Πέτρα στα νεφρά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Άλλα συνοδά συμπτώματα περιλαμβάνουν: ναυτία, εμετό, πυρετό, αίμα στα ούρα, πύον στα ούρα και επώδυνη ούρηση. Η διάγνωση των λίθων των νεφρών γίνεται βάσει των πληροφοριών που λαμβάνονται από το ιστορικό, τη φυσική εξέταση, την ανάλυση ούρων, και ακτινολογικές μελέτες. Η εξέταση με υπερήχους και εξετάσεις αίματος μπορούν επίσης να βοηθήσουν στη διάγνωση. ΟυροποιητικούΠέτρες πέτρεςτου ουροποιητικού ταξινομούνται τυπικά με τη θέση τους στο νεφρό (νεφρολιθίαση), του ουρητήρα (ουρολιθίαση) ή της ουροδόχου κύστης (κυστολιθίαση), ή με τη χημική τους σύνθεση (στρουβίτη ασβέστιο που περιέχει, ουρικό οξύ, ή άλλες ενώσεις). Περίπου το 80% των ατόμων με πέτρες στα νεφρά είναι άνδρες. Απόφραξη του ουρητήρα είναι αίτιο για μειωμένη λειτουργία των νεφρών και διαστολή του νεφρού. Σε αυτούς που είχαν προηγουμένως πέτρες, ως πρόληψη συνιστάται να πίνουν υγρά (τουλάχιστον δύο λίτρα ούρων παράγεται ανά ημέρα). Αν αυτό δεν είναι αρκετά αποτελεσματικό, μπορούν να ληφθούν τα θειαζιδικά διουρητικά, κιτρικό ή αλλοπουρινάλ. Συνιστάται να αποφεύγονται τα αναψυκτικά που περιέχουν φωσφορικό οξύ (συνήθως αναψυκτικά τύπου κόλα).

Όταν μια πέτρα δεν προκαλεί συμπτώματα, η στενή παρακολούθηση της είναι μια έγκυρη επιλογή. Για πέτρες που προκαλούν συμπτώματα, ο έλεγχος του πόνου είναι συνήθως ο πρώτο στόχος,με τη χρήση φαρμάκων όπως τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα ή οπιοειδή. Πιο σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να απαιτούν άλλες διαδικασίες. Για παράδειγμα, ορισμένες πέτρες μπορούν να σπάσουν σε μικρότερα θραύσματα με χρήση εξωσωματικής λιθοτριψίας με κρουστικά κύματα. Ορισμένες περιπτώσεις απαιτούν πιο επεμβατικές διαδικασίες. Παραδείγματα αυτών είναι κυστεοσκοπικήκυστεοσκοπικές διαδικασίες, όπως λιθοτριψία λέιζερ ή διαδερμικές τεχνικές όπως διαδερμική νεφρολιθοτομή. Μερικές φορές,μέσω ένα ένος σωλήνα (ουρικής ενδοπρόσθεσης) μπορούν να διατίθενται στον ουρητήρα να παρακάμψει την απόφραξη και να ανακουφίσει τα συμπτώματα, καθώς επίσης και για την πρόληψη της στένωσης ουρητήρα μετά την αφαίρεση ουροσκοπικής πέτρας.

Μία '' 'πέτρα στα νεφρά' '',είναι ένα συμπηκνωμένο[[enterolith | στερεό]] ή [[συσσωματομένος]] κρύσταλος που σχηματίζεται στο [[νεφρό]] από [[μεταλλικά ιχνοστοιχεία]] στα [[ούρα] ]. Οι πέτρες νεφρών συνήθως αποβάλλονται απο το σώμα με τα ούρα, και οι πολλές πέτρες σχηματίζονται και περνούν χωρίς να προκαλούν συμπτώματα. Εάν οι πέτρες μεγαλώσουν σε μεγαλύτερο μέγεθος (συνήθως τουλάχιστον 3 mm μπορούν να προκαλέσουν απόφραξη του ουρητήρα. Αυτό οδηγεί σε [[πόνο]], συνήθως αρχίζει απο το [[Κορμός | πλαισιώνουν]] κάτω μέρος της πλάτης και συχνά ακτινοβολεί προς τη [[βουβωνική χώρα]] ή τα γεννητικά όργανα. Αυτός ο πόνος είναι συχνά γνωστός ως [[κωλικός]], και τυπικά έρχεται σε κύματα διάρκειας 20 έως 60 λεπτά. Άλλα συνοδά συμπτώματα περιλαμβάνουν: [[ναυτία]], [[έμετος]], [[πυρετός]], [[αιματουρία | το αίμα στα ούρα]], [[Πυουρία | πύον στα ούρα]] και [[δυσουρία | επώδυνη ούρηση]].

[[Αφυδάτωση]] από χαμηλή πρόσληψη υγρών είναι ένας σημαντικός παράγοντας στο σχηματισμό πέτρας.Υψηλή πρόσληψη ζωικών [[πρωτεΐνηπρωτεΐνών]],

Πέτρες στα νεφρά μπορεί να προκύψουν από μια υποκείμενη μεταβολική κατάσταση, όπως την άπω νεφρική σωληναριακή οξέωση,,. 3-20% των ανθρώπων που σχηματίζουν πέτρες στα νεφρά έχουν σπογγώδουςσπογγώδη νεφρούνεφρό.

Ένα άτομο με επαναλαμβανόμενες πέτρες στα νεφρά μπορεί να υποβληθοειυποβληθει σε διαλογή για τέτοιες διαταραχές. Αυτό γίνεται συνήθως με μια συλλογή ούρων 24-ωρών. Τα ούρα αναλύονται για τα χαρακτηριστικά που προάγουν το σχηματισμό πέτρας.

Το ασβέστιο είναι συστατικό που προκαλεί το πιο κοινό τύπο ανθρώπινων πετρών στα νεφρά, [[οξαλικού ασβεστίου]]. Ορισμένες μελέτες {{που | Ημερομηνία = Νοέμβρη 2013}}υποστηρίζουν προτείνουνοτι οι άνθρωποι που παίρνουν ασβέστιο ως [[συμπλήρωμα διατροφής]] έχουν υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης πέτρες στα νεφρά. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, χρησιμοποιήθηκαν οι διαπιστώσεις {{απόαυτές ποιοντο |Νοέμβρη Ημερομηνία = Νοέμβρητου 2013}}. Ως βάση για τον καθορισμό τουτης [[ΑναφοράΑναφοράς της ΗμερήσιαΗμερήσιας ΠρόσληψηΠρόσληψης]] για το ασβέστιο σε ενήλικες.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, μια μελέτη που διεξήχθη γιααπο το σύλλογο [[Πρωτοβουλία Υγείας των Γυναικών]] στις ΗΠΑ διαπίστωσαν ότι οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που κατανάλωναν 1000 & nbsp? Mg συμπληρωματικού ασβεστίου και 400 & nbsp? [[Διεθνής μονάδα]] sMg τουτης [[βιταμίνης D]] ανά ημέρα για επτά χρόνια είχαν 17% υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν πέτρες στα νεφρά από τα άτομα που έλαβαν ένα [[εικονικό φάρμακο]]. Η [[Nurses 'Health Study]] έδειξαν συσχέτιση μεταξύ συμπληρωματικής πρόσληψης ασβεστίου και των νεφρών σχηματισμού λίθων.

