Υπόθεση Ντρέιφους: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Επεξεργασία από εφαρμογή κινητού |
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 62.1.93.46 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρήστης:T... |
||
Γραμμή 1:
{{χωρίς παραπομπές|20|08|2014}}
Η '''Υπόθεση Ντρέιφους''', ή '''Ντρέυφους''', ''([[γαλλικά]]: '''Affaire Dreyfus''')'' υπήρξε ένα τεράστιο [[Στρατός|στρατιωτικο]][[Πολιτική|πολιτικό]] σκάνδαλο κατασκοπείας και ταυτόχρονα μία από τις μεγαλύτερες διεθνώς [[Δικαστική πλάνη|δικαστικές πλάνες]] που συντάραξε τη [[Γαλλία]] επί δώδεκα χρόνια, στα τέλη του [[19ος αιώνας|19ου]] και στις αρχές του [[20ος αιώνας|20ου αιώνα]]. Εκ των υστέρων χαρακτηρίστηκε, περισσότερο προπαγανδιστικά, και σαν η πρώτη πολύ σοβαρή ένδειξη του επερχόμενου [[Αντισημιτισμός|αντισημιτισμού]] στην [[Ευρώπη]] κατά τον 20ο αιώνα, που ίσως και ν' αποτελούσε ένα παρακλάδι της γενικότερης ανησυχίας, ενώ οι κύριοι λόγοι ήταν πολύ βαθύτεροι, προερχόμενοι κυρίως από τη γενικότερη κατάσταση που επικρατούσε την εποχή εκείνη στη Γαλλία, (της Γ΄ Δημοκρατίας), όπου ένα απλό επεισόδιο του πολέμου μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών αναδείχθηκε σε μέγα δικαστικό κυκεώνα. Το όνομα της υπόθεσης αυτής λήφθηκε από το κεντρικό πρόσωπο αυτής, που ήταν ο Γάλλος λοχαγός [[Άλφρεντ Ντρέιφους]].
== Επικρατούσα κατάσταση ==
Την εποχή εκείνη πριν ξεσπάσει αυτό το σκάνδαλο η γαλλική πολιτική της Γ΄ Δημοκρατίας, αν και αρχικά είχε ξεκινήσει με πολλές αμφιβολίες, είχε πλέον εδραιωθεί και μάλλον ευημερούσε. Τα οικονομικά όμως σκάνδαλα, όπως η υπόθεση του Παναμά όπου είχαν εγκαταλειφθεί οι εργασίες [[Διώρυγα του Παναμά|διάνοιξης της διώρυγας]] είχε ως συνέπεια αφενός οι μέτοχοι της εταιρείας να χάσουν τεράστια ποσά, (περισσότερα από 1 δισεκατομμύριο γαλλικά φράγκα), αφετέρου το Κοινοβούλιο να μη χαίρει καμίας εκτίμησης από τους Γάλλους, εκτός από τους συμμετέχοντες στο καθεστώς. Η δε ηρεμία του εργατικού μετώπου μάλλον αποδείκνυε την απαξίωση παρά την ευημερία.
Στον δε διεθνή χώρο, κατά τη δεκαετία του [[1890]] και μετά, η Γαλλία είχε αποκαταστήσει την παρουσία της σε αποικιακές επεκτάσεις εξισορροπώντας την συντριπτική ήττα που είχε υποστεί από την [[Πρωσία]] το [[1870]], που όμως δεν είχε εκλείψει νέος κίνδυνος από την ασφυκτική γύρω της συμμαχία της [[Γερμανία]], [[Αυστροουγγαρία|Αυστροουγγαρίας]] και της [[Ιταλία|Ιταλίας]]. Το γεγονός αυτό σε συνάρτηση με την αποξένωση που είχε από τη [[Μεγάλη Βρετανία]], είχε οδηγήσει τη Γαλλία σε μία μυστική συμμαχία με τον [[Τσάρος|τσάρο]] της [[Ρωσία|Ρωσίας]], που όμως ελάχιστη ασφάλεια μπορούσε να
Συνέπεια όλων των παραπάνω και με δεδομένο ότι η Γαλλία δεν είχε παραιτηθεί των αξιώσεών της επί της [[Λωρραίνη (περιοχή)|Λωρραίνης]] και της [[Αλσατία|Αλσατίας]] (εδάφη που είχε χάσει και για τα οποία είχε αναγείρει δύο αλληγορικά αγάλματα), ήταν ο γαλλικός λαός να έχει περιβάλει το στρατό με μια ιδιαίτερη ιερότητα, ενώ το γενικό επιτελείο να το θεωρεί σεβάσμιο ιερατείο της προστασίας της χώρας, πιστεύοντας ότι κάποια στιγμή αναπόφευκτα νέος πόλεμος θα ξεσπάσει. Έτσι μπορεί να ερμηνευτεί το έντονο ενδιαφέρον των Γάλλων για τον στρατό τους και για καθετί που συνέβαινε σ΄'αυτόν και ειδικότερα αν άκουγαν για προδοσία ή σύλληψη πράκτορα.<br />
Αυτό ήταν το σκηνικό στο οποίο εκδηλώθηκε το σκάνδαλο Ντρέιφους και που τελικά επέφερε την εξυγίανση της γαλλικής πολιτικής.
