Ανώνυμος χρήστης
επεξεργασία
επεξεργασία |
επεξεργασία |
||
Γραμμή 1:
Ο
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα, ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και την αντικοινωνική ανάπτυξη του φιλελεύθερου καπιταλισμού, ο κοινοτισμός επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο και τα προτάγματά του προσφέρουν λύση σε ζωτικά ζητήματα ταυτότητας, οργάνωσης πολιτιστικών και πολιτικών κοινοτήτων αλλά και επικαιροποιούν επιτακτικά ζητήματα ουσιαστικής συμμετοχής των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων με τη διαμόρφωση της πολιτικής από το σύνολο της κοινωνίας.Για αυτό και ιδιαίτερα πολιτικά χαρακτηριστικά του κοινοτισμού αποτελούν οι πολιτειακές συνελεύσεις και τα δημοψηφίσματα ως τρόποι διακυβέρνησης μιας κοινωνίας. Σε αντίθεση με το φιλελεύθερο νεωτερικό σύστημα που έχει ως βάση την έννοια του '''ατόμου''' και τον σοσιαλισμό που θέτει ως κέντρο των επιλογών του την έννοια της '''κοινωνίας''', ο κοινοτισμός θέτει ως θεμέλιο των προταγμάτων του την '''πολιτική κοινότητα''' στην οποία συλλαμβάνεται η σύζευξη του ατομικού με το συλλογικό συμφέρον.
Γραμμή 15:
'''δ'''. Ο '''κοινωνιολογικός κοινοτισμός''' δεν έχει καμιά σχέση με την πολιτειακή ή πολιτική συγκρότηση μιας κοινωνίας αλλά αποκλειστικά με την τοπικής εμβέλειας κλειστή οργάνωση κοινοτήτων με βάση κοινωνιολογικές, ηθικές και θρησκευτικές ταυτότητες ή διακρίσεις. Στην [[Αγγλία]] στην αρχή του 20ου αιώνα ο όρος αυτός έλαβε την ερμηνεία του φαινομένου της σύγκρουσης κοινωνικών ομάδων με σαφείς πολιτισμικές διαφορές που δρουν στην ίδια περιοχή. Η διαφορετικότητα των συγκρουόμενων αυτών κοινοτήτων προσδιορίζονταν ως προς τη φυλή, τη γλώσσα, το θρήσκευμα, ή την κουλτούρα. Στις περιπτώσεις αυτές οι κοινότητες εμφανίζονται στη πολιτική σκηνή με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που αποτελούν τον κυρίαρχο συνδετικό κρίκο των μελών τους. Έτσι ο ''κοινωνιολογικός κοινοτισμός'', στο ευρωπαϊκό παράδειγμα, επικράτησε να αφορά το αναγνωρισμένο δικαίωμα χωριστής εκπροσώπησης κοινωνικών ομάδων, π.χ. θρησκευτικών (μουσουλμάνων, εβραίων, ινδουιστών κλπ), οι οποίες στη συνέχεια είναι πιθανόν να συγκρουστούν. Με αυτή τη σημασία αποδόθηκε κατά τις αγγλικές μεταρρυθμίσεις Μόρλεϋ - Μίντο του 1909 η εμφάνιση τέτοιων αντίπαλων ομάδων στην [[Ινδία]], [[Κεϋλάνη]], [[Κράτος της Παλαιστίνης|Παλαιστίνη]], [[Βόρεια Ιρλανδία]], μέχρι και τον [[Καναδάς|Καναδά]]. Τέτοιες ομάδες είναι δυνατόν να καταφύγουν σε εξτρεμιστικές και βίαιες μεθόδους.
Συμπερασματικά, ο
== Δείτε επίσης ==
| |||