Σε αντίθεση με το συμπληρωματικό ασβέστιο, υψηλή πρόσληψη διαιτητικού ασβεστίου δεν φαίνεται να προκαλεί πέτρες στα νεφρά και μπορεί στην πραγματικότητα να προστατεύσει από την ανάπτυξη τους.Αυτό ίσως σχετίζεται με το ρόλο του ασβεστίου στην δέσμευση και στην κατάποση οξαλικού στο γαστρεντερικό σωλήνα. Όσο η ποσότητα πρόσληψης ασβεστίους μειώνεται, τόσο η ποσότητα του οξαλικού για απορρόφηση στην κυκλοφορία του αίματος αυξάνεται η. αυτόAυτό το οξαλικο στη συνέχεια αποβάλλεται σε μεγαλύτερες ποσότητες στα ούρα από τους νεφρούς. Στα ούρα, το οξαλικό είναι ένας πολύ ισχυρός προαγωγέας οξαλικού ασβεστίου καταβύθισης-περίπου 15 φορές ισχυρότερο από το ασβέστιο. Μια μελέτη του 2004 διαπίστωσε ότι οι δίαιτες χαμηλές συγκεντρώσεις σε ασβέστιο σχετίζονται με υψηλότερο συνολικό κίνδυνο για το σχηματισμό πέτρας στα νεφρά.Για τα περισσότερα άτομα, άλλοι παράγοντες κινδύνου για τις πέτρες στα νεφρά, όπως η υψηλή πρόσληψη διαιτητικών οξαλικάοξαλικών και χαμηλή πρόσληψη υγρών , να διαδραματίσουν μεγαλύτερο ρόλο από ό, τι η πρόσληψη ασβεστίου.

Πόσιμο [[φθορίωση του νερού | φθοριωμένο νερό βρύσης]]. Μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο σχηματισμού λίθων στα νεφρά με έναν παρόμοιο μηχανισμό, αν και απαιτούνται περαιτέρω επιδημιολογικές μελέτες για να καθοριστεί αν το φθόριο στο πόσιμο νερό συνδέεται με αυξημένη συχνότητα εμφάνισης των λίθων των νεφρών , από την άλλη πλευρά, η υψηλή πρόσληψη του [[κάλιου]] φαίνεται να μειώνει τον κίνδυνο του σχηματισμού λίθων, επειδή το κάλιο προάγει την ουρική έκκριση του [[κιτρικού]], ένας αναστολέας του σχηματισμού κρυστάλλων ασβεστίου.

[[Δυτική δίαιτα σχέδιο | Δίαιτες στη Δυτική έθνη]] συνήθως περιέχουν ένα μεγάλο ποσοστό των ζωικών πρωτεϊνών. Κατανάλωση ζωικών πρωτεϊνών δημιουργεί ένα φορτίο οξέος που αυξάνει την ουρική έκκριση του ασβεστίου και του ουρικού οξέος και εμφανίζει μειωμένο κιτρικό. Ουρική απέκκριση του θειώδες που βρίσκεται σε περίσσεια[[αμινοξύ]] (π.χ., [[κυστεϊνη]] και [[μεθειονίνη]]), ουρικό οξύ, και άλλα όξινα [[μεταβολίτης]] από ζωική πρωτεΐνη οξυνίζει τα ούρα, το οποίο προάγει την .τον σχηματισμό λίθων στα νεφρά.H Διατροφή ειναι η θεραπεία της νεφρικής λιθίασης. Χαμηλής ουροποιητικής απέκκρισης κιτρικού βρίσκεται συνήθως σε άτομα με μια υψηλή διαιτητική πρόσληψη ζωικής πρωτεΐνης, ενώ οι χορτοφάγοι τείνουν να έχουν υψηλότερα επίπεδα απέκκρισης κιτρικού . Χαμηλού ουροποιητικού κιτρικό, επίσης, προάγει το σχηματισμό πέτρας.

Δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που αποδεικνύουν την σχέση αιτίου-αποτελέσματος μεταξύ κατανάλωση [[αλκοολούχων ποτών]] και πέτρες στα νεφρά. Ωστόσο, μερικοί έχουν υποθέσει ότι ορισμένες συμπεριφορές που σχετίζονται με τη συχνή κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να οδηγήσειοδηγήσουν σε αφυδάτωση, η οποία μπορεί με τη σειρά της να οδήγησει στην ανάπτυξη των λίθων των νεφρών.

[[File:Staghorn Kidney Stone Progression.png|thumb| Οι πιο κοινοί κρύσταλλοι από οξαλικό ασβέστιο είναι γενικά 4-5 χιλιοστά. Staghorn πέτρες στα νεφρά είναι σημαντικά μεγαλύτερεςδιότιμεγαλύτερες διότι 1. το ασβεστιο και το οξαλικό έρχονται μαζί για να κάνουν το κρύσταλλοκρύσταλλικο πυρήνα. Ο Υπερκορεσμος προωθεί οτο συνδυασμός τους (όπως κάνει η αναστολή). 2. Συνέχεια η απόθεση στις νεφρικές θηλές οδηγεί στην ανάπτυξη των λίθων των νεφρών. 3. Οι πέτρες νεφρών αυξάνονται . Στην περίπτωση όπου οι πέτρες στα νεφρά μπλοκάρουν όλες τις διαδρομές στις νεφρικές θηλές, αυτό μπορεί να προκαλέσει σοβαρή ενόχληση. 4. Οι πλήρηπλήρες Staghorn πέτραπέτρες μορφές αμα διατήρηθούν προκύπτουν Μικρότεραμικρότερα στερεά που μπορεί να διακόψουν και να παγιδευτούν στους ουροποιητικού αδένες και να προκαλέσουν δυσφορία. 5. Οι εκτοπισμένες πέτρες ταξιδεύουν μέσω της ουρήθρας. Εάν δεν μπορεί να αναλυθεί, θα πρέπει να αφαιρεθεί φυσικά από έναν χειρούργο.]]

