Γεώργιος Ροϊλός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
επιμέλεια
Γραμμή 1:
[[FileΑρχείο:Self-portrait, Geogios Roilos.jpg|thumb|right|300px295px|Αυτοπροσωπογραφία, Αθήνα, [[Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος|Εθνική Πινακοθήκη]]-Συλλογή Κουτλίδη]]
[[Αρχείο:Η Μάχη των Φαρσάλων, Photo Harry Gouvas.JPG|thumb|300px295px|right|H Mάχη των Φαρσάλων(1897), ελαιογραφία σε καμβά(1901), [[Πινακοθήκη Αβέρωφ]],[[Μέτσοβο]].]]
 
[[File:Η μάχη των Φαρσάλων (1897).jpg|thumb|right|300px|Η μάχη των Φαρσάλων[[1897]]]]
Γραμμή 12:
[[Αρχείο:Πορτραίτο κοριτσιού.jpg|thumb|Πορτραίτο κοριτσιού, Γεώργιος Ροϊλός, Ελαιογραφία σε μουσαμά, 55 x 45 εκ., Ιδιωτική Συλλογή]]
[[File:Άλογα.jpg|left|thumb|Γεώργιος Ροϊλός, Υδατογραφία και κάρβουνο σε χαρτί, 20 x 26 εκ., Ιδιωτική Συλλογή]]
Ο '''Γεώργιος Ροϊλός''' ([[Στεμνίτσα]] [[Γορτυνία]]ς, [[1867]] &ndash; [[Αθήνα]], [[28 Αυγούστου]] [[1928]]) ήταν ένας από τους σημαντικότερους [[Έλληνες]] [[ζωγραφική|ζωγράφους]] της «[[Σχολή του Μονάχου|Ομάδας του Μονάχου]]» με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα ιστορικά θέματα και την προσωπογραφία. Ως καθηγητής της Ελαιογραφίας στη θέση του [[Γεώργιος Ιακωβίδης|Ιακωβίδη]] από το [[1910]] παρέκκλινε από τις ακαδημαϊκές τάσεις (ενταγμένες σ΄ένα τυποποιημένο κώδικα προτύπων) ενδιαφερόμενος κυρίως για την ανανέωση της διδασκαλίας με την επιβολή μεγαλύτερης ελευθερίας.<ref>Χρύσανθος Χρήστου, ''Η ελληνική ζωγραφική 1832-1922'' (1982)</ref>
 
==Βιογραφία==
Ο Ροϊλός σπούδασε [[ζωγραφική]] αρχικά στο Σχολείο των Τεχνών (τηντη μετέπειτα [[Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών]] στην [[Αθήνα]], με δάσκαλο τον [[Νικηφόρος Λύτρας|Νικηφόρο Λύτρα]]. Το [[1888]] πήγε με υποτροφία στο [[Μόναχο]], για να συνεχίσει τις σπουδές του κοντά στον [[Νικόλαος Γύζης|Νικόλαο Γύζη]]. Το 1890 πήγε στο [[Παρίσι]] για να ολοκληρώσει τις σπουδές του κοντά στον Μπενζαμέν Κονστάν (Benjamin Constant) και τον Πωλ Λωράνς (Paul Laurence). Το [[1894]] γύρισε στην [[Αθήνα]] και ένα χρόνο αργότερα, ύστερα από το θάνατο του Σπύρου Προσελάντη, διορίστηκε καθηγητής στην στην έδρα Αγαλματογραφίας της [[Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών|Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών]] της Αθήνας, για να φύγει κατόπιν το 1903 στο [[Λονδίνο]], όπου έγινε μέλος του εκεί Καλλιτεχνικού Συνδέσμου και στη συνέχεια γιγια άλλα δυο χρόνια στο [[Λίβερπουλ]], όπου εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας της πόλης και πήρε μέρος σε διάφορες εκθέσεις. Επέστρεψε στην Αθήνα ξανά το 1908 και από το 1910 έως το 1927 κατείχε την Έδρα Ελαιογραφίας στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.<ref>''Παγκόσμιο Βιογραφικό λεξικό'', ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ, τόμ. 9Α., σσ. 94-95</ref>
 
==Θεματογραφία==
Στους πίνακές του απεικόνισε ποικίλα θέματα: πολεμικά από τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του [[1897]] και τους [[Βαλκανικοί πόλεμοι|Βαλκανικούς πολέμους]] 1912&ndash;13 (πρωτοπόρος στο είδος αυτό μαζί με το [[Βασίλειος Χατζής|Βασίλειο Χατζή]] που στρατεύθηκε στο αντιτορπιλικό «Έλλη» και την [[Θάλεια Φλωρά-Καραβία]]), ιστορικά, πορτρέτα, τοπία, κ.α.
<div lang="grc" style="font-famil'''Έντονο κείμενο'''y: Palatino Linotype;"> ''" «Στον ατυχή[[Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897| ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897]] στρατεύθηκε και έζησε από κοντά όλη την ατμόσφαιρα του πολέμου, διάφορα επεισόδια του οποίου απεικόνισε σε πίνακες του. Στη διάρκεια των [[Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος |των Βαλκανικών Πολέμων]] ξαναβρέθηκε στο μέτωπο<ref>[[Θάλεια Φλωρά-Καραβία]],: ''Εντυπώσεις από τον πόλεμο του 1912-13'', 1936</ref> κρατώντας σημειώσεις και δίνοντας ζωγραφικές συνθέσεις από τα γεγονότα.» </div>
 
