Γεώργιος Ανδριανόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Γιώργος Ανδριανόπουλος''' ήταν Έλληνας [[Εθνική Ελλάδος (ποδόσφαιρο ανδρών)|διεθνής]] [[ποδοσφαιριστής]], συνιδρυτής και [[πρόεδρος]] του [[Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (ποδόσφαιρο)|Ολυμπιακού Πειραιώς]], [[δήμαρχος]] Πειραιώςτης ίδιας πόλης και [[υπουργός]] της [[Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας (Ελλάδα)|Εμπορικής Ναυτιλίας]]. Πρόκειται γιαΑποτελεί τον μοναδικό παίκτη της εθνικής Ανδρών στην ιστορία του [[Ελληνικό ποδόσφαιρο|ελληνικού ποδοσφαίρου]], ο οποίος στη συνέχεια υπουργοποιήθηκε.<ref>ίσως και ο [[Κώστας Βικελίδης]] να ανέλαβε καθήκοντα υπουργού για σύντομο διάστημα, γεγονός που προς το παρόν δεν έχει επιβεβαιωθεί</ref>

Γεννημένος την 25η Οκτωβρίου 1903 στον [[Πειραιάς|Πειραιά]],<ref name="Μπόμης">''"Αυτή είναι η ιστορία της Εθνικής Ελλάδας (και πώς φτάσαμε στην Αφρική)"'', [[Ανδρέας Μπόμης]], ''Εκδόσεις Ερεχθηίδας'', Αθήνα 2009, ISBN 960-9912-50-8, σελ. 45</ref> διετέλεσε επίσης αθλητής [[Στίβος|στίβου]] (δρόμοι ταχύτητας) και [[ποδηλασία|ποδηλάτης]], καθώς και [[βουλευτής]] του [[Συντηρητισμός|συντηρητικού]] πολιτικού χώρου]].

Αδελφός των [[Γιάννης Ανδριανόπουλος|Γιάννη]], [[Ντίνος Ανδριανόπουλος|Ντίνου]], [[Βασίλης Ανδριανόπουλος|Βασίλη]] και [[Λεωνίδας Ανδριανόπουλος|Λεωνίδα]], υπήρξε το δεύτερο ηλικιακά μέλος της θρυλικής 5άδας των Ανδριανοπουλαίων του [[Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πειραιώς|πειραϊκού ποδοσφαίρου]], του Ολυμπιακού και της [[Εθνική Ελλάδος (ποδόσφαιρο ανδρών)|Εθνικής]]. Με τον [[αθλητισμός|αθλητισμό]] ασχολήθηκαν όλα τα αγόρια της οικογένειας (ακόμη και η μοναδική αδελφή τους), όντας μεταξύ άλλων και ποδοσφαιριστές -με λίγη όμως επιτυχία- στον Ολυμπιακό ο μικρότερος(;) Στέλιος και στον [[Πειραϊκός Σύνδεσμος|Πειραϊκό Σύνδεσμο]] ο τρίτος Αριστείδης (απεβίωσε νεότατος σε επιδημία [[τύφος|τύφου]] το Σεπτέμβριο του 1922, συμπτωματικά λίγες ημέρες έπειτα από τη [[Μικρασιατική καταστροφή]]).

Εκ των ιδρυτών του [[Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς|ερυθρόλευκου συλλόγου]], πραγματοποίησε σπουδαία καριέρα ως [[Θέσεις ποδοσφαίρου|κεντρικός επιθετικός]] του, μέχρι το [[1931]] που αποσύρθηκε. Έμεινε γνωστός με το προσωνύμιο ''Ποδάρας'', λόγω του μεγάλου διασκελισμού του με τα πέλματα προς τα έξω.