Όταν τα ούρα γίνονται [[υπερκορεσμού | υπερκορεσμένουπερκορεσμένα]] (όταν τα ούρα [[διαλύτη]] περιέχειπεριέχουν περισσότεραπερισσότερες [[wikt: Ειδικό: Αναζήτηση / διαλυμένης ουσίας | διαλυμένες ουσίες]] από ό, τι μπορεί να χωρέσει σε [[λύση]]), με ένα ή περισσότερα calculogenicασβεστογενετικές (σχηματισμού κρυστάλλου) ουσίες, ένα [[σπόρος κρυστάλλου]] μπορεί να σχηματιστεί μέσα από τη διαδικασία των [[πυρήνων]]. η ετερογενής πυρήνωση (όπου υπάρχει μια σταθερή παρόν επιφάνεια στην οποία ένας κρύσταλλος μπορεί να αναπτυχθεί ) προχωράει ταχύτερα από ομογενή πυρήνωση (όπου ένας κρύσταλλος πρέπει να αναπτυχθεί σε υγρό μέσο χωρίς τέτοια επιφάνεια), επειδή απαιτεί λιγότερη ενέργεια. Εμμένοντας στα κύτταρα στην επιφάνεια των [[νεφρικών θηλών]], ένας κρύσταλλος σπόρος μπορεί να αναπτυχθεί και να συγκεντρώθεί μέσα σε μια οργανωμένη μάζα. Ανάλογα με τη χημική σύνθεση του κρυστάλλου, η διαδικασία σχηματισμού πέτρας μπορεί να προχωρήσει πιο γρήγορα όταν το pH των ούρων είναι ασυνήθιστα υψηλό ή χαμηλό.

Ο Υπερκορεσμός των ούρων σε σχέση με μια ασβεστογεννητική ένωση είναι εξαρτώμενο από το ρΗ. Ο σχηματισμός των λίθων ουρικού οξέος απαιτεί ένα συνδυασμό υπερουρικοζουρίας (υψηλή ποσότητα ούρα σε επίπεδα ουρικού οξέος) και με χαμηλό pH των ούρων η υπερουρικοζουρία από μόνη της δεν συνδέεται με το σχηματισμό της πέτρας του ουρικού οξέος , αν το pH των ούρων είναι αλκαλικό. Ο υπερκορεσμός των ούρων αποτελεί αναγκαία, αλλά όχι ικανή συνθήκη για την ανάπτυξη τουτης κάθε ουροποιητικοήςουροποιητικής λοίμωξης.Ο υπερκορεσμός είναι πιθανό να ειναι η υποκείμενη αιτία του ουρικού οξέος και για τις πέτρες κυστίνης, άλλες πέτρες με βάση το ασβέστιο (ειδικά πέτρες οξαλικού ασβεστίου) μπορεί να έχουν μια πιο σύνθετη αιτιολογία.

Διάγνωση των λίθων των νεφρών γίνεται βάσει των πληροφοριών που λαμβάνονται από το ιστορικό, τη φυσική εξέταση, ανάλυση ούρων, και ακτινολογικές μελέτες. Η κλινική διάγνωση γίνεται συνήθως με βάση τη θέση και τη σοβαρότητα του πόνου, η οποία είναι συνήθως με κολικούς στη φύση (έρχεται και φεύγει για το σπαστικό κύματα). Πόνος στην πλάτη εμφανίζεται όταν λίθοι παράγουν ένα εμπόδιο στο νεφρό .Η φυσική εξέταση μπορεί να αποκαλύψει πυρετό και [[σημάδι γροθιά Μέρφι | ]].. Στην πάσχουσα πλευρά.

Πέτρες που περιέχουν ασβέστιο είναι σχετικώς [[με ραδιοπυκνότητα | ακτινοσκιερες]], και μπορούν συχνά να ανιχνευθούν από μια παραδοσιακή ακτινογραφία της κοιλιάς που περιλαμβάνει τα [[νεφρά, ουρητήρες, ουροδόχος κύστη και ακτίνων Χ | νεφρά, ουρητήρες, και της ουροδόχου κύστης]] (ταινία ΝΟΚ). Περίπου το 60% του συνόλου των νεφρικών λίθων είναι ακτινοσκιερό. Σε γενικές γραμμές, πέτρες φωσφορικού ασβεστίου έχουν τη μεγαλύτερη πυκνότητα, ακολουθούμενη από το οξαλικό ασβέστιο και το φωσφορικό αμμώνιουχο μαγνήσιο πέτρεςπετρών. Λίθοι κυστίνης είναι μόνο αμυδρά ακτινοπυκνά, ενώ πέτρες ουρικού οξέος είναι συνήθως εντελώς ακτινοδιαυγαστικήακτινοδιαυγαστικές.

Όπου υπάρχουν Υπάρχουν,σε μια [[δέσμη με ελικοειδή αξονική τομογραφία κώνος | ελικοειδή αξονική τομογραφία]] διάφορα Τμήματα είναιπου μεσω αυτών γινεται τροπος διάγνωσης κατα επιλογή στην ακτινογραφική αξιολόγηση των υπόπτων νεφρολιθίασης. Όλες οι πέτρες είναι ανιχνεύσιμαανιχνεύσιμες στην αξονική τομογραφία, εκτός από πολύ σπάνιες πέτρες που αποτελείταιαποτελούνται από ορισμένα κατάλοιπα των ναρκωτικών στα ούρα, όπως από [[ινδιναβίρη]].

Όταν μια αξονική τομογραφία δεν είναι διαθέσιμη, μια [[ενδοφλέβια pyelogramπυελο-gram]] μπορεί να γίνει για να βοηθήσει και να επιβεβαιώσει τη διάγνωση της νεφρολιθίασης. Αυτό περιλαμβάνει την ενδοφλέβια ένεση ενός [[Ραδιοαντίθεσης | παράγοντα αντίθεσης]] που ακολουθείται από μια ταινία ΝΟΚ. ΟυρόλιθουςΟι Ουρόλιθοι που ειν παρόν στα νεφρά, ουρητήρες ή στην ουροδόχο κύστη μπορεί να ορίζεταιορίζονται καλύτερα από την χρήση αυτού του παράγοντα αντίθεσης. Πέτρες μπορούν επίσης να ανιχνευθούν με μια [[ανάδρομη pyelogramπυελο-gram]], όπου ενας παρόμοιος παράγοντας αντίθεσης εγχύεται απευθείας στο απομακρυσμένο στόμιο του ουρητήρα (όπου ο ουρητήρας τερματίζει καθώς εισέρχεται στην κύστη).

