Θυλακίνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αν και υπάρχουν μεθόδοι οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ταυτοποιήσουν διαιτολόγιο και τις διατροφικές συνήθειες και τρόπους διατροφής του θυλακίνου, τα ευρήματα και οι διάφορες θεωρίες έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους ενσυζητούνται θερμώέντονα.<ref name="autogenerated1">{{cite doi|10.1111/j.1469-7998.2011.00844.x}}</ref>

Μια μελέτηΜελέτη που δημοσιεύτηκε το 2011, αναφέρει πως τα ονδοντικάοδοντικά και βιοχημικά στοιχεία δείχνουν πωςότι το ζώο ήταν υπερσαρκοφάγο, το οποίο κατανάλωνε μόνο σάρκα από [[σπονδυλωτά]].<ref name="autogenerated1" /> Ο θυλακίνος ήταν αποκλειστικά σαρκοφάγα, και το στομάχι του ήταν μυώδες, και μπορούσε να εξογκωθείδιογκωθεί επιτρέπωνταςεπιτρέποντας στο ζώο να καταναλώσει μεγάλες ποσότητες τροφής κατάμε τηντη διάρκειαμία, μιαςπιθανή σίτισης,προσαρμογή πιθανώςγια ωςνα μιαανταπεξέρχεται προσαρμογήτο ενάντιαζώο στις μεγάλες περιόδους που θα περνούσε αποτυγχάνωνταςαποτυγχάνοντας στο κυνήγι ή/και όταν η τροφή ήταν δυσεύρετη.<ref name="ABRS" /> Η σκελετική ανάλυση και οι παρατηρήσεις του ζώου σε αιχμαλωσία, προτείνουν πως προτιμούσε να ξεχωρίζειαποκόπτει ένα (1) μόνο ζώο (ενν. από το κοπάδι) και να το καταδιώκει, μέχρι αυτό να εξουθενωθεί. Μερικές μελέτες καταλήγουνσυμπεραίνουν πως το ζώο μπορεί να κυνηγούσε σεκατά μικρές οικογενειακές ομάδες, με την κύρια ομάδα να κατευθύνει τον όγκο της λείας προς την τοποθεσία όπου, οι μικρότερες ανέμεναν έχοντας στήσει την ενέδρα τους.<ref name="museum" /> Οι κυνηγοί που χρησιμοποιούν παγίδες, το έχουν χαρακτηρίσει ως ένα ''αρπακτικό ενέδρας''.<ref name="ABRS" />

Η λεία του θυλακίνου πιστεύεται πως περιελάμβανε [[καγκουρό]], [[γουαλλάμπι]] (wallabi, μικρό είδος καγκουρό), [[ φασκωλόμυς|φασκωλόμυες]] (γουόμπατ), και πτηνά και μικρά ζώα όπως τα [[ποτόρου]] (potoroo) και τα [[οπόσουμ]]. Ένα ζώο που μπορεί, επίσης, να συμπεριλαμβανόταν στη λεία του ήταν το, κάποτε, κοινό -εξαφανισμένο πολυπληθέςσήμερα- [[Έμου της Τασμανίας]].<ref>Μερικοί συγγραφείς επίσης υποθέτουν πως το σαγόνι ήταν εξειδικευμένο για το κυνήγι των Έμου έτσι ώστε είτε να σπάει το λαιμό του, είτε να κόβει την καρωτίδα αρτηρία.</ref> Το έμου ήταν ένα μεγάλο πουλί χωρίς φτερά, το οποίο μοιραζόταν το ίδιο περιβάλλον με τον θυλακίνο και κυνηγήθηκε μέχρι την τελική του εξαφάνιση το 1850, πιθανώς συμπίπτωνταςσυμπίπτοντας με τη μείωση του πληθυσμού τουτοό θυλακίνου.<ref name="P81">[[#Paddle|Paddle (2000)]], pp. 81.</ref> Επίσης, τα [[ντίνγκο]] και οι [[αλεπού|αλεπούδες]] έχουν παρατηρηθεί πως κυνηγούσαν τα έμου.<ref>{{cite journal | doi = 10.1071/WR99030 | title = Trends in the numbers of red kangaroos and emus on either side of the South Australian dingo fence: evidence for predator regulation? | journal=Wildlife Research | volume = 27 | issue = 3 | pages = 269–276 | year = 2000}}</ref><ref>{{cite web | url = http://www.blueplanetbiomes.org/emu.htm | title = Emu|accessdate =19 September 2006}}</ref>

Οι ευρωπαίοι άποικοι πιστεύανπίστευαν πως ο θυλακίνος απειλούσεεπιτίθετο ταστα [[Πρόβατο|πρόβατα]] και [[Όρνιθα|πουλερικά]] των κτηνοτρόφων και γεωργών.<ref name="P79">[[#Paddle|Paddle (2000)]], pp. 79–138.</ref> Κατά τον 20ο20ό αιώνα, ο θυλακίνος συχνά χαρακτηρίζονταν ως ''πότης αίματος'', και η δοξασία αυτή φαίνεται να προέρχεται από μιαμία (1) μόνο δευτερογενήςδευτερογενή αφήγηση<ref>Smith, Geoffrey Watkins (1909)

