Νήσος Φάρος

Η Νήσος Φάρος (αραβικά : ) είναι πρώην νησί, σήμερα χερσόνησος, της Αιγύπτου στην Μεσόγειο θάλασσα στον κόλπο της Αλεξάνδρειας. Συνδεδεμένο με την ήπειρο, αποτελεί πλέον μια χερσόνησο, που αποτελεί μέρος του λιμανιού και της πόλης της Αλεξάνδρειας.

Χάρτης της αρχαίας Αλεξάνδρειας με την νήσο Φάρος

Ιστορία

Ο Όμηρος αναφέρει το νησί στην Οδύσσεια. Σύμφωνα με το μύθο, ο βασιλιάς της Σπάρτης, Μενέλαος βγήκε στο νησί, του οποίου το όνομα δεν ήταν γνωστό. Ρώτησε έναν άνθρωπο ποιος ηταν ο ιδιοκτήτης και πως λεγόταν και του απάντησε Pera'a (Φαραώ της Αιγύπτου). Ο βασιλιάς παράφρασε τη λέξη σε "Φάρος", που στα αρχαία ελληνικά σημαίνει κουβέρτα (τὸ φᾶρος: ύφασμα, κερί) το οποία έδωσε στο νησί το όνομα του.

Την εποχή όταν ήταν νησί και πριν από την εποχή των Πτολεμαίων, το νησί του Φάρου βρίσκονταν κοντά στην ηπειρωτική χώρα, ήταν επίμηκες και περίπου παράλληλα προς την ακτογραμμή.

Το Κάστρο του Καΐτμπέη

Με την ίδρυση και την ανάπτυξη της Αλεξάνδρειας, οι Πτολεμαίοι αποφάσισαν να χτίσουν ένα φάρο στο ανατολικό άκρο του νησιού του Φάρου για την διευκόλυνση των πλοίων. Επίσης με την το συνέδεσαν με την ηπειρωτική χώρα μέσω ενός υπερυψωμένου μονοπατιού, το Επταστάδιο, με μήκος επτά στάδια ή περίπου 1344 μέτρα. Με τις διαδοχικές διευρύνσεις, των φαινομένων καθίζησης και σεισμικά φαινόμενα οδήγησαν σε μια παράκτια υποχώρηση, ο δρόμος διευρύνθηκε και σχηματίστηκε ο ισθμός της Μανσέγια. Το νησί κατοικήθηκε και σε αυτό ήταν χτισμένο ένα υδραγωγείο.

Το 1303 και το 1323 το νησί υπέστη δύο μεγάλους σεισμούς όπου ο Φάρος κατέρρευσε και πολλά λείψανα του κατέληξαν στο βυθό της θάλασσας. Το 1480, ο σουλτάνος Καΐτμπέης έχτισε ένα φρούριο χρησιμοποιώντας τα ερείπια του φάρου που διασώζεται και σήμερα.