Πέργαμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ιστορία της πόλης αρχίζει στις αρχές του 4ου αιώνα π.χ και μέχρι την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου δεν ήταν ιδιαίτερα σημαντική. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας εξελίχθηκε σε μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Μυσίας.[[Αρχείο:Modell Pergamonmuseum.jpg|thumb|Αναπαράσταση αρχιτεκτονικό μοντέλο της αρχαίας ακρόπολης στην Πέργαμο.|left]]Στα 293 π.Χ. ο βασιλιάς [[Λυσίμαχος]] ασφάλισε στο οχυρό του λόφου τους θησαυρούς του και ανάθεσε στο στρατηγό του Φιλέταιρο να τους φυλάει. Ο [[Φιλέταιρος της Περγάμου|Φιλέταιρος]], μετά το θάνατο του Λυσίμαχου και με τα 9.000 τάλαντα των θησαυρών, ένα ποσό τεράστιο για την εποχή του, ίδρυσε το μικρό κρατίδιο της Περγάμου, που το κράτησε μέχρι το θάνατό του. Ο [[Άτταλος Α΄]], ο απόγονός του, χρησιμοποίησε το μεγαλύτερο μέρος του θησαυρού για να εξωραΐσει την Πέργαμο κι ο [[Ευμένης Β΄ της Περγάμου|Ευμένης Β΄]], ο διάδοχός του, έχτισε ένα πλήθος ναών και δημόσιων κτηρίων και ανάμεσά τους το βωμό της Περγάμου.

Στα 293 π.Χ. ο βασιλιάς [[Λυσίμαχος]] ασφάλισε στο οχυρό του λόφου τους θησαυρούς του και ανάθεσε στο στρατηγό του Φιλέταιρο να τους φυλάει. Ο [[Φιλέταιρος της Περγάμου|Φιλέταιρος]], μετά το θάνατο του Λυσίμαχου και με τα 9.000 τάλαντα των θησαυρών, ένα ποσό τεράστιο για την εποχή του, ίδρυσε το μικρό κρατίδιο της Περγάμου, που το κράτησε μέχρι το θάνατό του. Ο [[Άτταλος Α΄]], ο απόγονός του, χρησιμοποίησε το μεγαλύτερο μέρος του θησαυρού για να εξωραΐσει την Πέργαμο κι ο [[Ευμένης Β΄ της Περγάμου|Ευμένης Β΄]], ο διάδοχός του, έχτισε ένα πλήθος ναών και δημόσιων κτηρίων και ανάμεσά τους το βωμό της Περγάμου.[[Αρχείο:Modell Pergamonmuseum.jpg|thumb|Αναπαράσταση αρχιτεκτονικό μοντέλο της αρχαίας ακρόπολης στην Πέργαμο.|left]]Η Πέργαμος καταλήφθηκε από τους Ρωμαίους και έγινε το μεγαλύτερο εμπορικό, πολιτικό και στρατιωτικό κέντρο της ρωμαϊκής επαρχίας της Ασίας. Η [[Βιβλιοθήκες στην αρχαία Ελλάδα|βιβλιοθήκη]] της ήταν από τις μεγαλύτερες του κόσμου, αλλά ο Αντώνιος χάρισε τα βιβλία της στη βασίλισσα της Αιγύπτου, την [[Κλεοπάτρα Ζ'|Κλεοπάτρα]]. Στην Πέργαμο άκμασε και ο διάσημος γιατρός της αρχαιότητας [[Γαληνός]]. Μετά την επανάσταση των Περγαμηνών κατά των Ρωμαίων (88) και την επανάσταση του [[Μακρίνος|Μακρίνου]], δολοφόνου του [[Καρακάλλας|Καρακάλλα]] (117), η Πέργαμος απογυμνώθηκε από τα αξιολογότερα μνημεία τέχνης, τα οποία μεταφέρθηκαν στη [[Ρώμη]]. Τον 7ο αιώνα έγινε βυζαντινή επαρχία και στα [[1401]] καταστράφηκε εντελώς από τον [[Ταμερλάνος|Ταμερλάνο]] και έμεινε για έναν αιώνα έρημη και ακατοίκητη, μέχρι που στα [[1450]] οι Τούρκοι ξανάχτισαν την πόλη στους πρόποδες του λόφου.

Το χρονικό των Ανασκαφών της Περγάμου 1871-1886<ref>E.Schulte: Chronik der Ausgrabung von Pergamon..</ref> του E. Schulte (Σούλτε), που βασίζεται πάνω στην αλληλογραφία (444 γράμματα) του Καρλ Χούμαν και διαφόρων προσωπικοτήτων και επιστημόνων της εποχής έρχεται να συμπληρώσει τον πρώτο τόμο που κυκλοφόρησε στις 4 Οκτωβρίου 1959, σαν άνοιγε ξανά, για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο, το περίφημο «Μουσείον της Περγάμου» του Βερολίνου, όπου και βρίσκεται ο μεγάλος περγαμηνός Βωμός.[[File:Pergamon Acropolis.jpg|thumb|Άποψη της Ακρόπολης από το Ιερό του Ασκληπιείου.]]Ο [[Καρλ Χούμαν]] (Karl Humann), νεαρός φοιτητής της Αρχιτεκτονικής της Ακαδημίας του Βερολίνου με μια φυματίωση που κλονίζει συνεχώς την υγεία του, αλλά με αχαλίνωτη ρομαντική διάθεση των 22 χρόνων πρωτοέρχεται στην Πέργαμο –τα Μπέργκαμα όπως λέγονταν τότε – ύστερα από πολλές περιπέτειες το φθινόπωρο του 1864. Γνωρίζεται με τον Έλληνα γιατρό Ράλλη και αρχίζει συχνές επισκέψεις μαζί του και μόνος πάνω στο λόφο της Ακρόπολης με την ελπίδα να σώσει ό,τι μπορεί από την καταστροφή των αρχαίων μαρμάρων που λίγα–λίγα γίνονται ασβέστης μέσα σ΄ένα γειτονικό καμίνι. Κατορθώνει να εγκατασταθεί ως μηχανικός – τοπογράφος στην Πέργαμο το 1868 και εκεί απασχολεί 2.000 εργάτες, 1.000 βόδια, 500 καμήλες, άλογα και υποζύγια για την κατασκευή των δρόμων. Όλοι αγαπούν τον ψηλό, ξανθό, γλυκομίλητο νεαρό, τον προστατεύουν, τον ακούνε, τον θεωρούν σαν «πασά» της περιοχής. Από τότε με τη βοήθεια του Ράλλη αρχίζει να μαζεύει ό,τι μάρμαρα μπορεί να σώσει από το καμίνι, τα ταξινομεί στο σπίτι του Ράλλη από το 1869 και εκεί τελικά κατορθώνει να φέρει το [[1871]] τη γερμανική αρχαιολογική αποστολή που απαρτιζόταν από τους [[Ερνστ Κούρτιους]], Φ Άντλερ και Ε. Γκέλτσερ.