[http://www.worldcat.org/title/naturalist-in-tasmania/oclc/504699783 "A Naturalist in Tasmania."]. Clarendon Press: Oxford. </ref><ref>[http://www.winchestercollegeatwar.com/archive/geoffrey-watkins-smith/ "Smith, Geoffrey Watkins"]. ''winchestercollegeatwar.com''. </ref><ref>[http://worldwarzoogardener1939.wordpress.com/2013/09/ "September | 2013 | Worldwarzoogardener1939's Blog"]. worldwarzoogardener1939.''wordpress.com''. </ref> ενός περιστατικούβοσκού προς τον Τ. Σμιθ, σε συνάντηση που έγινε στην καλύβα ενός βοσκούτου.<ref name="P2935">[[#Paddle|Paddle (2000)]], pp. 29–35.</ref> Σε συνθήκες αιχμαλωσίας, οι θυλακίνοι τρέφονταν με ευρεία ποικιλία τροφών, όπως ψόφιουςνεκρούς [[λαγός|λαγούς]] και γουλλάμπιγουαλλάμπι, καθώς και [[βόδι|βοδινό]], [[αρνί]], [[άλογο]], και, περιστασιακά και, πουλερικά.<ref name="P96">[[#Paddle|Paddle (2000)]], p. 96.</ref> Ο φυσιοδίφης της Τασμανίας, [[Μάικλ Σάρλαντ]] (Michael Sharland), δημοσίευσε ένα άρθρο το 1957 δηλώνοντας πως ένα άτομο σε αιχμαλωσία απέφυγε να τραφεί με ένα νεκρό γουαλλάμπι που του προσφέρθηκε, και αργότερα αρνήθηκε επίσης να σκοτώσει ένα ζωντανό γουαλλάμπι για να τραφεί. Παρόλα αυτά, μεταπείστηκε να το φάει όταν τουμύρισε τοποθετήθηκετο μπροστάαίμα απόενός τηγουαλλάμπι μύτηπου του,μόλις ηείχε μυρωδιάσφαχτεί τουκαι αίματοςτοποθετήθηκε ενόςμπροστά γουαλλάμπιαπό πουτη μόλιςμύτη είχετου σφαχτεί.<ref name="P32">[[#Paddle|Paddle (2000)]], p. 32.</ref>

Το 2011, μια μελέτη του [[Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας|Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας]] η οποία έκανε εφάρμοσεεφήρμοσε εξελιγμένες τεχνικές αναπαράστασης και προσομοίωσης με τη χρήση ηλεκτονικών υπολογιστών, ανέφερε πως τα ευρήματα της δείχνουν ότι οι θυλακίνοι είχαν αναπάντεχα αδύναμα σαγόνια. Τα αρπακτικά συνήθως κυνηγούν λεία η οποία βρίσκεται ως και τα δικά τους επίπεδα μεγέθους, αλλά ένα ενήλικο άτομο γύρω στα 30 κιλά βρέθηκε πως δε θα ήταν ικανό να κυνηγήσει λεία μεγαλύτερη από 5 κιλά. Έτσι οι αναλυτές αυτοί, θεωρούν πως οι θυλακίνοι έτρωγαν μόνο μικρά ζώα όπως τα [[μπάντικουτ]] (bandicoots) και τα [[οπόσουμ]], ζώα με τα οποία επίσης τρεφόταν καιτρέφονταν ο [[Διάβολοςδιάβολος της Τασμανίας]] και η [[δασύουρος τίγρη]]. Ένας τέτοιος βαθμός εξειδίκευσης πιθανώς έκανε τον θυλακίνο ευάλωτο απέναντι στις μικρές αναταράξειςδιαταραχές του οικοσυστήματος.<ref name="Jaws">[http://www.sciencedaily.com/releases/2011/08/110831210058.htm "Tasmanian Tiger's Jaw Was Too Small to Attack Sheep, Study Shows"]. ''Science Daily''. 1 September 2011.</ref><ref>[http://www.abc.net.au/science/articles/2011/09/01/3307455.htm "Tasmanian tiger was no sheep killer"]. ''ABC Science''. 1 September 2011.</ref>

Αν και ο [[ λύκος|γκρίζος λύκος]] θεωρείται συχνά ως ζώο αντίστοιχο με τον θυλακίνο, μια πρόσφατη έρευνα προτείνει πως ήταν περισσότερο θηρευτής ενέδρας παρά καταδίωξης, και πως η αρπακτική συμπεριφορά του ήταν πιο κοντά σε αυτή των [[Αιλουροειδή|αιλουροειδών]], παρά σε αυτήν των μεγάλων [[κυνίδες|κυνιδών]]. Επομένως, τουλάχιστον υπό το πρίσμα των όρων της κρανιακής''μετακρανιακής ανατομικής'' (σημ. των δομικών και φυσιολογικών στοιχείων του σώματος πλην του ανατομίαςκρανίου), το παρατσούκλι ''Τίγρης της Τασμανίας'' ίσως είναι πιο ακριβές από το αντίστοιχο ''Λύκος της Τασμανίας''.<ref>{{cite doi|10.1098/rsbl.2011.0364}}</ref>