Υπερηχογράφημα απεικόνισης των νεφρών μπορεί μερικές φορές να είναι χρήσιμο, καθώς δίνει λεπτομέρειες για την παρουσία τουτης υδρονέφρωσηυδρονέφρωσης, γεγονός που υποδηλώνει οτι η πέτρα εμποδίζει την εκροή των ούρων. Οι ακτινοδιαφανής πέτρες, οι οποίες δεν εμφανίζονται στο ΝΟΚ, μπορεί να εμφανιστούν σε μελέτες απεικόνισης υπερήχων. Άλλα πλεονεκτήματα των υπερηχογράφημάτων των νεφρών περιλαμβάνουν το χαμηλό κόστος και την απουσία τουτους απο [[Ακτινολογία | έκθεση σε ακτινοβολία]]. Υπερηχογράφημα απεικόνισης είναι χρήσιμο για την ανίχνευση για πέτρες σε καταστάσεις όπου οι ακτίνες Χ ή αξονική τομογραφία αποθαρρύνονται, όπως σε παιδιά ή έγκυες γυναίκες. Παρά τα πλεονεκτήματα αυτά,το νεφρικό υπερηχογράφημα το 2009 δεν θεωρείθηκε κατάλληλο για ελικοειδή Η αξονική τομογραφία κατά την αρχική διαγνωστική αξιολόγηση της νεφρολιθίασης. Ο κύριος λόγος για αυτό είναι ότι σε σύγκριση με την αξονική τομογραφία,το υπερηχογράφημα νεφρών πιο συχνά αποτυγχάνει να ανιχνεύσει μικρές πέτρες (ιδιαίτερα του ουρητήρα πέτρες), καθώς και άλλες σοβαρές διαταραχές που θα μπορούσε να προκαλεί τα συμπτώματα

Οξαλουρία αυξάνεται σε ασθενείς με ορισμένες γαστρεντερικές διαταραχές συμπεριλαμβανομένης της φλεγμονώδους νόσου του εντέρου, όπως η νόσος του Crohn ή σε ασθενείς οι οποίοι έχουν υποβληθεί σε εκτομή του λεπτού εντέρου ή μικρές διαδικασίες παράκαμψης εντέρου. Οξαλουρία είναι επίσης αυξημένη σε ασθενείς που καταναλώνουν αυξημένες ποσότητες οξαλικού (που βρίσκονται στα λαχανικά και ξηρούς καρπούς). Πρωτοβάθμια υπεροξαλουρία είναι ένα σπάνιο αυτοσωματικό υπολειπόμενουπολειπόμενης κατάσταση που παρουσιάζειπαρουσιάζεται συνήθως στην παιδική ηλικία.

Περίπου 10-15% των λίθων αποτελούνται από [[στρουβίτη]] (φωσφορικό αμμώνιο του μαγνησίου, ΝΗ <sub> 4 </ sub> MgPO <sub> 4 </ sub> · 6Η <sub> 2 </ sub> O ). πέτρες στρουβίτη(επίσης γνωστήγνωστες ως "πέτρες μόλυνσης», [[ουρεάση]] ή πέτρες τριπλού-φωσφορικό), σχηματίζουνταισχηματίζονται πλέον συχνά με την παρουσία λοίμωξης από ουρία διάσπασης [[βακτήρια]]. Χρησιμοποιώντας το ένζυμο ουρεάση, αυτοί οι οργανισμοί [[Μεταβολισμός | μεταβολίζουν]] την [[ουρία]] στηνσε [[αμμωνία]] και τοσε[[διοξείδιο του άνθρακα]]. Αυτή η [[αλκαλικότητα | alkalinizesαλκαλικότητα]] στα ούρα, έχει ως αποτέλεσμα ευνοϊκές συνθήκες για τον σχηματισμό λίθων στρουβίτη. '[[Proteus mirabilis]]' ',' '[[Proteus vulgaris]]' 'και' '[[Morganella morganii]]' 'είναι οι πιο κοινοί οργανισμοί που απομονώθηκανκαι οι λιγότερο συχνοί οργανισμοί περιλαμβάνουν '' [[Ουρεόπλασμα]] '', και ορισμένα είδη των '' [[Providencia (βακτήριο) | Providencia]] '', '' [[Klebsiella]] '' '' [[Serratia] ] '' και '' [[Enterobacter]] ''. Αυτές οι πέτρες μόλυνσης συνήθως παρατηρούνται σε ανθρώπους που έχουν παράγοντες που τους προδιαθέτουν για [[λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος]] , όπως εκείνες με [[κάκωση νωτιαίου μυελού]] και άλλες μορφές [[νευρογενήνευρογενής κύστη]], [[εκτροπη του ειλεού αγωγού εκτροπή των ούρων]], [[κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση]] και [[αποφρακτική ουροπάθεια | αποφρακτική uropathiesουροπάθεια]]. Επίσης συνήθως παρατηρείται σε άτομα με υποκείμενηυποκείμενες μεταβολικές διαταραχές, όπως [[ιδιοπαθής]] [[υπερασβεστιουρία]], υπερπαραθυρεοειδισμό, και [[ουρική αρθρίτιδα]]. ΠέτρεςΜόλυνση στις πέτρες μόλυνση μπορεί να αναπτυχθούναναπτυχθεί γρήγορα, σχηματίζοντας μεγάλες calyceal Staghorn ([[Κέρατο]] - σχήμα). ΛιθίασηςΗ απαιτούνΛιθίαση απαιτεί επεμβατική χειρουργική, όπως ητνη διαδερμική νεφρολιθοτομή για οριστική θεραπεία.

Περίπου το 5-10% του συνόλου των λίθων σχηματίζονται από ουρικό οξύ. Οι άνθρωποι με ορισμένες μεταβολικές ανωμαλίες, συμπεριλαμβανομένης της [[παχυσαρκίας]], μπορεί να τους προκληθουν πέτρες ουρικού οξέος. Μπορούν επίσης να αποτελούνται με τις συνθήκες που προκαλούν [[υπερουρικοζουρία]] (υπερβολική ποσότητα ουρικού οξέος στα ούρα), με ή χωρίς [[υπερουριχαιμία]] (υπερβολική ποσότητα ουρικού οξέος στο [[ορό του αίματος | ορό] )]. Μπορούν επίσης να σχηματίστουν σε συνδυασμό με διαταραχές του μεταβολισμού του οξέος / της βάσης όπου τα ούρα είναι υπερβολικά όξινα (χαμηλό [[ρΗ]]), με αποτέλεσμα την καταβύθιση κρυστάλλων ουρικού οξέος. Η διάγνωση της νεφρολιθίασης ουρικού οξέος υποστηρίζεται από την παρουσία του των [[ραδιοπυκνότητα | ακτινοδιαυγαστικών]]. Πέτρα στο πρόσωπο της επίμονης οξύτηταοξύτητας των ούρων, σε συνδυασμό με τη διαπίστωση των κρυστάλλων ουρικού οξέος στα φρέσκα δείγματα ούρων.