Μετείχε στις 5 πρώτες αναμετρήσεις της Ελλάδας από την ίδρυση της [[Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία|Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας]] ΕΠΟ. Δίπλα σε δύο ή τρία αδέλφια του στην επίθεση (ο μεγαλύτερος Γιάννης είχε αποσυρθείσταματήσει) σημείωσε 2 [[γκολ|τέρματα]] (1929, [[εθνική Βουλγαρίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Βουλγαρία]]-Ελλάδα 1-1 και 1930, Ελλάδα-[[εθνική Γιουγκοσλαβίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Γιουγκοσλαβία]] 2-1),<ref>λανθασμένα η ΕΠΟ αναφέρειπαραθέτει μόνον ένα στον [http://www.epo.gr/Default.aspx?a_id=40724 κατάλογο των Ελλήνων διεθνών], αντίθετα με τατο αρχείααρχείο αγώνων του [http://rsssf.com/tablesg/grk-intres29.html RSSSF], αλλά και το... [http://www.epo.gr/ethniki/downloads/ethniki_andrwn_1929-38.pdf δικό της]</ref> τα δεύτερο και τρίτο της ιστορίας της.<ref>το παρθενικό από τονο εβραϊκού θρησκεύματος [[Αλβέρτος Ναμίας|Αλβέρτο Να(χ)μία]] του Ηρακλή Θεσσ.</ref> Είχε την ιδιαίτερη τιμή και διάκριση να αποτελέσειπρόκειται για ''τον ''[[αρχηγός ποδοσφαιρικής ομάδας|αρχηγό]] του πρώτου εθνικού αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος'' που σύστησεσυστάθηκε ηαπό την ΕΠΟ, λαμβάνοντας το χρίσμα για το φιλικό Ελλάδα-Β' [[Ιταλία]]ς 1-4 την 7η Απριλίου 1929, και διατηρώντας το σε όλες τις επόμενες διεθνείς συμμετοχές του.<ref>[http://eu-football.info/_player.php?id=617 Γιώργος Ανδριανόπουλος], βάση δεδομένων ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων eu-football.info</ref>

Ορισμένες πηγές καταγράφουν ότι είχε συμπεριληφθεί και στη 16μελή αποστολή ποδοσφαιριστών που το 1920 σγκρότησεσυγκρότησε η [[Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή]] (τότε ΕΟΑ) για τους [[Ποδόσφαιρο στους Ολυμπιακούς Αγώνες|Ολυμπιακούς Αγώνες]] της [[Αμβέρσα]]ς, δηλαδή την πρώτη επίσημη Εθνική σύμφωνα με τη [[FIFA|Διεθνή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου]] FIFA. Πάντως, το μέλος της ομάδας [[Νίκος Καλούδης (υδατοσφαιριστής)|Νίκος Καλούδης]] (από τους συνιδρυτές του Ολυμπιακού με τους Ανδριανόπουλους), αναφέρει την παρουσία -χωρίς να χρησιμοποιηθεί- του Γ. Ανδρ'''ικ'''όπουλου της [[Πειραϊκή Ένωσις|Πειραϊκής Ένωσης]],<ref>''"Παρά ταύτα μάθετε κάτι που αγνοείται, ότι εις την 7ην Ολυμπιάδα 1920 Αμβέρσης, εάν δεν υπήρχε «Ολυμπιακός» υπήρχε «Πειραϊκή Ποδ. Ένωσις» τουτέστιν «Ολυμπιακός», εάν και αυτό δε θέλετε να παραδεχθήτε υπάρχουν οι αθληταί του «Ολυμπιακού» οι οποίοι απετέλεσαν την Εθνικήν ομάδα οι Ανδριανόπουλος Ι. Καλούδης Ν. Ανδρικόπουλος Γ."''<br />[''[http://srv-web1.parliament.gr/display_doc.asp?item=36489&seg=3802 Μία επιβεβλημένη απάντησις]'', Νικόλαος Καλούδης, περιοδ. ''«ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ»'', 10.10.1926, ψηφιακή σελ. 228]</ref> ενώ το 1920 ο Ανδριανόπουλος είχε ήδη προσχωρήσει στον [[Πειραϊκός Σύνδεσμος|Πειραϊκό Σύνδεσμο]] (αποτελούσε αναπληρωματικό στέλεχος, δε, μετέχοντας στην επονομαζόμενη β' ομάδα). Εξάλλου, αθλητές σε σχολική ηλικία πιθανότατα δεν επιτρέπονταν στους Ολυμπιακούς, με νεότερος της αποστολής να είναι ο 20χρονος αδελφός του Γιάννης, τον οποίον ο Γιώργος μάλλον απλά συνόδεψε ώστε να παρακολουθήσει αγωνιζόμενο στην Αμβέρσα.

