Πράβντα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| веб-сайт = [http://gazeta-pravda.ru/ gazeta-pravda.ru]

'''Награды:'''

 

Η εφημερίδα '''«Πράβντα»''' (ρωσ. '''Правда''') για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα αποτέλεσε το καθημερινό κεντρικό όργανο του κόμματος των [[Μπολσεβίκοι|Μπολσεβίκων]] (РСДРП (б), РКП (б), ВКП (б), [[Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης|КПСС]]) και το έντυπο με τη μεγαλύτερη βαρύτητα στη Σοβιετική Ένωση, κατ'ουσία ήταν η κύρια εφημερίδα της χώρας. Διακρίσεις: δύο βραβεία Λένιν (1945, 1962), βραβείο Οκτωβριανής επανάστασης (1972). Σήμερα αποτελεί όργανο του [[Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας|КПРФ]], και εκδίδεται τρεις φορές εβδομαδιαίως. Το τιράζ τον Ιούνιο του 2010 έφτανε τα 100.300 αντίτυπα.

 

[[Αρχείο:Lenin leser Pravda.jpg|thumb|Ο [[Λένιν]] ενώ διαβάζει την «Πράβντα»]]

 

Στην 6η Πανρωσική Διάσκεψη του [[КПСС|РСДРП(б)]] (β)(στην Πράγα), κατά την οποία εγκρίθηκε κατόπιν πρωτοβουλίας του [[Λένιν]] η απόφαση για την έκδοση μαζικής καθημερινής εφημερίδας των εργαζομένων [[Μπολσεβίκοι|Μπολσεβίκων]], καθώς και στις [[22 Απριλίου]] ([[5 Μαΐου]]) το 1912, κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος της «Πράβδα». Τότε ακόμα, η «Πράβντα» δεν ήταν επίσημο όργανο του [[ЦК]] РСДРП(б), και ως τέτοια θεωρούνταν ως παράνομη εφημερίδα των «Σοσιαλδημοκρατών», που τυπώνονταν στο εξωτερικό και εισάγονταν στη Ρωσία παράνομα. Ακόμη και πριν από αυτό, από το [[1908]] μέχρι τον Απρίλιο του [[1912]], πρώτα στο Λβοφ και στη συνέχεια στη Βιέννη, εξέδωσαν την δημοφιλή σοσιαλδημοκρατική εφημερίδα «Πράβντα», με την επιμέλεια [[Τρότσκι]], ενώ επικεφαλής του διεθνούς τμήματος της εφημερίδας ήταν ο [[Αντόλφ Αμπράμοβιτς Γιόφε|А. А. Иоффе]] (η ούτω αποκαλούμενη «Η Πράβντα της Βιέννης»). Η έκδοση δεύτερης εφημερίδας με τον ίδιο τίτλο προκάλεσε έντονη πολεμική, περιλαμβανομένης ακόμη και μιας έκκλησης προς τους Γερμανούς σοσιαλιστές να προσέλθουν ως επιτροπή διαιτησίας, αλλά αυτό τελικά δεν κατέληξε πουθενά και το όνομα «Πράβντα» διατηρήθηκε στην εφημερίδα του Λένιν. Η κυκλοφορία της εφημερίδας ήταν περί τα 40 χιλιάδες αντίτυπα, ενίοτε δε έφτανε τις 60 χιλιάδες.