Όπως σημειώνεται πιο πάνω (τμήμα στις πέτρες οξαλικού ασβεστίου), οι ασθενείς με φλεγμονώδη νόσο του εντέρου (νόσος του Crohn, ελκώδης κολίτιδα) τείνουν να έχουν υπεροξαλουρία και τη μορφή οξαλικού σε πέτρες. Αυτοί οι ασθενείς έχουν επίσης την τάση να σχηματίσουν πέτρες ουρικού οξέος. Ουρικό οξύ σε πέτρες είναι ιδιαίτερα συχνήσυχνο φαινόμενο μετά την εκτομή του παχέος εντέρου.

Πέτρες ουρικού οξέος εμφανίζονται ως πλειομορφικάπλειομορφικοί κρυστάλλωνκρυστάλλοι, συνήθως σε σχήμα διαμαντιού. Μπορούν επίσης να μοιάζουν με τετράγωνα ή ράβδους που είναι πολώσιμα.

Ασθενείς με υπερουρικοζουρία μπορεί να αντιμετωπιστείαντιμετωπιστούν με αλλοπουρινόλη που θα μειώσει το σχηματισμό του ουρικού οξέος. Αλκαλοποίηση των ούρων μπορεί επίσης να είναι χρήσιμη σε αυτή τη ρύθμιση.

Τα άτομα με ορισμένες σπάνια [[εκ γενετής σφάλματα του μεταβολισμού | εγγενή σφάλματα του μεταβολισμού]] έχουν την τάση να συσσωρεύουν σχηματιζώμενες κρυστάλλικές ουσίες στα ούρα τους. Για παράδειγμα, εκείνοι με [[κυστινουρία]], [[κυστίνωση]] και [[σύνδρομο Fanconi]] δύναται να σχηματίσουν πέτρες που αποτελούνται από [[κυστίνη]]. Ο Σχηματισμός λίθων κυστίνης μπορεί να αντιμετωπιστεί με αλκαλοποίηση των ούρων και διατροφικό πρωτεϊνικό περιορισμό. Οι άνθρωποι που έχουν προσβληθεί από [[ξανθινουρία]] παράγουν συχνά πέτρες που αποτελείται από [[ξανθίνηςξανθίνη]]. Οι άνθρωποι που έχουν προσβληθεί από [[αδενίνηαδενίνο ανεπάρκεια φωσφοριβοσυλτρανσφεράσης]] μπορεί να παράγει [[2,8-διυδροξυαδενίνη]] πέτρες, [[αλκαπτονουρία | alkaptonuricsαλκαπτονουρία]]που παράγει το [[ομογεντισικού οξύ]] στις πέτρες, και [[Iminoglycinuria | iminoglycinuricsαμινογλυκινουρία]] που παράγουν πέτρες [[γλυκίνηγλυκίνης]], [[προλίνηπρολίνης]] και [[υδροξυπρολίνηυδροξυπρολίνης]] .Στην Νεφρολιθίαση έχει επίσης παρατηρηθεί να συμβαίνουν στο περιβάλλον του.η θεραπευτική χρήση του φαρμάκου, μεμέσω τουςκρυστάλλων κρυστάλλουςπου του φαρμάκου που σχηματίζουνσχηματίζει στο εσωτερικό της νεφρικής οδού σε μερικούς ανθρώπους σήμερα σεμε θεραπεία με παράγοντεςχρήση παραγόντων όπως [[ινδιναβίρη]], [[σουλφαδιαζίνη]] και [[τριαμτερένιο]].

Η Νεφρολιθίαση αναφέρεται σε πέτρες που προέρχονται οπουδήποτε στο ουροποιητικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένων των νεφρών και της ουροδόχου κύστης Νεφρολιθίαση (από το {{lang-GRC | νεφρός}}. '' {{Lang | GRC-Latn | nephros}} '', "νεφρό" και {{lang | GRC | λίθoς}}, '' {{lang | GRC-Latn | λίθος}} '', "πέτρα") αναφέρεται στην παρουσία αυτών των λίθων στα νεφρά. Calyceal λίθοι αναφέρεταιαναφέρονται σε συναθροίσεις είτε στην [[ελάσσονα κάλυκα | ήσσονος σημασίας]] ή [[μεγάλεςμεγάλους κάλυκακάλυκες]], τμήματα του νεφρού που περνούν στα ούρα μέσα στον ουρητήρα (το σωλήνα που συνδέει τα νεφρά στην ουροδόχο κύστη). Η κατάσταση αυτή ονομάζεται ουρολιθίαση όταν μια πέτρα βρίσκεται στον ουρητήρα. Πέτρες μπορεί επίσης να σχηματίστούν ή να περάσουν μέσα στην ουροδόχο κύστη, μια προϋπόθεση που αναφέρεται ως [[ουροδόχου κύστης πέτρα | κυστολιθίαση]].

Τα Προληπτικά μέτρα εξαρτώνται από τον τύπο των λίθων. Σε άτομα με πέτρες ασβεστίου, πίνοντας πολλά υγρά, [[θειαζιδικά]] [[διουρητικό]] και το κιτρικό είναι αποτελεσματικάαποτελεσματικο όπως είναι η αλλοπουρινόλη σε άτομα με υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα ή στα ούρα.

Συντήρηση αραιών ούραούρων μέσω έντονης θεραπείας υγρού είναι ευεργετική σε όλες τις μορφές της νεφρολιθίασης, αυξάνοντας έτσι τον όγκο των ούρων είναι μια βασική αρχή για την πρόληψη των λίθων των νεφρών. Η πρόσληψη υγρών θα πρέπει να είναι επαρκής για να διατηρήσει μια παραγωγή ούρων τουλάχιστονστο ελάχιστο.

