Πυθία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''Πυθία''' ονομαζόταν η εκάστοτε [[Πρωθιέρεια]] του Θεού [[Απόλλωνας|Απόλλωνα]] στο [[Μαντείο των Δελφών]] η οποία, ευρισκόμενη σε έκσταση, μετέφερε τη [[χρησμοδότηση]] του Θεού προς τον ενδιαφερόμενο με τρόπο συνήθως λακωνικό, δυσνόητο και αινιγματικό.

 

 

Πριν από κάθε χρησμοδότηση η Πυθία πλενόταν, έπινε νερό από την [[Κασταλία]] πηγή, μασούσε φύλλα [[δάφνη (φυτό)|δάφνης]] και ανέβαινε σ' έναν τρίποδα. Από τη βάση του τρίποδα έβγαιναν αναθυμιάσεις που παράγονταν με την καύση διαφόρων [[ψυχοτρόπες ουσίες|ψυχοτρόπων βοτάνων]], εμπλουτισμένων με υψηλές ποσότητες μεθανίου. Η Πυθία ερχόταν σε [[έκσταση]] και έβγαζε ασυνάρτητες κραυγές και λόγους. Οι ιερείς του μαντείου μετέτρεπαν τα άναρθρα αυτά λόγια σε έμμετρους [[χρησμός|χρησμούς]], σχεδόν πάντα με διφορούμενη σημασία. Ο χρησμός π.χ. για τα ξύλινα τείχη, που θα έσωζαν την [[Αρχαία Αθήνα|Αθήνα]] από τον [[Ξέρξης|Ξέρξη]], από άλλους ερμηνεύτηκε ως καταφυγή στην [[Ακρόπολη Αθηνών|Ακρόπολη]] και από άλλους ως ναυμαχία, επειδή τα καράβια ήταν ξύλινα. Σε άλλη περίπτωση ο χρησμός για πλούσιο μέλλοντα πατέρα, ο οποίος είχε ρωτήσει το μαντείο ποιου γένους παιδί θα αποκτούσε, ήταν "άρρεν ου θήλυ" ολοσχερώς διφορούμενος, ανάλογα με το πού θα τοποθετούνταν ένα κόμμα: "Άρρεν, ου θήλυ" (αγόρι, όχι κορίτσι) και "Άρρεν ου, θήλυ" (Αγόρι όχι, κορίτσι).