Τάφρος των Μαριανών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''Η Τάφρος των Μαριανών''' είναι το βαθύτερο σημείο των ωκεανών του πλανήτη και το χαμηλότερο σημείο της επιφάνειας του [[Φλοιός (γεωλογία)|φλοιού]] της [[Γη|Γης]] 1110.843971 μέτρα<ref>{{cite web|url=http://www.soest.hawaii.edu/UMC/Reports/Archives/KMreportJuneJuly2009.html |title=Μέτρηση 2009|accessdate=2011-02-01 |author= |date= |work= |publisher= |pages= |archiveurl=https://archive.is/Rfz2|archivedate=2012-05-24}}</ref> μέτρα κάτω από την επιφάνεια της [[θάλασσα|θάλασσας]]. Βρίσκεται στον δυτικό [[Ειρηνικός Ωκεανός|Ειρηνικό Ωκεανό]] στα ανατολικά των Μαριάνων νήσων (Mariana Islands).

Η τάφρος έχει περίπου 2.550 χιλιόμετρα μήκος και μέσο πλάτος μόλις 69 χιλιόμετρα φτάνοντας το μέγιστο βάθος στο σημείο Challenger Deep. Εάν το [[Έβερεστ]], η υψηλότερη κορυφή της Γης σε ύψος 8.848 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, βρισκόταν στο βαθύτερο σημείο της τάφρου τότε θα ήταν 2.995 μέτρα κάτω από την επιφάνεια. Το βαθύτερο σημείο της τάφρου δεν είναι το κοντινότερο σημείο στο κέντρο της Γης, καθώς η Γη δεν είναι τέλεια σφαίρα, με αποτέλεσμα πολλά σημεία του πυθμένα του [[Αρκτικός Ωκεανός|αρκτικού ωκεανού]] να βρίσκονται πιο κοντά στο κέντρο της Γης.

Στο κάτω μέρος της τάφρου, όπου οι πλάκες συναντιούνται, η στήλη του νερού από πάνω ασκεί μια πίεση 10861.086 [[Πίεση|bar]], πάνω από χίλιες φορές την κανονική ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνεια της θάλασσας.

Η Τάφρος των Μαριανών έχει προταθεί σαν σημείο διαχείρισης [[Πυρηνικά απόβλητα|πυρηνικών αποβλήτων]]<ref>{{cite web|url=http://books.google.com/books?id=LT4MSqv9QUIC&pg=PA187#v=onepage&q&f=false |title=Physics of societal issues|accessdate=2011-02-01 |author=David W. Hafemeister |date= |work= |publisher= |pages=187 }}</ref> όπου λόγω ειδικών γεωλογικών συνθηκών (βυθιζόμενες πλάκες) τα πυρηνικά απόβλητα θα εισχωρούσαν στον [[Μανδύας_Μανδύας (γεωλογία)|μανδύα της Γης]]. Παρ' ότι το εγχείρημα αυτό είναι τεχνολογικά εφικτό, διεθνείς συνθήκες διαχείρισης πυρηνικών αποβλήτων απαγορεύουν την εφαρμογή του. <ref>{{cite web|url=http://www.law.berkeley.edu/centers/ilr/ona/pages/dumping2.htm|title=Oceans in the Nuclear Age |accessdate=2011-02-01 |author= |date= |work= |publisher= |pages=}}</ref>

Το φυσικό περιβάλλον της τάφρου των Μαριανών εθεωρείτο παλαιότερα ως ακατάλληλο για να αναπτυχθούν μορφές ζωής,. Τελικώς όμως, η νέα έρευνα των Δανών, Γερμανών, Βρετανών και Ιαπώνων επιστημόνων, με επικεφαλή τον καθηγητή Ρόνι Γκλουντ του πανεπιστημίου της Νότιας Δανίας, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό γεωπιστημών "Nature Geoscience", σύμφωνα με το BBC και το "New Scientist", έρχεται να επιβεβαιώσει προηγούμενα στοιχεία ότι μια ποικιλία οργανισμών μπορούν να επιζήσουν στις ακραίες αυτές συνθήκες. Παγωμένη [[θερμοκρασία]], πίεση περίπου 1.100 μεγαλύτερη από εκείνη στην επιφάνεια της θάλασσας και πλήρες σκοτάδι διαμορφώνουν το γύρω περιβάλλον

“Αυτά τα μικρόβια αναπνέουν όπως εμείς. Υπάρχει εντυπωσιακά μεγάλη ποσότητα τροφής εκεί κάτω και μάλιστα φρέσκια και πολύ θρεπτική”, ανέφερε ο Σκοτσέζος ερευνητής δρ Ρόμπερτ Τούρνεβιτς..

Οι επιστήμονες έστειλαν, το [[2010]], ένα μη επανδρωμένο ρομποτικό βαθυσκάφος βάρους 600 κιλών στην τεράστια υποθαλάσσια τάφρο, από όπου συνέλλεξε δείγματα από το λασπωμένο ίζημα του βυθού σε βάθος έως 20 εκατοστών. Η μετέπειτα ανάλυση έδειξε μεγάλες ποσότητες οξυγόνου και ένα μεγάλο αριθμό μικροβίων. Κάθε κυβικό εκατοστό του ιζήματος του βυθού περιείχε περίπουγύρω στα 10 εκατ. μικρόβια.

Το [[2012]], ο Αμερικανός σκηνοθέτης [[Τζέιμς Κάμερον]] είχε γίνει ο πρώτος άνθρωπος μετά από 50 χρόνια, που μόνος του, με ένα ειδικό βαθυσκάφος, είχε κατέβει για λίγη ώρα στο βυθό της τάφρου των Μαριανών, όπου όμως δεν είχε δει ιδιαίτερα ίχνη ζωής.