου Σινιώρη. Κατά την κήρυξη του [[Ελληνοϊταλικός πόλεμος (1940-1941)|Ελληνοϊταλικού πολέμου]] παρουσιάστηκε στο [[Βόλος|Βόλο]], προωθήθηκε στο Τομόρι και υπό τις διαταγές του ίδιου έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις της Ταξιαρχίας Ελιγμών.
Εξαιτίας των ελλείψεων σε τρόφιμα με την έναρξη της [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Κατοχής]], μετέτρεψε το κρεοπωλείο σε κατάστημα ποτών, σύντομα όμως συνελήφθη επειδή διακινήθηκαν εκεί απαγορευμένα είδη. Ο ίδιος αρνήθηκε πως είχε γνωρίσει τους υπαίτιους, αλλά το Στρατοδικείο της οδού Σίνα 8 τον καταδίκασε σε θάνατο και η ποινή μόνο έπειτα μειώθηκε σε 5ετή κράτηση. Από τον Ιούλιο του 1941 παρέμεινε έγκλειστος επί ένα χρόνο και 12 ημέρες, με μεγάλο διάστημα στο στρατόπεδο καταναγκαστικών έργων του [[Τατόι|Τατοῒου]], αφέθηκε δε ελεύθερος στα πλαίσια πανηγυρισμού εκ μέρους των κατοχικών δυνάμεων κάποιας επιτυχίας στο μέτωπο. Εν τω μεταξύ, το σπίτι τους είχε σχεδόν καταστραφεί από το γερμανικό βομβαρδισμό του λιμένος Πειραιώς την 7η Απριλίου 1941, οπότε η οικογένεια Γιάννη Βάζου φιλοξενούταν στην πατρική οικία, έως την αγορά νέου στη [[Νίκαια Αττικής|Νίκαια]] (τότε Κοκκινιά).<ref>η βιογραφία του δεν κάνει λόγο
''"Η κατάστασις όμως τότε ήταν τραγική στην Ελλάδα και ο Βάζος σαν νοικοκύρης και οικογενειάρχης, κοίταξε πώς να τα βολέψει καλύτερα έτσι που να κρατηθεί στη ζωή."''</ref> Σε αυτό διέμεινε για μακρά περίοδο της μετέπειτα ζωής του.▼
▲''"Η κατάστασις όμως τότε ήταν τραγική στην Ελλάδα και ο Βάζος σαν νοικοκύρης και οικογενειάρχης, κοίταξε πώς να τα βολέψει καλύτερα έτσι που να κρατηθεί στη ζωή"''
Απεβίωσε στις 6 Νοεμβρίου 1991 στον [[Πειραιάς|Πειραιά]].
== Ποδοσφαιρική
Αγωνίστηκε στη θέση του κυνηγού. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τον Απόλλωνα Ρέντη το 1929, το 1931 μεταπήδησε στην [[ΑΕΚ Πειραιώς]] για να καταλήξει την ίδια χρονιά στον [[ΠΑΕ Ολυμπιακός ΣΦΠ|Ολυμπιακό]]. Εκεί αγωνίστηκε έως το 1949, οπότε και σταμάτησε το ποδόσφαιρο. Στην Εθνική Ελλάδας αγωνίστηκε 14 φορές και σημείωσε 4 τέρματα. Ήταν μεγάλος σουτέρ και σπεσιαλίστας στα φάουλ, σημείωνε γκολ με όλους τους τρόπους με την ίδια άνεση. Αναδείχτηκε 5 φορές πρώτος σκόρερ και 2 φορές δεύτερος στο Ελληνικό πρωτάθλημα.
Γραμμή 65 ⟶ 63 :
}}
{{Πύλη|Ποδόσφαιρο|Soccer ball.svg|right=yes}}▼
== Παραπομπές - σημειώσεις ==
{{παραπομπές}}
▲{{Πύλη|Ποδόσφαιρο|Soccer ball.svg|right=yes}}
== Πηγές ==
* ''"Η ζωή του Γιάννη Βάζου"'', Πάνος Μακρίδης-Σπύρος Καραθανάσης, ''έκδοση Αθλητικής Βιβλιοθήκης εφημερ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ»'', Αθήνα 1947
* ''"H ιστορία του Ολυμπιακού"'', Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, ''Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή'', Αθήνα 1996
* ''"Θρύλος, πορεία μέσα στο χρόνο"'', συλλογικό έργο, ''Εκδόσεις Ηλιοτρόπιο'', Αθήνα 1997, ISBN 960-3420-49-2
* ''"Χρυσός θρύλος, η ένδοξη ιστορία του Ολυμπιακού • 1925-1997, 72 χρόνια δόξας"'', Ηλίας Λέκκας, ''Εκδόσεις Art Press'', Αθήνα 1997
* ''"Εθνική Ελλάδος • Πορεία μέσα στο χρόνο"'',
* ''"Ολυμπιακός • Ένα αρχείο, μία ιστορία"'', Βασίλης Α. Καρδάσης, ''Εκδόσεις Μίλητος'', Αθήνα 1998, ISBN 960-8460-09-3
* ''"Όλα για το ποδόσφαιρο • Αλμανάκ '91"'', συλλογικό έργο (δ/νση Ανδρέας Μπόμης), ''έκδοση περιοδ. «ΕΙΚΟΝΕΣ»'', Αθήνα 1991
* ''"80 χρόνια, 80 μορφές"'', Βασίλης Α. Καρδάσης, ''Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα'', Αθήνα 2005, ISBN 960-4420-21-6
{{DEFAULTSORT:Βαζος, Γιαννης}}
[[Κατηγορία:Γεννήσεις το 1913]]
| |||