Β΄ Ελληνική Δημοκρατία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 42:
Μετά από την ήττα της Ελλάδας από την Τουρκία (η "Μικρασιατική Καταστροφή") του 1922, ο νικημένος στρατός επαναστάτησε ενάντια στη βασιλική κυβέρνηση. Κάτω από τους ανώτερους αξιωματικούς όπως ο [[Νικόλαος Πλαστήρας]] και ο [[Στυλιανός Γονατάς]], ο βασιλιάς [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|Κωνσταντίνος]] αναγκάστηκε πάλι να παραιτηθεί, και πέθανε εξόριστος το 1923. Ο μεγαλύτερος γιος και ο διάδοχός του, βασιλιάς [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|Γεώργιος Β’]], ζητήθηκε από το Κοινοβούλιο να αποχωρήσει από την Ελλάδα έτσι το έθνος θα μπορούσε να αποφασίσει ποια μορφή κυβέρνησης πρέπει να υιοθετήσει, επιλέγοντας τελικά μια [[Δημοκρατία]]. Αυτά τα γεγονότα χαρακτήρισαν το αποκορύφωμα μιας διαδικασίας που είχε αρχίσει το 1915 μεταξύ του βασιλιά Κωνσταντίνου και του πολιτικού αντιπάλου του, του Ελευθέριου Βενιζέλου.
Ο πρώτος Πρόεδρος της ελληνικής Δημοκρατίας ήταν ο [[Παύλος Κουντουριώτης]], ναύαρχος και υποψήφιος με τους Φιλελευθερους και ποσοστο 54,87% των λαϊκών ψήφων αλλά καθαιρέθηκε μετά από ένα χτύπημα το 1925. Τον διαδέχθηκε ο αρχηγός του στρατιωτικού χτυπήματος [[Θεόδωρος Δ. Πάγκαλος|Θεόδωρος Πάγκαλος]], ο οποίος αναδείχτηκε νέος [[Πρόεδρος της Δημοκρατίας]] αλλά καθαιρέθηκε και αυτος αυτός από στρατιωτικό κίνημα, λίγο μετά τον παρ'ολίγον [[Ελληνοβουλγαρικός πόλεμος του 1925|Ελληνοβουλγαρικό πόλεμο του 1925]]. Ο Κουντουριώτης επανεγκαταστάθηκε και επανεκλέχτηκε στο αξίωμα στις [[Προεδρικές Εκλογές 1928]], με το 51,28% των ψηφοδελτίων αναγκάστηκε να παραιτηθεί για λόγους υγείας αργότερα εκείνο το έτος. Τον διαδέχθηκε ο [[Αλέξανδρος Ζαΐμης]], ο οποίος εκλέχτηκε [[Πρόεδρος τής Ελλάδας]] το 1929 με το 42,19% και το 1934 με το 42,87% και παράμεινε στο Προεδρικό Αξίωμα μέχρι την αποκατάσταση της μοναρχίας το 1935.
Παρά την περίοδο σταθερότητας και αίσθηση της ευημερίας που γνώρισε η χώρα κάτω από την τελευταία κυβέρνηση του Προέδρου Αλέξανδρου Ζαΐμη το 1928-1935, τα αποτελέσματα της Μεγάλης Ύφεσης των Η.Π.Α έγιναν αισθητά σοβαρά, και η πολιτική αστάθεια επέστρεψε. Δεδομένου ότι η προοπτική της επιστροφής της μοναρχίας έγινε εμφανής, οι ανώτεροι αξιωματικοί των Βενιζελικών προώθησαν ένα κίνημα το Μάρτιο του 1935, το οποίο καταστάλθηκε από το στρατηγό [[Γεώργιος Κονδύλης|Γεώργιο Κονδύλη]]. Στις 10 Οκτωβρίου 1935, οι ανώτατοι αξιωματικοί των [[Στρατός|Ένοπλων Δυνάμεων]] έριξαν την κυβέρνηση του [[Αλέξανδρου Ζαΐμη]] , και ο Κονδύλης αυτοανακηρύχθηκε ως αντιβασιλέας. Κατάργησε τη Δημοκρατία και διοργάνωσε δημοψήφισμα που στις 11 Νοεμβρίου οδήγησε στην επιστροφή της μοναρχίας, στο πρόσωπο του βασιλιά Γεωργίου Β’.
| |||