Γιώργος Πέτσος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ επιμέλεια, +εσωτερ.σύνδεσμοι, +κατηγορία
Γραμμή 6:
Πολιτεύθηκε για πρώτη φορά το [[1977]], οπότε εκλέχθηκε βουλευτής Πέλλας με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ. Στην πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διορίσθηκε υφυπουργός Εθνικής Άμυνας, αλλά αποπέμφθηκε από τον [[Ανδρέας Παπανδρέου|Ανδρέα Παπανδρέου]] (ο οποίος τότε κατείχε, εκτός από τη θέση του πρωθυπουργού, και τη θέση του υπουργού Εθνικής Άμυνας) οκτώ μήνες αργότερα και στις 19 Ιουλίου 1982 διαγράφτηκε από το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο επανεντάχθηκε τρία χρόνια αργότερα, τον Απρίλιο του 1985. Ακολούθησαν σύντομες θητείες υφυπουργού και αναπληρωτή υπουργού, και τον Ιούνιο του [[1988]] έγινε Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, ενώ τον Νοέμβριο του ίδιου έτους [[Υπουργείο Δημόσιας Τάξης|Υπουργός Δημόσιας Τάξεως]], αξίωμα το οποίο διατήρησε μέχρι τον Μάρτιο του 1989.
 
Στις [[8 Μαΐου]] [[1989]] ο Πέτσος έγινε στόχος δολοφονικής βομβιστικής επιθέσεως από την τρομοκρατική [[Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη|οργάνωση «17 Νοέμβρη»]], στη [[Φιλοθέη Ψυχικού|Φιλοθέη]], κατά την οποία τραυματίστηκε μόνο ελαφρά, καθώς η έκρηξη έγινε με διαφορά λίγων δευτερολέπτων από τη στιγμή που το αυτοκίνητό του πέρασε από το σημείο. Σύμφωνα με την προκήρυξη της οργάνωσης, επιλέχθηκε γιατί θεωρήθηκε ο δεύτερος κατά σειρά ένοχος για το [[σκάνδαλο Κοσκωτά]], μετά τον [[Μένιος Κουτσόγιωργας|Μένιο Κουτσόγιωργα]]. Πραγματικά, στιςΣτις 27 Σεπτεμβρίου 1989 ο Πέτσος παραπέμφθηκε στο [[Ειδικό Δικαστήριο (Υπουργοδικείο)|Ειδικό Δικαστήριο]] για παράβαση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, για το αδίκημα της παθητικής [[δωροδοκία]]ς σε βαθμό κακουργήματος και της ηθικής αυτουργίας σε απιστία κατ' εξακολούθηση μόνο για τις καταθέσεις των [[ΕΛΤΑ]] στην Τράπεζα Κρήτης. Είχε ήδη αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ τον Ιούνιο.
 
Στις [[30 Οκτωβρίου]] [[1990]] διατάχθηκε η προσωρινή κράτησή του. Παρέμεινε στη φυλακή περίπου ένα μήνα και στις 25 Νοεμβρίου αποφυλακίστηκε κατόπιν συμφωνίας του ανακριτή και των τριών κατηγόρων βουλευτών, επειδή κρίθηκε ότι δεν είναι ύποπτος φυγής. Στις 16 Ιανουαρίου [[1992]] το Ειδικό Δικαστήριο τον έκρινε ένοχο, με ψήφους 7-6, για το αδίκημα της παραβάσεως του νόμου περί ευθύνης υπουργών (για την επέκταση των εγκαταστάσεων του Κοσκωτά στην Παλλήνη) και τον καταδίκασε σε φυλάκιση 10 μηνών με τριετή αναστολή και στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων για δύο χρόνια, αθωώνοντάς τον για τα άλλα δύο αδικήματα.