Τύφος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Petef (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Petef (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 2:
[[αρχείο:Typhus ukrainian family.jpg|thumb|right|250px|Οικογένεια που πάσχει από τύφο. Ουκρανία, 1921]]
Με τον ιατρικό όρο '''τύφος''' μπορεί να αναφέρονται σειρά ασθενειών οι οποίες προκαλούνται από την παρουσία ενός από τους εξής τύπους βακτηριδίων στον [[Οργανισμός (βιολογία)|οργανισμό]]: Rickettsia typhi ή Rickettsia prowazekii. <ref>{{en}} [http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/001363.htm Μedlineplus]. Ανάκτηση 12 Δεκεμβρίου 2011</ref> <ref>{{en}} [http://emedicine.medscape.com/article/231374-overview Μedscape.com]. Ανάκτηση 12 Δεκεμβρίου 2011</ref> <ref>{{en}} [http://health.nytimes.com/health/guides/disease/typhus/overview.html The New York Times]. Ανάκτηση 12 Δεκεμβρίου 2011</ref> Οι ρικέτσιες είναι μια διαφορετική ομάδα βακτηριδίων που μεταδίδονται στον άνθρωπο μέσω ενδιαμέσων μολυσμένων ξενιστών που είναι διάφορα είδη αρθροπόδων (ψίλοι, ψείρες, τσιμπούρια κ.α. .και η μόλυνση γίνεται είτε μέσω κάποιου τσιμπήματος είτε μέσω περιττωμάτων. Οι δυο βασικοί τύποι του τύφου είναι ο ενδημικός (ή τύφος του ποντικού) που μεταδίδεται από ψίλους που συμβιώνουν με αρουραίους και ποντίκια, και ο επιδημικός μεταδίδεται μέσω των τσιμπήματων από διάφορα αρθρόποδα.<ref> Παπαπαναγιώτου Ι, Κυριαζοπούλου – Δαλαϊνα Β. Ρικέτσιες, Ιατρική μικροβιολογία & Ιολογία. Θεσσαλονίκη 2004</ref><ref>Χανιώτης Β. Αρθρόποδα και δημόσια υγεία. Λοιμώξεις, Αλλεργίες, Εξωπαρασιτισμός. Zymel 1992</ref><ref>Αλεξίου Δανιήλ Σ. Ρικέτσιες, Μικροβιολογικά χρονικά, 2001</ref>
Δεν πρέπει να συγχέεται με τον όρο [[τυφοειδής πυρετός]] ο οποίος παρουσιάζει παρόμοια συμπτωματολογία με τον τύφο, όμως οι μικροοργανισμοί που τον προκαλούν είναι διαφορετικοί. <ref>{{en}} [http://entomology.montana.edu/historybug/wwi/tef.htm Typhus Fever on the eastern front in World War I] Montana State University. Ανάκτηση 12 Δεκεμβρίου 2011</ref>
Γραμμή 13:
Ο επιδημικός τύφος είναι η σοβαρότερη μορφή της νόσου. Από τους ασθενείς που παραμένουν χωρίς θεραπεία για επιδημικό τύφο, 10% έως 60% μπορεί να πεθάνουν. Οι ηλικιωμένοι άνω των 60 ετών κινδυνεύουν περισσότερο να πεθάνουν εξαιτίας της νόσου. Οι ασθενείς που λαμβάνουν την ενδεδειγμένη θεραπεία αναρρώνουν γρήγορα.
==Συμπτώματα==
Στις περισσότερες μορφές του τύφου συνήθως αναπτύσσονται συμπτώματα 1 με 2 εβδομάδες μετά την έκθεση από τον μικροοργανισμό. Τα συμπτώματα που συναντάμε περιλαμβάνουν πυρετό, ρίγη, πονοκέφαλο, μυϊκούς πόνους, κακουχία ενώ στο σημείο που είναι το δάγκωμα από το αρθρόποδο μπορεί να υπάρχει κάποιου είδους ψωρίασης.
