Σογκουνάτο Τοκουγκάβα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πηγές|06|12|2014}}
To '''σογκουνάτο Τοκουγκάβα''', γνωστό επίσης ως Τοκουγκάβα μπακούφου και Έντο μπακούφου, ήταν η τελευταία φεουδαρχική ιαπωνική στρατιωτική κυβέρνηση που υπήρχε την περίοδο 1603-1868 μ.Χ. Κεφαλή της κυβέρνησης ήταν ο [[σόγκουν]], που προήρχετο πάντα από τον Οίκο των Τοκουγκάβα. Έδρα του σογκουνάτου Τοκουγκάβα ήταν το Κάστρο του Έντο, ως εκ τούτου, τα χρόνια του σογκουνάτου Τοκουγκάβα έμειναν γνωστά και ως περίοδος Έντο.
 
Μετά την περίοδο Σενγκόκου των αντιμαχόμενων κρατιδίων, η κεντρική κυβέρνηση αναδιοργάνωθηκε σε μεγάλο βαθμό από τον [[Όντα Νομπουνάγκα]] κατά τη διάρκεια της περιόδου Αζούτσι-Μονογιάμα. Μετά τη μάχη της Σεκιγκαχάρα το 1600, η κεντρική εξουσία έπεσε στα χέρια του [[Τοκουγκάβα Ιεγιάσου]].
 
Η κοινωνία στην περίοδο Τοκουγκάβα, σε αντίθεση με τα σογκουνάτα πριν από αυτή, βασιζόταν στην αυστηρή ιεραρχική οργάνωση που εγκαθίδρυσε ο [[Τογιοτόμι Χιντεγιόσι]]. Οι [[νταΐμιο]], ήταν στην κορυφή, ακολουθούσε η πολεμική κάστα των [[σαμουράι]], με τους αγρότες, τεχνίτες και εμπόρους μετά. Σε μερικά τμήματα της χώρας, ιδίως σε μικρότερες περιοχές, οι νταΐμιο και οι σαμουράι συνήθως δεν διακρίνονταν ταξικά, καθώς οι νταΐμιο μπορούσαν να εκπαιδευτούν ως σαμουράι πολεμιστές, και οι σαμουράι μπορούσαν να δορυν ως τοποικοί άρχοντες. Η άκαμπτη όμως αυτή φύση της κοινωνικής δομής οδηγούσε σε αδιέξοδα και απελευθέρωση δυνάμεων. Οι φόροι στους χωρικούς ορίζονταν σε καθορισμένες ποσότητες, οι οποίες δεν λάμβαναν υπόψη τον πληθωρισμό και άλλες αλλαγές στην αξία του χρήματος, με αποτέλεσμα τα έσοδα απόφόρουςπου μάζευαν οι σαμουράι γαιοκτήμονες να αξίζουν όλο και λιγότερο με το πέρασμα του χρόνου. Η κατάσταση αυτή συχνά οδηγούσε σε πολλές διαμάχες μεταξύ των ευγενών και σαμουράι που είχαν πτωχεύσει καθώς και κάποιων ευκατάστατων χωρικών, οι οποίες ποίκιλαν από τοπικές φασαρίες μέχρι πολύμεγαλύτερες εξεγέρσεις. Κανείς ωστόσο δεν αποδείχτηκε αρκετά ικανός ώστε να προκαλέσει σοβαρά την ισχυόυσα τάξη πραγμάτων μέχρι τον ερχομό ξένων δυνάμεων.
 
{{επέκταση}}