Επί βασιλείας του σπουδαίου αναμορφωτή της Ρωσίας, σε Μεγάλη Δύναμη, [[Τσάρος|Τσάρου]] [[Πέτρος Α΄ της Ρωσίας (ο Μέγας)|Μεγάλου Πέτρου Α΄]] άρχισε να καθίσταται η ανάγκη δημιουργίας στόλου και η έξοδος της χώρας στη [[Μαύρη θάλασσα]] και στη συνέχεια στη [[Μεσόγειος|Μεσόγειο]] όπως αυτό διαφάνηκε στη περίφημη [[Συνθήκη του Κάρλοβιτς]], που αποτέλεσε σταθμό στα δρώμενα της Μεσογείου και ιδιαίτερα στο [[Αιγαίο]]. Δημιουργός του ανύπαρκτου μέχρι τότε τσαρικού στόλου ήταν ο ελληνικής καταγωγής [[Ιβάν Μπότσης]]. Με τη συνθήκη εκείνη όπου πολλά ελλαδικά μέρη πέρασαν στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] ενώ για την Πελοπόννησο άρχιζε η δεύτερη τουρκοκρατία φυσικό επόμενο ήταν οι ορθόδοξοι χριστιανοί της νότιας ευρύτερης περιοχής της Βαλκανικής και κυρίως οι Έλληνες ν΄ αρχίσουν να προσβλέπουν στην ομόθρησκη αυτή Δύναμη αναπτύσσοντας έτσι ένα [[φιλορωσισμός|φιλορωσισμό]]. Το φιλορωσισμό εκείνο ενίσχυσαν ακόμα προφητείες και θρύλοι για την λυτρωτική επέμβαση από ένα ομόθρησκο κράτος, που έβρισκαν πρόσφορο έδαφος και συγκινούσαν όλες τις κοινωνικές τάξεις.<ref>Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Ελληνική Ιστορία», τόμ 25 σ. 252, 1992</ref><br>
Ο [[Μέγας Πέτρος]] ανταποκρινόμενος θετικά στη προσδοκία αυτή έκανε ό,τι μπορούσε προκειμένου να την ενισχύει υπέρ των βλέψεών του ξεκινώντας αρχικά από τους Έλληνες της Μαύρης Θάλασσας και στη συνέχεια της Βαλκανικής. Η βαλκανική πολιτική του Μεγάλου Πέτρου αν και ανεστάλη προσωρινά ύστερα από την ήττα του στον [[Προύθος|Προύθο]] ([[1711]]) κληρονομήθηκε ως φυσική συνέχεια στους διαδόχους του.