== Το σκηνικό της υπόθεσης ==
Σηκώνοντας την αυλαία της πρώτης πράξης της υπόθεσης Ντρέιφους μέσα στο "ντεκόρ" της γενικότερης κατάστασης, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, όλα φαίνονταν ήσυχα και τίποτε δεν προμήνυε κάποιο ξέσπασμα σπουδαίου σκανδάλου αναφορικά με κατασκοπεία, δεδομένου ότι ούτε πόλεμος συνέβαινε, ούτε καμιά προετοιμασία, ούτε μετακινήσεις στρατιωτικές, αλλά ούτε και κάποια νέα κατασκευή οπλικών συστημάτων ήταν σε εξέλιξη. Συνεπώς, αν κάτι θα μπορούσε ν' αποτελέσει αντικείμενο κατασκοπείας ήταν μόνο υπάρχοντα στρατιωτικά σχέδια επιχειρήσεων.
Βρισκόμαστε στο [[Παρίσι]], περί τα τέλη Σεπτεμβρίου του [[1894]]. Πίσω από την βιτρίνα των καλλιτεχνικών και πολιτιστικών παραγόντων που διατηρούν αξιόλογο το γόητρο της πόλης, και των διανοουμένων της, που συνεχίζουν να είναι οι πρωτοπόροι του επιστημονικού συναγωνισμού που ξεκίνησε στο δεύτερο μισό του αιώνα, η επίσημη Γαλλία συνεχίζει ν' ανησυχεί και να παραμένει καχύποπτη προς τη Γερμανία. Το δίκτυο της γαλλικής αντικατασκοπείας, που φέρει την κεκαλυμμένη ονομασία "Υπηρεσία Στατιστικής", βρίσκεται σε πλήρη ενεργητικότητα υπό την διοίκηση του Γάλλου συνταγματάρχη Σαντέρ.
Αυτή την περίοδο πρέσβης της Γερμανίας στο Παρίσι είναι ο Κόμης φον Μόνστερ. Στη γερμανική πρεσβεία επίσης υπηρετεί ως στρατιωτικός ακόλουθος και ο συνταγματάρχης Μαξιμιλιανός Σβάρτσκοππεν, που παράλληλα με τα καθήκοντά του, του επίσημου παρατηρητή, είχε επιδοθεί έντονα σε κατασκοπευτικές δραστηριότητες, δημιουργώντας ένα σχετικά μεγάλο δίκτυο στρατολογημένων πληροφοριοδοτών, μεταξύ των οποίων και κατώτερους υπαλλήλους του γαλλικού υπουργείου των στρατιωτικών. Οι δραστηριότητες αυτές του Σβάρτσκοππεν είχαν όμως περιέλθει σε γνώση της Υπηρεσίας Στατιστικής, η οποία και τον είχε θέσει υπό παρακολούθηση. Μεταξύ των προσώπων που στρατολογήθηκαν για την παρακολούθηση αυτή ήταν και η καθαρίστρια της γερμανικής πρεσβείας, η μαντάμ Μπαστιάν.
== Το περιβόητο «μπορντερώ» ==
| |||