Θεοδώριχος Α΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αν και οι Βησιγότθοι βρίσκονταν υπό την εποπτεία του δυτικού ρωμαϊκού κράτους, ο Θεοδώριχος φιλόδοξος και δυναμικός, διεκδικούσε σε κάθε ευκαιρία την επέκταση και ανεξαρτητοποίηση του βασιλείου του.<ref name="Πάπυρος Λαρούς"> </ref> Η [[Ακουιτανία]] του είχε δοθεί στα πλαίσια ειδικής συνθήκης με τους Ρωμαίους, ωστόσο επεδίωξε να κατακτήσει την [[Αρελάτη]]<ref>[[Prosper of Aquitaine|Prosper]], ''Epitoma chronicon'' 1290, in: [[Monumenta Germaniae Historica|MGH]] Auctores antiquissimi (AA) 9, p. 471; ''[[Chronica Gallica of 452]]'', 102, in: MGH AA 9, p. 658; [[Sidonius Apollinaris]], ''letters'' 7. 12. 3</ref>, και τη [[Νορβόνη]] χωρίς επιτυχία, γεγονός που διατάραξε τις σχέσεις του με τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία.<ref name="Πάπυρος Λαρούς"/> Τελικά κατάφερε να επανακτήσει την [[Τουλούζη]]<ref>Prosper, ''Epitoma chronicon'' 1324 and 1326, in: MGH AA 9, p. 475; [[Hydatius]], ''chronicle'' 107 und 110, in: MGH AA 11, p. 22-23; [[Flavius Merobaudes|Merobaudes]], ''panegyric'', fragment II A 23, in: Vollmer, MGH AA 14, p. 9; Sidonius Apollinaris, ''carmen'' 7. 246sqq.; 7. 475sqq.</ref>, γεγονός που ενδυνάμωσε και πάλι τη θέση του στα πλαίσια της παραπαίουσας τότε αυτοκρατορίας. Ο Θεοδώριχος άσκησε πολιτική επέκτασης με κάθε τρόπο και προς πάσα κατεύθυνση. Οι γάμοι των θυγατέρων του με με τους ηγεμόνες των [[Βάνδαλοι|Βανδάλων]] και των [[Σουηβοί|Σουηβών]] εντάσσονταν στα πλαίσια διαφόρων συνασπισμών και στρατηγικών επιδιώξεων.<ref name="Πάπυρος Λαρούς"/>