Β΄ Ελληνική Δημοκρατία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 40:
 
== Ιστορία ==
Μετά από την ήττα της Ελλάδας από την Τουρκία (η "Μικρασιατική Καταστροφή") του 1922, ο νικημένος στρατός επαναστάτησε ενάντια στη βασιλική κυβέρνηση. Κάτω από τους ανώτερους αξιωματικούς όπως ο [[Νικόλαος Πλαστήρας]] και ο [[Στυλιανός Γονατάς]], ο βασιλιάς [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|Κωνσταντίνος]] αναγκάστηκε πάλι να παραιτηθεί, και πέθανε εξόριστος το 1923. Ο μεγαλύτερος γιος και ο διάδοχός του, βασιλιάς [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|Γεώργιος Β’]], ζητήθηκε από το Κοινοβούλιο να αποχωρήσει από την Ελλάδα έτσι το έθνος θα μπορούσε να αποφασίσει ποια μορφή κυβέρνησης πρέπει να υιοθετήσει,μεταξυ Προεδρευομενης,Προεδρικης η Βασιλευομενης Δημοκρατιας επιλέγοντας τελικά μια [[Προεδρική Δημοκρατία]]. Αυτά τα γεγονότα χαρακτήρισαν το αποκορύφωμα μιας διαδικασίας που είχε αρχίσει το 1915 μεταξύ του βασιλιά Κωνσταντίνου και του πολιτικού αντιπάλου του, του Ελευθέριου Βενιζέλου.
 
Ο πρώτος Πρόεδρος της ελληνικής Δημοκρατίας ήταν ο [[Παύλος Κουντουριώτης]], ναύαρχος και υποψήφιος με τους Φιλελευθερους και ποσοστο 54,87% των λαϊκών ψήφων αλλά καθαιρέθηκε μετά από ένα χτύπημα το 1925. Τον διαδέχθηκε ο αρχηγός του στρατιωτικού χτυπήματος [[Θεόδωρος Δ. Πάγκαλος|Θεόδωρος Πάγκαλος]], ο οποίος αναδείχτηκε νέος [[Πρόεδρος της Δημοκρατίας]] αλλά καθαιρέθηκε και αυτος αυτός από στρατιωτικό κίνημα, λίγο μετά τον παρ'ολίγον [[Ελληνοβουλγαρικός πόλεμος του 1925|Ελληνοβουλγαρικό πόλεμο του 1925]]. Ο Κουντουριώτης επανεγκαταστάθηκε και επανεκλέχτηκε στο αξίωμα στις [[Προεδρικές Εκλογές 1928]], με το 51,28% των ψηφοδελτίων αναγκάστηκε να παραιτηθεί για λόγους υγείας αργότερα εκείνο το έτος. Τον διαδέχθηκε ο [[Αλέξανδρος Ζαΐμης]], ο οποίος εκλέχτηκε [[Πρόεδρος τής Ελλάδας]] το 1929 με το 42,19% και το 1934 με το 42,87% και παράμεινε στο Προεδρικό Αξίωμα μέχρι την αποκατάσταση της μοναρχίας το 1935.