Το 1927 αποφοίτησε από τη [[Νομική|Νομική σχολή]] του [[Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]], το 1929 άρχισε να δικηγορεί και αργότερα [[Μεταπτυχιακό|μετεκπαιδεύτηκε]] στο Παρίσι.<ref name="Μπόμης" /> Σε ηλικία 25 ετών και ως ενεργός ακόμη παίκτης του Ολυμπιακού, εκλέχθηκε το 1928 δημοτικός σύμβουλος Πειραιώς και στη συνέχεια ασχολήθηκε περισσότερο ενεργά με την [[πολιτική]], διατελώντας κατά σειρά [[βουλευτής]] (6 φορές με αφετηρία το 1950) και [[Κατάλογος Δημάρχων Πειραιά|δήμαρχος της πόλης]] (1951-1955) της πόλης υποστηριζόμενος από τη [[Δεξιά (πολιτική)|δεξιά παράταξη]], διευθυντής και πρόεδρος του [[Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς|ΟΛΠ]], ενώ τέλος [[υπουργός]] της [[Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας (Ελλάδα)|Εμπορικής Ναυτιλίας]].

ΜεταξύΜε 1954θητεία καιτο διάστημα 1954-1967, κατείχευπήρξε τηνο προεδρίαδεύτερος στονμακροβιότερος Ολυμπιακόπρόεδρος στην [[Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς#Πρόεδροι του Συλλόγου|ιστορία του Ολυμπιακού]], ενώ αργότερα -λόγω νομικού επαγγέλματος και αθλητικής προϋπηρεσίας στον αθλητισμό- αυτήκατείχε την ίδια θέση στο γνωμοδοτικόΓνωμοδοτικό όργανοΑθλητικό τηςΣυμβούλιο ΓΑΣ, το [[Ελληνική Δικαιοσύνη|Δικαιοσύνηςδικαστικό όργανο]] της πολιτείας για τον ελληνικό αθλητισμό ΓΑΣ (Γνωμοδοτικό Αθλητικό Συμβούλιο). Η απαλλακτική του ψήφος απόήταν τηκαθοριστική δεδομένηστην θέση,αποφυγή ήταντης καθοριστικήποινής του υποβιβασμού για τον "αιώνιο" αντίπαλο [[Παναθηναϊκός (ποδόσφαιρο)|Παναθηναϊκό]] κατά την αποφυγή της ποινής του υποβιβασμού, όταν το 1975 κρίθηκε ένοχος δωροδοκίας σε αγώνα [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών|κυπέλλου]] με τον [[Ηρακλής (ποδόσφαιρο)|Ηρακλή Θεσσαλονίκης]]. Πέραν των εξηγήσεων που έδωσε (''"δεν υφίσταται Ολυμπιακός άνευ Παναθηναϊκού"'') και το όλο παρασκήνιο εκείνης της επιλογής του εκείνης, χαρακτηριστική είναι μία δήλωση Ανδριανόπουλου 12 χρόνια πριν την πολύκροτη υπόθεση:

Όσο και εάν τα παραπάνω ειπώθηκαν στα πλαίσια ευγένειας και αβροφροσύνης, όντας καλεσμένος στην επέτειο της 55ετίας του Παναθηναϊκού,<ref>στην κατάμεστη αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας με κεντρικό ομιλητή τον αντιπρόεδρο της τότε κυβέρνησης [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Παναγιώτη Κανελλόπουλο]] στις 23 Μαΐου 1963, την επομένη του θανάσιμου τραυματσμού του βαλκανιονίκη στο μήκος, ιατρού και βουλευτή [[Γρηγόρης Λαμπράκης|Γρηγόρη Λαμπράκη]] στη Θεσσαλονίκη</ref> παραμένουν ενδεικτικά του τρόπου που αντιμετώπιζαν τον ανταγωνισμό και την αντιπαλότητα μέσα από τοστο ποδόσφαιρο και γενικότερα τον αθλητισμό, οι άνθρωποι που το δημιούργησαν και τοπρωτεργάτες ανέπτυξαντου στη χώρα.