Ζωγραφίζοντας εκ του φυσικού τη γρήγορη εναλλαγή των πολεμικών γεγονότων μέσα στη σκόνη της μάχης οργάνωνε τη σύνθεσή του χωρίς ένα κεντρικό στοιχείο να συγκεντρώνει την προσοχή και να στατικοποιεί τον πίνακα. Για παράδειγμα, τοποθέτησε το βασιλιά Κωνσταντίνο έκκεντρα και όχι μεγαλύτερο ή επιβλητικότερο από τους άλλους.<ref>Εγκυκλοπαίδεια ''Δομή'', τόμ.25, σσελ. 419</ref> Στο πρώιμο έργο του εκφράζει κυρίως τον γερμανικό ακαδημαϊσμό<ref>Χρύσανθος Χρήστου,: ''Θεωρία και Ιστορία της Νεώτερης Τέχνης'' (1972)</ref> της «[[Σχολή του Μονάχου|Σχολής του Μονάχου]]». Ωστόσο το έργο της ώριμης περιόδου του, και κυρίως οι [[Τοπιογραφία|τοπιογραφίες]], δείχνουν ότι ο Ροϊλός προσπάθησε να εισάγει τον [[ιμπρεσιονισμός|ιμπρεσιονισμό]] στην Ελλάδα<ref>''Ιστορία της Τέχνης'', Larousse, «Νεοελληνική Ζωγραφική», τόμ. 5, σ.28.</ref> Εκτός από την προσωπογραφία και τις ιστορικές σκηνές, ο Ροϊλός ζωγράφισε θρησκευτικά και μυθολογικά θέματα,<ref>[[Ιππόλυτος (μυθολογία)|Ιππόλυτος]] (1925), Χαίρε, Ραββί (1925), Μη μου άπτου, Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, τόμ. 11 σ.161</ref> ηθογραφίες<ref>Η γραία με τη γαλή κ.α. ο .π.</ref> και νεκρές φύσεις, ενώ ασχολήθηκε και με τη χαλκογραφία και τη [[γελοιογραφία]] (εφημ. ''Άστυ, Ρωμηός'' και περιοδικό ''[[Εστία (περιοδικό)|Εστία]] ''
 
Ζωγραφίζοντας εκ του φυσικού τη γρήγορη εναλλαγή των πολεμικών γεγονότων μέσα στη σκόνη της μάχης οργάνωνε τη σύνθεσή του χωρίς ένα κεντρικό στοιχείο να συγκεντρώνει την προσοχή και να στατικοποιεί τον πίνακα. Για παράδειγμα, τοποθέτησε το βασιλιά Κωνσταντίνο έκκεντρα και όχι μεγαλύτερο ή επιβλητικότερο από τους άλλους.<ref>Εγκυκλοπαίδεια Δομή, τόμ.25 σ.419</ref> Στο πρώιμο έργο του εκφράζει κυρίως τον γερμανικό ακαδημαϊσμό<ref>Χρύσανθος Χρήστου, Θεωρία και Ιστορία της Νεώτερης Τέχνης (1972)</ref> της «[[Σχολή του Μονάχου|Σχολής του Μονάχου]]». Ωστόσο το έργο της ώριμης περιόδου του, και κυρίως οι τοπιογραφίες, δείχνουν ότι ο Ροϊλός προσπάθησε να εισάγει τον [[ιμπρεσιονισμός|ιμπρεσιονισμό]] στην Ελλάδα<ref>Ιστορία της Τέχνης, Larousse, «Νεοελληνική Ζωγραφική» τόμ. 5, σ.28.</ref> Εκτός από την προσωπογραφία και τις ιστορικές σκηνές ο Ροϊλός ζωγράφισε θρησκευτικά και μυθολογικά θέματα,<ref>[[Ιππόλυτος (μυθολογία)|Ιππόλυτος]] (1925), Χαίρε, Ραββί (1925), Μη μου άπτου, Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, τόμ. 11 σ.161</ref> ηθογραφίες<ref>Η γραία με τη γαλή κ.α. ο .π.</ref> και νεκρές φύσεις, ενώ ασχολήθηκε και με τη χαλκογραφία και τη [[γελοιογραφία]] (εφημ. ''Άστυ, Ρωμηός και περιοδικό [[Εστία (περιοδικό)|Εστία]] ''
==Ελαιογραφίες==
* Γυναικεία προσωπογραφία (1884, Εθνική Πινακοθήκη)
Γραμμή 57 ⟶ 58 :
==Πηγές==
*[http://openarchives.gr/visit/426847 Πανδέκτης]
* ''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Τόμ. 14ος
* ''Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια''
* ''Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών'', τόμ. 4ος, εκδ. οίκος Μέλισσα
*''Eλληνες ζωγράφοι'' από τη συλλογή της Εθνικής Τράπεζας ISBN 978-960-86146-7-3
 
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==