Γεώργιος Ανδριανόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

''Τίμιος σε υπερθετικό βαθμό, σεμνός, εργατικός, δίκαιος. Όταν του έλεγε κάποιος κάτι που δεν του άρεσε ή πίστευε ότι μπορούσε να τον παγιδέψει, το έκοβε με την πρώτη: «Να κοιτάς τη δουλειά σου και εμένα να με αφήσεις ήσυχο!» Μια φορά μόνο έκανα το λάθος να θέλω να πάρω μετοχές της εταιρείας του Κολοκοτρώνη, που είχε βάλει πλοία στις γραμμές Ρίο - Αντίριο και Αιδηψός - Αρκίτσα. Το έμαθε ο αδελφός μου, με φώναξε στο γραφείο του στο υπουργείο και με κοίταξε κατευθείαν στα μάτια με όλη του την αυστηρότητα: «Αν πάρεις μετοχές και μπλέξεις με ναυτιλιακά, εγώ παραιτήθηκα την ίδια ώρα!» Τα 'χασα. Διότι θεωρούσα τίμιο να θέλω να κερδίσω πέντε δραχμές από τα κέρδη των μετοχών του Κολοκοτρώνη, δηλαδή της εταιρείας των φέριμποτ. Ο Γιώργος πίστευε πως δεν έπρεπε να προχωρήσω σε αυτό το εγχείρημα, διότι η κίνηση θα έβλαπτε την καριέρα του. Μου είπε: «Αν το μάθει ο κόσμος, βρε Λεωνίδα μου, τι θα πει για την οικογένειά μας;» Αυτό ήταν, το ζήτημα έληξε εκεί. Και για να είναι εντελώς σίγουρος, την άδεια για τα πορθμεία δεν την έδωσε στον Κολοκοτρώνη, που ήταν φίλος μου, αλλά στον Μάτσα και στον [[Μιλτιάδης Μαρινάκης|Μαρινάκη]],''<ref>Μιλτιάδης: εφοπλιστής, βουλευτής της ΝΔ, ισχυρός διοικητικός παράγοντας επί σειρά ετών στον Ολυμπιακό και με μοναχοπαίδι το σημερινό [[Βαγγέλης Μαρινάκης|Βαγγέλη]]</ref>'' οι οποίοι θησαυρίσανε. Πηγαίναμε τα καλοκαίρια στην Αιδηψό με τις οικογένειες και μόλις φτάναμε στο φεριμπότ, ο Γιώργος με φώναζε και με παρατηρούσε: «Λεωνίδα, θα πληρώσεις εισιτήριο κανονικά. Κοίτα μην επωφεληθείς...» Είχα τις αντιρρήσεις μου, αλλά έπρεπε να ακολουθήσω την οδηγία, γιατί ο υπουργός αν το μάθαινε θα γινόταν θηρίο. Μια φορά, με το που πήγα να μπω στο καράβι, έπεσα πάνω στον Μάτσα, τον εφοπλιστή. «Τι κάνεις εκεί, Λεωνίδα; Εσύ θα πληρώσεις εισιτήριο;» μου φωνάζει. «Δεν γίνεται, κύριε Μάτσα, διότι αν το μάθει ο αδελφός μου θα έχω μπλεξίματα...» Μιλάμε για αντίτιμο τριάντα δραχμών, δηλαδή τίποτα, όμως η εντολή ήταν εντολή είτε για μία δραχμή είτε για μεγάλο ποσό. Ο Γιώργος δεν ήθελε επ' ουδενί να δώσει δικαιώματα...}}

 

{{ρήση|''Σαν επίσημος εκπρόσωπος του Ολυμπιακού θα ήθελα να αναγνωρίσω την ανωτερότητα του Παναθηναϊκού, ο οποίος υπήρξε και παραμένει πρωτοπόρος των αθλητικών εκδηλώσεων του τόπου μας και αποτελεί τον Σύλλογον των Πρωταθλητών, την πεμπτουσίαν του ελληνικού αθλητισμού. Και δικαίως θα πρέπει να αποτελεί πάντοτε παράδειγμα προς μίμησιν δι' όλους ημάς τους υπολοίπους και θα είναι τιμή και υποχρέωσις κάθε ελληνικού σωματείου να προσπαθήσει να πλησιάσει το αδιαφιλονίκητο μεγαλείο του Παναθηναϊκού.''}}

Όσο και εάν τα παραπάνω ειπώθηκαν στα πλαίσια ευγένειας και αβροφροσύνης, όντας καλεσμένος στην 55ετηρίδα του Παναθηναϊκού,<ref>στην κατάμεστη αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας με κεντρικό ομιλητή τον αντιπρόεδρο της τότε κυβέρνησης [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Παναγιώτη Κανελλόπουλο]] στις 23 Μαΐου 1963, την επομένη του θανάσιμου τραυματσμού του βαλκανιονίκη στο μήκος, ιατρού και βουλευτή [[Γρηγόρης Λαμπράκης|Γρηγόρη Λαμπράκη]] στη Θεσσαλονίκη</ref> δεν παύουν να είναι ενδεικτικά του τρόπου που αντιμετώπιζαν τον ανταγωνισμό και την αντιπαλότητα στο ποδόσφαιρο και γενικότερα τον αθλητισμό, οι πρωτεργάτες του στη χώρα.