Θυλακίνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''Θυλακίνος '''(''Thylacinus cynocephalus'', ''ετυμολογία: αρχαιοελληνικό θύλαξ, σύγχρονο θύλακας'') ονομάζεται το μεγαλύτερο γνωστό σαρκοβόρο [[μαρσιποφόρο]] της σύγχρονης -sensu lato- εποχής. {{Ref_label|I|i|none}} Είναι επίσης γνωστό και ως '''Τίγρης της Τασμανίας''' λόγω των λωρίδων του στο πίσω μέρος της πλάτης του, ή και ως '''Λύκος της Τασμανίας'''.<ref>Άλλες ιστορικές ονομασίες συμπεριλαμβάνουν αυτές τουείναι: ''μαρσιποφόρος λύκος'', ''ύεναύαινα'', ''λυκοζέβρα'', ''καγκουροζέβρα'', ''ζέβρα οπόσουμ'', ''μαρσιποφόρα τίγρη'', ''Τασμανικός μαρσιποφόρος λύκος'', και ''ύεναύαινα οπόσουμ''.</ref> Ζούσε στην ηπειρωτική [[Αυστραλία]], [[Τασμανία]], και [[Νέα Γουινέα]], και θεωρείται πως εξαφανίστηκε τον 20ο20ό αιώνα. Ήταν το τελευταίο μέλος της ταξινομικής[[οικογένεια οικογένειας του,(βιολογία)|οικογενείας]] των [[Θυλακινίδες|Θυλακινιδών]] (''Thylacinidae''), καιενώ δείγματα άλλων μελών της οικογενείας αυτής έχουν βρεθεί σε απολιθώματα που χρονολογούνται ως και από την πρώιμη [[Μειόκαινος εποχή|Μειόκαινο εποχή]].

Ο θυλακίνος είχε γίνει εξαιρετικά σπάνιασπάνιος ή είχε εξαφανιστεί εντελώς στην ηπειρωτική Αυστραλία πριν τον Βρετανικό εποικισμό της ηπείρου, αλλά κατάφερε να επιζήσει στο νησί της Τασμανίας μαζί και με τα άλλα ενδημικά είδη, συμπεριλαμβανομένου του [[Διάβολος της Τασμανίας|Διάβολου της Τασμανίας]]. Το εντατικό κυνήγι το οποίο ενθαρυνότανενθαρρυνόταν και από επικηρύξεις για την θανάτωση των ζώων αυτών, θεωρείται γενικά πως είναι υπεύθυνο για την εξαφάνιση του, αλλά πιθανώς να υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που συντέλεσαν στην εξαφάνιση του, όπως η εισαγωγή των [[Σκύλος|σκύλων]], και η ανθρώπινη παρουσία στο ζωτικόστον χώροβιότοπό του. Παρά την επίσημη κατηγοριοποίηση του ως εξαφανισμένου, εξακολουθούν να αναφέρονται σποραδικές εμφανίσεις του, αν και καμία δενουδεμία έχει αποδειχτεί αδιαμφισβήτητα.

Τα διαθέσιμα στοιχεία από την εποχή που μελετήθηκε το ζώο αυτό, αναφέρουν πως ήταν ένα σχετικά ντροπαλό, νυκτόβιο πλάσμα, με ίδιο μέγεθος περίπου όσο ένας μεσαίος προςενός μεγάλοςμεσαίου/μεγάλου σκύλοςσκύλου. Η ουρά του ήταν σκληρήδύσκαμπτη, διέθετε [[Μάρσιπος|μάρσιπο]], αρκετά παρόμοιου με του [[καγκουρό]] -ο οποίος όμως εμφανίζότανεμφανιζόταν και στα αρσενικά πέρα από τα θηλυκά-, και είχε μια σειρά από σκούρες λωρίδες στο πίσω μέρος του σώματοςσώματός του, που θυμίζονταςθύμιζαν τις λωρίδες της [[τίγρης]].

Όπως οι τίγρεις και οι λύκοι του Βορείου Ημισφαιρίου, είδη από τα οποία και απέκτησε δύο από τις κοινές ονομασίες του, ο θυλακίνος ήταν αρπακτικό στην κορυφή της [[τροφική αλυσίδα|τροφικής αλυσίδας]]. Ως μαρσιποφόρο, δε σχετίζεται στενά με τα θηλαστικά αυτά που διαθέτουν [[Πλακούντας|πλακούντα]], αλλά λόγω της συγκλίνουσας εξέλιξης που απέκτησαν στο κοινό τους περιβάλλον, μοιράζεται κάποια στοιχεία της μορφής και των ιδιοτήτωνπροσαρμογών τους. ΤοΤα κοντινότεροκοντινότερα συγγενικόσυγγενικά τουςτου αρτίγονα [[είδος}είδη]] που ακόμα υπάρχειθεωρούνται, θεωρείται πως είναι είτε ο Διάβολος της Τασμανίας είτε οτο [[ΜυρμηκόβιοςΝούμπατ]] (Νούμπατ). Ο θυλακίνος είναι μαζί με το [[οπόσουμΟπόσουμ του νερού]] τα μόνα δύο μαρσιποφόρα τα οποία διαθέτουν μάρσιπο και στα δύο φύλα. Το αρσενικό διέθετε μάρσιπο ο οποίος χρησίμευε ως προστατευτική θήκη καλύπτωντας τα εξωτερικά όργανα αναπαραγωγής του, ενώκαθώς μετακινούντανέτρεχε μέσα στην άγρια βλάστηση. Ο θυλακίνος έχει περιγραφεί ως ένας εξαιρετικά ικανός θηρευτής, λόγω της ικανότηταςικανότητάς τηςτου να επιζεί και να κυνηγάει τητην λεία τηςτου σε εξαιρετικά απομωνομένεςαραιοκατοικημένες περιοχές.<ref name="Paddle">[[#Paddle|Paddle (2000)]]</ref>

Ο θυλακίνος είναι ένα από τα υποψήφια είδη για [[κλωνοποίηση]] καθώς και μελέτη από άλλα εγχειρήματα της μοριακής επιστήμης, μια και εξαφανίστηκε σχετικά πρόσφατα και διασώζονται πολλά καλοδιατηρημένα δείγματαδείγματά τηςτου.<ref>[http://www.smithsonianmag.com/science-nature/True_or_False_Extinction_Is_Forever.html True or False? Extinction Is Forever] smithsonianmag.com</ref>