Διαταραχή πανικού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Βιβλιογραφία: Διόρθωση ISBN με λάθος σύνταξη + επιμέλεια + εξελληνισμός με τη χρήση AWB (9873) |
μ προστέθηκε η κλινική εικόνα |
||
Γραμμή 12:
| MeshID = D016584
}}
Η '''διαταραχή πανικού''' αποτελεί μία ψυχοπαθολογική οντότητα η οποία εντάσσεται στις [[αγχώδεις διαταραχές]] και όπως ορίστηκε από τον Donald Klein το 1962, χαρακτηρίζεται από ξαφνικές και μικρής διάρκειας, [[Κρίση πανικού|κρίσεις άγχους]] που ονομάζονται [[κρίσεις πανικού]]. Ακολουθεί συνήθως μια κατάσταση αναμονής των επόμενων κρίσεων και
== Ιστορικά στοιχεία ==
Κλινικές περιγραφές των συνθηκών, οι οποίες σήμερα θα εντασσόταν στα πλαίσια της διαταραχής πανικού, εμφανίζονται στην ιατρική βιβλιογραφία κατά το δεύτερο μισό του δεκάτου ενάτου αιώνα. Το 1871, ο Jacob Da Costa, όνομασε ως «υπερευαίσθητη καρδιά», ένα σύνδρομο που είχε παρατηρήσει μεταξύ των στρατιωτών και το οποίο χαρακτηριζόταν από οξεία συμπτώματα του καρδιοαναπνευστικού και του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Ο Krishaber είχε χαρακτηρίσει ως «εγκεφαλοκαρδιακή νευροπάθεια», μία διαταραχή που εμφανιζόταν ξαφνικά και συνοδευόταν από ιλίγγους, συμπτώματα του αυτόνομου νευρικού συστήματος και αίσθηση εξωπραγματικότητας. Το 1872, πρώτος ο Westphal χρησιμοποίησε τον όρο «αγοραφοβία» για να περιγράψει τον, αιφνίδιο και δίχως ουσιαστικό λόγο, φόβο που βίωναν ορισμένα άτομα κατά την παραμονή τους σε ανοιχτούς χώρους, πλατείες, δρόμους και θέατρα.
Γραμμή 19:
Τη δεκαετία του '60, στοιχεία που προέκυψαν από έρευνες και κλινικο-φαρμακολογικές μελέτες άνοιξαν το δρόμο για τον εντοπισμό διαφόρων ανεξάρτητων διαταραχών, έξω από τα γενικά πλάισια της νεύρωσης. Το 1962, ο Donald Klein παρατήρησε ότι η ιμιπραμίνη, είχε την ικανότητα να εμποδίζει τις κρίσεις πανικού, κάνοντας μια «φαρμακολογική τομή» ανάμεσα στη διαταραχή πανικού και τις άλλες εκδηλώσεις άγχους και αναγνώρισε την κεντρική θέση που κατείχαν στη ίδια διαταραχή, οι κρίσεις πανικού.
== Κλινική εικόνα και συμπτώματα της κρίσης πανικού ==
Σαν κρίση πανικού περιγράφεται μια περιγεγραμμένη (με γνωστή αρχή και τέλος), σύντομη κατά κανόνα
(συνηθέστερα διάρκειας μερικών λεπτών) περίοδος πολύ έντονου φόβου ή άγχους. Αρχίζει ξαφνικά και απροσδόκητα, κλιμακώνεται μέσα σε λίγα (10-20΄) λεπτά και χαρακτηρίζεται (πέραν του άγχους/φόβου) από οξέα σωματικά και ψυχικά συμπτώματα:
· Ταχυκαρδία
· Εφίδρωση
· Τρόμος
· Αίσθημα ζάλης
· Πόνος ή δυσφορία στο στήθος
· Δύσπνοια ή αίσθηση ότι δεν επαρκεί ο αέρας
· Ναυτία
· Αίσθηση αποξένωσης από το περιβάλλον
· Ρίγος ή αίσθημα ανόδου της θερμοκρασίας του σώματος, και
· Αίσθημα επικείμενου θανάτου ή/και φόβος ότι θα χαθεί ο έλεγχος του μυαλού.
== Βιβλιογραφία ==
| |||