Θυλακίνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 23:
* ''Dasyurus cynocephalus'' <small>Geoffroy, 1810</small>}}
'''Θυλακίνος '''(''Thylacinus cynocephalus'', ''ετυμολογία: αρχαιοελληνικό θύλαξ, σύγχρονο θύλακας'') ονομάζεται το μεγαλύτερο γνωστό σαρκοβόρο [[μαρσιποφόρο]] της σύγχρονης -sensu lato- εποχής. {{Ref_label|I|i|none}} Είναι επίσης γνωστό και ως '''
Ο θυλακίνος είχε γίνει εξαιρετικά σπάνιος ή είχε εξαφανιστεί εντελώς στην ηπειρωτική Αυστραλία πριν τον Βρετανικό εποικισμό της ηπείρου, αλλά κατάφερε να επιζήσει στο νησί της Τασμανίας μαζί με τα άλλα ενδημικά είδη, συμπεριλαμβανομένου του [[Διάβολος της Τασμανίας|
Τα διαθέσιμα στοιχεία από την εποχή που μελετήθηκε το ζώο αυτό, αναφέρουν πως ήταν ένα σχετικά ντροπαλό, νυκτόβιο πλάσμα, με μέγεθος περίπου όσο ενός μεσαίου/μεγάλου σκύλου. Η ουρά του ήταν δύσκαμπτη, διέθετε [[Μάρσιπος|μάρσιπο]], αρκετά παρόμοιου με του [[καγκουρό]] -ο οποίος όμως εμφανιζόταν και στα αρσενικά πέρα από τα θηλυκά-, και είχε μια σειρά από σκούρες λωρίδες στο πίσω μέρος του σώματός του, που θύμιζαν τις λωρίδες της [[τίγρη]]ς.
Όπως οι τίγρεις και οι λύκοι του Βορείου Ημισφαιρίου, είδη από τα οποία και απέκτησε δύο από τις κοινές ονομασίες του, ο θυλακίνος ήταν αρπακτικό στην κορυφή της [[τροφική αλυσίδα|τροφικής αλυσίδας]]. Ως μαρσιποφόρο, δε σχετίζεται στενά με τα θηλαστικά αυτά που διαθέτουν [[Πλακούντας|πλακούντα]], αλλά λόγω της συγκλίνουσας εξέλιξης που απέκτησαν στο κοινό τους περιβάλλον, μοιράζεται κάποια στοιχεία της μορφής και των προσαρμογών τους. Τα κοντινότερα συγγενικά του αρτίγονα [[είδος|είδη]] θεωρούνται, είτε ο
Ο θυλακίνος είναι ένα από τα υποψήφια είδη για [[κλωνοποίηση]] καθώς και άλλα εγχειρήματα της μοριακής επιστήμης, μια και εξαφανίστηκε σχετικά πρόσφατα και διασώζονται πολλά καλοδιατηρημένα δείγματά του.<ref>[http://www.smithsonianmag.com/science-nature/True_or_False_Extinction_Is_Forever.html True or False? Extinction Is Forever] smithsonianmag.com</ref>
Γραμμή 106:
Το 2011, μελέτη του [[Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας|Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας]] η οποία εφήρμοσε εξελιγμένες τεχνικές αναπαράστασης και προσομοίωσης με τη χρήση ηλεκτονικών υπολογιστών, ανέφερε πως οι θυλακίνοι είχαν αναπάντεχα αδύναμα σαγόνια. Τα αρπακτικά συνήθως κυνηγούν λεία η οποία βρίσκεται ως και τα δικά τους επίπεδα μεγέθους, αλλά ένα ενήλικο άτομο γύρω στα 30 κιλά βρέθηκε πως δε θα ήταν ικανό να κυνηγήσει λεία μεγαλύτερη από 5 κιλά. Έτσι οι αναλυτές αυτοί, θεωρούν πως οι θυλακίνοι έτρωγαν μόνο μικρά ζώα όπως τα [[μπάντικουτ]] (bandicoots) και τα [[οπόσουμ]], ζώα με τα οποία επίσης τρέφονταν ο [[διάβολος της Τασμανίας]] και η [[δασύουρος τίγρη]]. Ένας τέτοιος βαθμός εξειδίκευσης πιθανώς έκανε τον θυλακίνο ευάλωτο απέναντι στις μικρές διαταραχές του οικοσυστήματος.<ref name="Jaws">[http://www.sciencedaily.com/releases/2011/08/110831210058.htm "Tasmanian Tiger's Jaw Was Too Small to Attack Sheep, Study Shows"]. ''Science Daily''. 1 September 2011.</ref><ref>[http://www.abc.net.au/science/articles/2011/09/01/3307455.htm "Tasmanian tiger was no sheep killer"]. ''ABC Science''. 1 September 2011.</ref>
Αν και ο [[λύκος|γκρίζος λύκος]] θεωρείται συχνά ως ζώο αντίστοιχο με τον θυλακίνο, πρόσφατη έρευνα προτείνει πως ήταν περισσότερο θηρευτής ενέδρας παρά καταδίωξης, και πως η αρπακτική συμπεριφορά του ήταν πιο κοντά σε αυτή των [[Αιλουροειδή|αιλουροειδών]], παρά σε αυτήν των μεγάλων [[κυνίδες|κυνιδών]]. Επομένως, τουλάχιστον υπό το πρίσμα των όρων της ''μετακρανιακής ανατομικής'' (σημ. των δομικών και φυσιολογικών στοιχείων του σώματος πλην του κρανίου), το παρατσούκλι ''
== Εξαφάνιση ==
|