Τα σημεία και συμπτώματα που προκαλεί ο ενδημικός τύφος περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:
Γραμμή 60 ⟶ 61 :
==Θεραπεία==
Η διάγνωση μιας ρικετσιακής λοιμώξης μπορεί να είναι δύσκολη άλλα η έγκαιρη θεραπεία με τα κατάλληλα αντιβιοτικά είναι κρίσιμη για την ταχεία ανάρρωση. Η θεραπεία θα πρέπει να βασίζεται στην κλινική εξέταση και δεν θ απρέπει να καθυστερεί εν αναμονή των αποτελεσμάτων των εργαστηριακών εξετάσεων. Αν ένας ασθενής πάρει έγκαιρα την αγωγή του μπορεί να βελτιώσει την υγεία του μέσα σε 48 ώρες. Βέβαια ο ασθενής με επιδημικό τύφο είναι δυνατόν να χρειαστεί δραστικότερη μορφή θεραπείας με χορήγηση ενδοφλεβίων υγρών και οξυγόνου. <ref>www.antimicrobe.org</ref>
Η θεραπεία του τύφου βασίζεται στη χορήγηση αντιβιοτικών όπως:
Γραμμή 74 ⟶ 75 :
Στους ασθενείς με επιδημικό τύφο δυνατόν να χρειαστεί δραστικότερη θεραπεία με χορήγηση ενδοφλέβιων υγρών και οξυγόνου.
==Πρόληψη==
Δεν υπάρχει μέχρι τώρα διαθέσιμο εμβόλιο για τον τύφο και έτσι δεν μπορεί να αποφευχθεί η λοίμωξη. Ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη λοιμώξεων για τον τύφο είναι να ελαχιστοποιηθεί η έκθεση στα εξωπαράσιτα (ψείρες, ψίλοι, τσιμπούρια). Αυτά μπορούν να προληφθούν με την χρήση εντομοαπωθητικών και εξέταση του δέρματος μετά από επισκέψεις σε επικίνδυνες και μολυσμένες περιοχές. Φορώντας προστατευτικά ρούχα εμποτισμένα με κάποιου είδους εντομοαπωθητικού μειώνεται περεταίρω ο κίνδυνος τσιμπήματος.
Πολλοί άνθρωποι διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο επιδημίας τύφου και αυτό γίνεται γιατί βρίσκονται εκτεθειμένοι σε περιθωριακές κοινότητες (φτωχές περιοχές, στρατόπεδα προσφύγων…) μαζί με αυτές τις ομάδες ανθρώπων κινδυνεύουν και οι εργαζόμενοι που βρίσκονται εκεί. Ο κίνδυνος αυτός αυξάνεται κατά την διάρκεια το πιο κρύων μηνών του χρόνου όταν οι ανθρώπινες δραστηριότητες ενθαρρύνουν την εξάπλωση της ανθρώπινης ψείρας σε τέτοιες συνθήκες υψηλού κινδύνου καλό θα είναι να εφαρμόζονται στα ρούχα ή στο δέρμα εντομοκτόνα πρέπει επίσης να φοριούνται προστατευτικές μάσκες κατά τον καθαρισμό αυτών τον περιοχών. Επίσης μπορεί να γίνει απομάκρυνση τον χόρτων και κλάδεμα των θάμνων που ευνοούν την διαβίωση των κροτώνων. Σκόπιμη είναι η χρήση κολάρων εμποτισμένων με εντομοαπωθητικά – εντομοκτόνα στα κατοικίδια ζώα (σκύλοι, γάτες, κ.λπ.) δίνοντας ικανοποιητικά αποτελέσματα χωρίς να προκαλεί σοβαρές παρενέργειες στα ζώα. Μεγάλη προσοχή πρέπει να επιδίδεται σε ζώα που προέρχονται από ενδημικές περιοχές προς την αποφυγή μεταφοράς μολυσμένων ψήλων και κροτώνων που παρασιτούν επάνω στα ζώα.
Η πρόληψη του τύφου βασίζεται στα ακόλουθα:
Γραμμή 79 ⟶ 84 :
*Καλή υγιεινή
*
*Μέτρα εξολόθρευσης τρωκτικών
| |||