Το ασβέστιο συνδέεται με διαθέσιμα οξαλικού στο γαστρεντερικό σωλήνα, αποτρέποντας έτσι την απορρόφηση στην κυκλοφορία του αίματος, και μειώνει την απορρόφηση οξαλικού μειώνειμειώνοντας τον κίνδυνο πέτρας στα νεφρά σε ευαίσθητα άτομα. Εξαιτίας αυτού, κάποιοι [[Νεφρολογία | νεφρολόγοςνεφρολόγοι]]. και [[Ουρολογία | ουρολόγοουρολόγοι]] προτείνουμεπροτείνουνε μάσημα δισκία ασβεστίου κατά τη διάρκεια γευμάτων που περιέχουν τροφές οξαλικού και τα συμπληρώματα του κιτρικού ασβεστίου μπορείμπορούν να λαμβάνονται με τα γεύματα αν το διαιτητικο ασβεστίο δεν μπορεί να αυξηθεί με άλλα μέσα.. Το προτιμώμενο συμπλήρωμα ασβεστίου για άτομα που διατρέχουν κίνδυνο σχηματισμού λίθων είναι το κιτρικό ασβέστιο, επειδή βοηθά να αυξάνουν την ουρική έκκριση κιτρικού.

Εκτός από την έντονη ενυδάτωση από το στόμα και την κατανάλωση τωντου πιο διαιτητικού ασβεστίου, άλλες στρατηγικές πρόληψης περιλαμβάνουν την αποφυγή των μεγάλων δόσεων του συμπληρωματικού {{nowrap | βιταμίνη C}} και τον περιορισμό τουτων τροφίμων που ειναι οξαλικού-πλούσια τρόφιμασε οξαλικό όπως τοτα [[Κατάλογος των κοινών φυλλώδη λαχανικά | φυλλώδη λαχανικά] ], [[ραβέντι]], [[σόγια | προϊόντα σόγιας]] και [[σοκολάτα]] Ωστόσο, καμία τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη μελέτη του οξαλικού περιορισμόυ έχει ακόμη αποδειχθεί για να ελεγχθεί η υπόθεση ότι ο οξαλικός περιορισμός μειώνει τη συχνότητα εμφάνισης του σχηματισμού λίθων. Ορισμένα στοιχεία δείχνουν οτι η πρόσληψη [[μαγνήσιου]] μειώνει τον κίνδυνο συμπτωματικής νεφρολιθίαση

Το στήριγμα για την ιατρική διαχείριση των λίθων ουρικού οξέος είναι αλκαλοποίηση (αύξηση του pH) των ούρων. Πέτρες ουρικού οξέος είναι από τα λίγα είδη που επιδέχονται θεραπεία διάλυσης, που αναφέρεται ως χειμόλυσηχυμόλυση. Η χειμόλυσηχυμόλυση συνήθως επιτυγχάνεται μέσω της χρήσης των από του στόματος φάρμακα, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ενδοφλεβίως παράγοντες ή ακόμη και ενστάλαξη ορισμένων παραγόντων καταιονισμού απευθείας πάνω ηστην πέτρα μπορεί να πραγματοποιηθεί, χρησιμοποιώντας κατιούσα [[nephrostomy]] ή [[ανάδρομηανάδρομο ουρητήρα]] καθετήρων. [[ακεταζολαμίδιο]] (Diamox) είναι ένα φάρμακο πουτων αλκαλίων ταστα ούρα. Εκτός από την ακεταζολαμίδη ή ως εναλλακτική λύση, ορισμένωνορισμένα διατροφικώνδιατροφικα συμπληρωμάτωνσυμπληρωμάτα είναι διαθέσιμα που παράγουν μια παρόμοια αλκαλοποίηση των ούρων. Αυτές περιλαμβάνουν [[όξινο ανθρακικό νάτριο]], [[κιτρικό κάλιο]], [[κιτρικό μαγνήσιο]], και Bicitra (ένας συνδυασμός μονοενύδρου κιτρικού οξέος και διένυδρο κιτρικό νάτριο)

Η αύξηση του pH των ούρων σε περίπου 6,5 προσφέρει ιδανικές συνθήκες για την [[Διάλυση (χημεία) | διάλυση]] των λίθων ουρικού οξέος. Η αύξηση του pH των ούρων σε τιμή μεγαλύτερη από 7,0 αυξάνει τον κίνδυνο σχηματισμού λίθων φωσφορικού ασβεστίου. Έλεγχος των ούρων σε τακτά χρονικά διαστήματα με [[nitrazineνιτρανιζικό]] χαρτί μπορεί να βοηθήσει ώστε να διασφαλιστεί το pH των ούρων και να παραμένει σε αυτό το βέλτιστο εύρος. Χρησιμοποιώντας αυτή την προσέγγιση, πέτρα ρυθμός διάλυσης της πέτρας μπορεί να αναμένεται να είναι γύρω στο {{μετατρέψει | 10 | mm | σε | abbr =}} για πέτρα ακτίνας ανά μήνα.

Μία από τις αναγνωρισμένες ιατρικές θεραπείες για την πρόληψη των λίθων είναι οιτα [[θειαζιδικά]] και [[θειαζιδικά-σαν διουρητικό]], όπως [[χλωροταλιδόνη | χλωρθαλιδόνη]] ή [[ινδαπαμίδη]]. Τα φάρμακα αυτά αναστέλλουν το σχηματισμό λίθων που περιέχουν ασβέστιο μειώνοντας απέκκριση ασβεστίου στα ούρα.Ο περιορισμός του νατρίου είναι απαραίτητηαπαραίτητος για την κλινική επίδραση των θειαζίδεςθειαζίδων, όπως και η περίσσεια νατρίου που προωθεί την απέκκριση του ασβεστίου. Οι θειαζίδες λειτουργούν καλύτερα για την νεφρική διαρροή υπερασβεστιουρίαυπερασβεστιουρίας (υψηλά επίπεδα ασβεστίου στα ούρα), μια κατάσταση κατά την οποία τα υψηλά επίπεδα ασβεστίου των ούρων που προκαλείταιπροκαλούνται από ένα πρωτογενές ελάττωμα των νεφρών. Οι Θειαζίδες είναι χρήσιμες για την αγωγή απορροφητικής υπερασβεστουρία, μια κατάσταση κατά την οποία υψηλού ασβεστίου στα ούρα είναι ένα αποτέλεσμα της υπερβολικής απορρόφησης από το γαστρεντερικό σωλήνα.

