Ερυθρός γίγαντας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σε αστέρες με αρκετή μάζα ώστε η πίεση στις κεντρικές περιοχές να προκαλέσει την έναρξη της συντήξεως και του He σε ακόμα βαρύτερους πυρήνες, μία ανάλογη διαδικασία επισυμβαίνει όταν και το He του πυρήνα σχεδόν εξαντληθεί και η σύντηξή του συνεχίζεται σε ένα κέλυφος. Εδώ πάντως σε πολλές περιπτώσεις συνεχίζεται παράλληλα και η σύντηξη υδρογόνου σε ένα κέλυφος πάνω από το κέλυφος He. Τότε ο αστέρας προχωρεί στον [[ασυμπτωτικός κλάδος των γιγάντων|ασυμπτωτικό κλάδο των γιγάντων]] πάνω στο διάγραμμα Χέρτζσπρουνγκ-Ράσελ. Σχεδόν όλοι οι αστέρες της Κύριας Ακολουθίας πιστεύεται ότι εξελίσσονται σε ερυθρούς γίγαντες προς το τέλος της ζωής τους (υπεργίγαντες στην περίπτωση των αστέρων φασματικών τύπων O και B).

 

 

Εάν ο αστέρας έχει μάζα μικρότερη των 2,57 ηλιακών μαζών, η προσθήκη [[ήλιο|ηλίου]] στον πυρήνα από τη σύντηξη του υδρογόνου του κελύφους θα προκαλέσει τη λεγόμενη '''[[αναλαμπή ηλίου]]''', ένα αιφνίδιο ξέσπασμα συντήξεως He στον πυρήνα, μετά από το οποίο ο αστέρας θα εισέλθει σε μια βραχεία φάση συντήξεως He πριν επαναρχίσει την «άνοδο» στον '''κλάδο των γιγάντων''' του [[Διάγραμμα Χέρτζσπρουνγκ-Ράσελ|Διαγράμματος Χέρτζσπρουνγκ-Ράσελ]]. Από την άλλη, οι αστέρες με μάζα μεγαλύτερη των 2,5 ηλιακών μαζών εισέρχονται στη φάση συντήξεως He κατά πολύ ομαλότερα. Η φάση με σύντηξη He των αστέρων αυτών συνιστά τον λεγόμενο οριζόντιο κλάδο του Διαγράμματος Χέρτζσπρουνγκ-Ράσελ για αστέρες πτωχούς σε μέταλλα (με τη λέξη «μέταλλο» στην Αστροφυσική εννοούνται καταχρηστικώς ''όλα'' τα στοιχεία της ύλης εκτός από το υδρογόνο και το ήλιο). Οι πλούσιοι σε μέταλλα αστέρες που συντήκουν He δεν κείνται σε οριζόντια περιοχή του διαγράμματος, αλλά σχηματίζουν τη λεγόμενη '''«ερυθρή συσσώρευση»''' (the red clump) στο Διάγραμμα Hertzsprung-Russell.