Ακτίνιο (στοιχείο): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''ακτίνιο''' είναι ένα ραδιενεργό [[χημικό στοιχείο]] με σύμβολο το '''Ac''' ( ΔεΔεν πρέπει να συγχέεται με τη συντομογραφία της ακετλυικής ομάδας ) και [[Ατομικός αριθμός|ατομικό αριθμό]] 89, το οποίο ανακαλύφθηκε το 1899. Ήταν το πρώτο μη πρωτογενές [[Ραδιενέργεια|ραδιενεργό]] χημικό στοιχείο που απομονώθηκε. Το [[πολώνιο]], το [[ραδόνιο]] και το [[ράδιο]] παρατηρήθηκαν πριν το ακτίνιο, αλλά δεν απομονώθηκαν πριν το 1902. Το ακτίνιο έδωσε το όνομα του στις [[ακτινίδες]], μια ομάδα 15 παρόμοιων χημικών στοιχείων ανάμεσα στο ακτίνιο και το [[λωρένσιο]] στον [[Περιοδικός πίνακας των χημικών στοιχείων|περιοδικό πίνακα]].

Είναι ένα μαλακό,ασημί-άσπρο ραδιενεργό [[μέταλλο]], το οποίο αντιδρά ταχύτατα με το οξυγόνο και την υγρασία στον αέρα σχηματίζοντας μια λευκή επίστρωση οξειδίου του ακτινίου η οποία αποτρέπει την περαιτέρω οξείδωση. Όπως οι περισσότερες [[λανθανίδες]] και [[ακτινίδες]], το ακτίνιο αποκτά [[Οξειδωτική κατάσταση]] +3 σε όλες σχεδόν τις χημικές του ενώσεις. Το ακτίνιο εντοπίζεται μόνο σε ίχνη σε κοιτάσματα [[Ουράνιο|ουρανίου]] ως το [[ισότοπο]] ²²⁷Ac, το οποίο έχει [[Ημιζωή|χρόνο ημιζωής]] 21.772 χρόνια, εκπέμποντας κυρίως σωματίδια β. Ένας τόνος ουρανίου περιέχει περίπου 0.2 χιλιόγραμμα ακτινίου. Η πολύ μεγάλη ομοιότητα των φυσικών και χημικών ιδιοτήτων του ακτινίου και του [[Λανθάνιο|λανθανίου]] κάνουν το διαχωρισμό τους ατελέσφορο. Αντί αυτού, το στοιχείο παράγεται σε ποσότητες χιλιόγραμμων μέσω του βομβαρδισμού νετρονίων του ²²⁶[[Ράδιο|Ra]] μέσα σε [[Πυρηνικός αντιδραστήρας|πυρηνικό αντιδραστήρα]]. Λόγω της σπανιότητας του, της υψηλής τιμής και της ραδιενέργειας, το ακτίνιο δεν έχει καμιά σημαντική βιομηχανική χρησιμότητα. Οι χρήσεις του περιλαμβάνουν την πηγή νετρονίων και τον συντελεστή στις θεραπείες μέσω ακτινοβολίας στοχεύοντας καρκινικά κύτταρα στο σώμα.