Για τα άτομα με υπερουρικοζουρία και ασβέστιο στις πέτρες, [[αλλοπουρινόλη]] είναι μια από τις λίγες θεραπείες που έχουν αποδειχθεί ότι μειώνουν την πέτρα στα νεφρά απο υποτροπές. Αλλοπουρινόλη παρεμβαίνει με την παραγωγή ουρικού οξέος στο [[συκώτι]]. Το φάρμακο χρησιμοποιείται επίσης σε άτομα με [[ποδάγρα]] ή υπερουριχαιμία (τα επίπεδα ουρικού οξέος στον ορό του αίματος).Η δοσολογία ρυθμίζεται για να διατηρηθεί μία μειωμένη απέκκριση του ουρικού οξέος. Η διατήρηση των επιπέδων ουρικου οξέος είναι συχνά ένας θεραπευτικός στόχος. Υπερουριχαιμία δεν είναι απαραίτητη για το σχηματισμό των λίθων ουρικού οξέος?,η υπερουρικοζουρία μπορεί να συμβεί υπό την παρουσία φυσιολογικών ή ακόμη και απο[[υποουριχαιμία | ουρικόορού οξύχαμηλού ορούουρικού χαμηλήςοξέος]]. Ορισμένοι επαγγελματίες συνήγοροςσυνήγορουν προσθέτοντας αλλοπουρινόλη μόνο σε ανθρώπους στους οποίους η υπερουρικοζουρία και υπερουριχαιμία επιμένουν, παρά τη χρήση μιαςενος ούρων -. [[ΑλκαλοποιώνταςΑλκαλοποιωμένου μέσο]]των ούρων όπως διττανθρακικό νάτριο ή κιτρικό κάλιο.

Η Πέτρα με μεγάλο μέγεθος επηρεάζει το ρυθμό του αυθόρμητου πέρασματος της. Για παράδειγμα, μέχρι το 98% των μικρών πετρών μπορούν να περάσουν αυθόρμητα μέσω της ούρησης εντός τεσσάρων εβδομάδων από την έναρξη των συμπτωμάτων, αλλά για μεγαλύτερες πέτρες το ποσοστό των αυθόρμητων περασμάτων μειώνεται σε λιγότερο από 53% .Η Αρχική. τοποθεσία της πέτρας επηρεάζει επίσης την πιθανότητα αυθόρμητου περάσματος της πέτρα. Αύξηση των ποσοστών από 48% για τις πέτρες που βρίσκονται στο εγγύς ουρητήρα έως 79% για τις πέτρες που βρίσκονται στο vesicoureteric διασταύρωση, ανεξάρτητα από το μέγεθος της πέτρας. Υποθέτοντας ότι η απόφραξη υψηλής ποιότητας δεν σχετίζεται με λοίμωξη που βρίσκεται στο ουροποιητικό , και τα συμπτώματα είναι σχετικά ήπια, για να μη χειρουργηθεί ο ασθενής πραγματοποιούνται διάφορα μέτρα που μπορούν να ενθαρρύνουν το πέρασμα μιας πέτρας. Οι διαμορφωτές της πέτρας μπορούν να επωφεληθούν από πιο έντονη τη διαχείριση, συμπεριλαμβανομένης της κατάλληλης πρόσληψη υγρών και την χρήση ορισμένων φαρμάκων. Επιπλέον, η προσεκτική επιτήρηση σαφώς απαιτείται ώστε να μεγιστοποιηθεί η κλινική πορεία για τους ανθρώπους που είναι πέτρινα διαμορφωτές πέτρας.

[[Εξωσωματική λιθοτριψία]] (ESWL) είναι μια [[μη επεμβατική]] τεχνική για την αφαίρεση των λίθων των νεφρών. Οι περισσότεροι ESWL πραγματοποιείται όταν η πέτρα είναι παρούσα κοντά στα [[νεφρικής πυέλου]].Η ESWL περιλαμβάνει τη χρήση ενός μηχανήματος λιθοτριψίας να παραδώσειειν εξωτερικώς εφαρμοζόμενη, επικεντρώθηκε,στης υψηλής έντασης παλμούς της με [[υπερήχων | υπερηχητική ενέργεια]] για να προκαλέσει τον κατακερματισμό μιας πέτρα σε μια περίοδο περίπου 30-60 Λεπτά. Μετά την εισαγωγή της στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Φεβρουάριο του 1984, η εξωσωματική λιθοτριψία ήταν γρήγοραγρήγορη και ευρέως αποδεκτή ως μια εναλλακτική θεραπεία για τις πέτρες στα νεφρά και στον ουρητήρα. Χρησιμοποιούνται σήμερα για τη θεραπεία των απλών πετρών που βρίσκονται στο νεφρό και στον άνω ουρητήρα , υπό την προϋπόθεση οτι το συνολικό φορτίο του λίθου (μέγεθος πέτρα και αριθμός) είναι μικρότερο από ό, τι για την ανατομία των εμπλεκόμενων νεφρών δηλαδή δεν είναι φυσιολογικό Για μια πέτρα άνω των 10 mm, η λιθοτριψία δεν μπορεί να συμβάλει στο να σπάσει την πέτρα σε μια θεραπεία. Αντ 'αυτού, μπορεί να χρειαστούν δύο ή τρεις θεραπείες. Περίπου το 80 με 85% των απλών νεφρικών λίθων μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με την εξωσωματική λιθοτριψίας. Μια σειρά από παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν την αποτελεσματικότητα της, συμπεριλαμβανομένης της χημικής σύνθεσης της πέτρας, ητης παρουσία των ανώμαλωνανώμαλιων ως προς την νεφρική ανατομία και ητην συγκεκριμένη θέση τουτης πέτρα στο νεφρό, παρουσία τουτης υδρονέφρωσηυδρονέφρωσης, [του δείκτης [μάζας σώματος]], και την απόσταση της πέτρας από την επιφάνεια του δέρματος.

Συχνές ανεπιθύμητες επιδράσεις της εξωσωματικής λιθοτριψίας περιλαμβάνουν οξείαοξέο [[Τραύμα (ιατρική) | τραύμα]], όπως [[μελανιά | μώλωπες]]. Στη θέση χορήγησης μπορει να υποστεί σοκ, και βλάβη στα αιμοφόρα αγγεία του νεφρού στην πραγματικότητα, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που υποβάλλονται σε θεραπεία με μία τυπική δόση των κρουστικών κυμάτων που χρησιμοποιούν αυτήν την περίοδο αποδεκτές ρυθμίσεις θεραπείαθεραπείας είναι πιθανό να παρουσιάσουν σε κάποιο βαθμό [[οξεία νεφρική βλάβη]]. Η λιθοτριψία που προκαλείται από την οξεία νεφρική βλάβη είναι δοσοεξαρτώμενη (αυξάνεται με το συνολικό αριθμό των κρουστικών κυμάτων που χορηγείται και με τη ρύθμιση της ισχύος της λιθοτριψίας) και μπορεί να είναι σοβαρές, συμπεριλαμβανομένων τωντης [[εσωτερικήεσωτερικής αιμορραγίααιμορραγίας]] και του υποκαψικού [[αιμάτωμααιμάτωματος]] . Σε σπάνιες περιπτώσεις, τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να απαιτούνχρειαστεί [[μετάγγιση αίματος]] και ακόμη και να οδηγήσειοδηγήθει σε οξεία νεφρική ανεπάρκεια.Ποσοστά αιματωμάτων μπορεί να σχετίζονται με το είδος της λιθοτριψίας που χρησιμοποιείται Τα ποσοστά αιμάτωματων κάτω από το 1% και έως 13% έχουν αναφερθεί για διάφορα μηχανήματα λιθοτριψίας. Πρόσφατες μελέτες δείχνουν μειωμένη οξεία βλάβη ιστού, όταν το πρωτόκολλο θεραπείας περιλαμβάνει μια σύντομη παύση μετά την έναρξη τηςτων θεραπείας,ι καιδύο οι δύοβελτιωμένων βελτιωμένεςμεθόδως θραύσης πετρών και η μείωση του τραυματισμού όταν ESWL διεξάγεται σε αργό ρυθμό ωστικό κύμα.

Εκτός από το προαναφερθέν ενδεχόμενο για οξεία νεφρική βλάβη, μελέτες σε ζώα δείχνουν ότι αυτοίαυτές οι οξείες βλάβες μπορεί να εξελιχθείεξελιχθούν σε σχηματισμό ουλής, με αποτέλεσμα την απώλεια τηςτου λειτουργικήςλειτουργικού νεφρικήςνεφρικού όγκου.Πρόσφατες [[Υποψήφιοι ομάδα μελέτη | μελέτες προοπτικών]] δείχνουν επίσης οτι οι ηλικιωμένοι διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν νέα εμφάνιση υπέρτασης μετά από εξωσωματική λιθοτριψία. Επιπλέον, έναμια [[αναδρομική μελέτη | αναδρομική μελέτη ασθενών-μαρτύρων]], που δημοσιεύθηκε από ερευνητές από το [[Mayo Clinic]] το 2006 βρήκε αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης [[σακχαρώδη διαβήτη]] και [[υπέρταση]] σε άτομα που είχαν υποβληθεί σε εξωσωματική λιθοτριψία, σε σύγκριση με την ηλικία και το φύλο τους ανθρώπους που ταιριάζουν οι οποίοι είχαν υποβληθεί σε χειρουργική θεραπεία. Είτε με ή όχι οξείαοξεο τραύμα εξελίσσεται σε μακροπρόθεσμες επιπτώσεις πιθανώςκαι εξαρτάται από πολλούς παράγοντες που περιλαμβάνουν τη δόση κρουστικόκρουστικόυ κύμακύματος (δηλαδή, ο αριθμός των κρουστικών κυμάτων που παραδίδεται, το ποσοστό της παράδοσης, ρύθμιση ισχύος, ακουστικά χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου λιθοτριψίας, και τη συχνότητα της επαναθεραπείας ), καθώς και ορισμένες εγγενείς προδιαθεσικούς παράγοντες κινδύνου παθοφυσιολογικέςπαθοφυσιολογικούς.

Για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών, η [[Αμερικανική Ουρολογική Εταιρεία]] ιδρύσε το Shock Wave λιθοτριψίαλιθοτριψίας Task Force για την παροχή γνώμηγνώμης εμπειρογνώμονα σχετικά με την ασφάλεια και την [[ανάλυση κινδύνου-οφέλους | σχέσηανάλυση σχέσς κινδύνου-οφέλους]] της εξωσωματικής λιθοτριψίας. Η ομάδα εργασίας δημοσίευσε μιασε ένα [[λευκό χαρτί]] στηνστο οποία σκιαγραφεί τα συμπεράσματά τους το 2009. ΈχουνΈχει συναφθείσημειωθεί η σχέση κινδύνου-οφέλους οτι παραμένει θετικόθετική για πολλούς ανθρώπους. Τα πλεονεκτήματα της εξωσωματικής λιθοτριψίας περιλαμβάνουν μη επεμβατική φύση της, το γεγονός ότι είναι τεχνικά εύκολο για τη θεραπεία πιοοι λίθοι του ανώτερου ουροποιητικού, και ότι, τουλάχιστον ειν μια οξεία, είναι μια καλά ανεκτή, χαμηλής - [[νοσηρότητα]] θεραπεία για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. Ωστόσο, συνιστάται η επιβράδυνση τοστο κύμα ρυθμό πυροδότησης του σοκ του κύματος από 120 Παλμούς ανά λεπτό για 60 Παλμούς ανά λεπτό για να μειώσει τον κίνδυνο της νεφρικής βλάβης και να αυξήσουν τον βαθμό κατακερματισμού πέτρατης πέτρας.

Οι περισσότερες πέτρες κάτω από 5mm για να περάσουν αυθόρμητα χρειάζεται Άμεση επέμβαση που μπορεί, ωστόσο, να απαιτείται σττα άτομα με μόνο ενα νεφρό που ειναι λειτουργικό ώστε οι διμερείς πέτρες αποφράξεως, να μην δημιουργήσουν μια λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος και ως εκ τούτου, τεκμαίρεται, ένα μολυσμένο νεφρό, ή ανίατοανίατος πόνο.. Ξεκινώντας στα μέσα της δεκαετίας του 1980, λιγότερο επεμβατικές θεραπείες, όπως η εξωσωματική λιθοτριψία, [[ουρητηροσκόπησης]] και [[διαδερμική νεφρολιθοτομή]] άρχισε να αντικαθιστά την ανοικτή χειρουργική επέμβαση με τις λεπτομέρειες της επιλογής για τη χειρουργική αντιμετώπιση της νεφρολιθίασης. Πιο πρόσφατα, εύκαμπτη ουρητηροσκόπηση έχει προσαρμοστεί για να διευκολυνθεί η ανάδρομη δημιουργία νεφροστομίας για διαδερμική νεφρολιθοτομή. Η προσέγγιση αυτή είναι ακόμη υπό έρευνα, αν και τα πρώτα αποτελέσματα είναι ευνοϊκά. Διαδερμική νεφρολιθοτομή ή, σπάνια, [[λιθοτομίας | ανατροφική νεφρολιθοτομή]], είναι η θεραπεία επιλογής για μεγάλες ή περίπλοκες πέτρες (όπως. calyceal λίθους Staghorn) ή πέτρες που δεν μπορεί να εξαχθεί χρησιμοποιώντας λιγότερο επεμβατικές διαδικασίες.