Γκάρι Κούπερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η δεκαετία του 30 ήταν γεμάτη επιτυχίες από την αρχή για τον Κούπερ. Το 1930 πρωταγωνίστησε δίπλα στη [[Μαρλέν Ντίτριχ]] στο κλασικό δράμα του [[Γιόζεφ φον Στέρνμπεργκ]], [[Μαρόκο (ταινία)|Μαρόκο]] ''(Morocco, 1930)'' και ακολούθησαν η κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του [[Έρνεστ Χέμινγουεϊ]] ''Αποχαιρετισμός στα όπλα'' ''(A Farewell to Arms, 1932)'', που προβλήθηκε στην Ελλάδα ως [[Αποχαιρετισμός στη σημαία]], το τολμηρό [[Ερωτικές καντρίλιες]] ''(Design for Living, 1933)'' του [[Ερνστ Λιούμπιτς]], το [[Οι λογχοφόροι της Βεγγάλης]] ''(The Lives of a Bengal Lancer, 1935)'', το [[Ο πόθος]] ''(Desire, 1936)'' ξανά με την Ντίτριχ, καθώς και η πρώτη του συνεργασία με τον [[Φρανκ Κάπρα]] στην ταινία [[Ο Πρίγκηψ των Δολλαρίων]] ''(Mr. Deeds Goes To Town, 1936)'' που του απέφερε την πρώτη υποψηφιότητα για όσκαρΌσκαρ. Ο Κούπερ ήταν η πρώτη επιλογή του παραγωγού [[Ντέιβιντ Ο' Σέλζνικ]] για το ρόλο του Ρετ Μπατλερ στη θρυλική ταινία [[Όσα παίρνει ο άνεμος]]. Ο Κούπερ ήταν όμως απέρριψε το ρόλο κι ήταν ανένδοτος καθώς πίστευε ότι η ταινία επρόκειτο να είναι η μεγαλύτερη αποτυχία όλων των εποχών. Απέρριψε επίσης τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στις ταινίες [[Πριν από τη θύελλα]] ''(The Foreign Correspondent)'' και [[Σαμποτέρ]] ''(Saboteur)'' του [[Άλφρεντ Χίτσκοκ|Χίτσκοκ]]. Χρόνια αργότερα παραδέχτηκε ότι η κίνηση αυτή ήταν λανθασμένη. Το [[1933]] ο Κούπερ παντρεύτηκε την κοσμική Βερόνικα Μπάλφι, με την οποία απέκτησε μια κόρη, τη Μαρία Κούπερ.

Η ανοδική πορεία του Κούπερ συνεχίστηκε και τη δεκαετία του 40. Το [[1940]] συνεργάστηκε για πρώτη φορά με το μεγάλο σκηνοθέτη [[Γουίλιαμ Γουάιλερ]] για την ταινία [[Ο κατακτητής της δύσης]] ''(The Westerner)'', ενώ την επόμενη χρονιά συνεργάστηκε για δεύτερη φορά με τον Φρανκ Κάπρα για την ταινία [[Ο Λαός Προστάζει]] ''(Meet John Doe)''. Στην ταινία ''Ο Λαός Προστάζει'' συμπρωταγωνίστησε για πρώτη φορά με τη [[Μπάρμπαρα Στάνγουικ]]. Την ίδια χρονιά γύρισε δυο ταινίες και με άλλον ένα θρύλο του σινεμά , το σκηνοθέτη [[Χάουαρντ Χοκς]]. Η πρώτη ήταν η σοφιστικέ κομεντί [[Ο Καθηγητής και η Γυμνή Χορεύτρια]] ''(Ball Of Fire)'', ξανά στο πλευρό της Στάνγουικ και η δεύτερη ήταν το πολεμικό δράμα [[Ο Λοχίας Γιορκ]] που του χάρισε τη δεύτερη υποψηφιότητα και το πρώτο του όσκαρΌσκαρ Α' ανδρικού ρόλου. Την επόμενη χρονιά η συμμετοχή του στην ταινία [[Αποθέωση]] ''(The Pride Of The Yankees)'', στο ρόλο του θρυλικού παίχτη του μπέιζμπολ Λου Γκέριγκ του εξασφάλισε την τρίτη του υποψηφιότητα για όσκαρΌσκαρ Α' ανδρικού ρόλου, το οποίο έχασε από τον [[Τζέιμς Κάγκνεϊ]]. Ο Κούπερ έλαβε την τέταρτή του υποψηφιότητα για όσκαρΌσκαρ το [[1943]] όταν πρωταγωνίστησε στην πολυαναμενόμενη για την εποχή μεταφορά του μυθιστορήματος του [[Έρνεστ Χέμινγουεϊ]], [[Για Ποιον Χτυπά η Καμπάνα (ταινία)|Για Ποιον Χτυπά η Καμπάνα]], σε σκηνοθεσία του [[Σαμ Γουντ]] και με συμπρωταγωνίστριες τις [[Ίνγκριντ Μπέργκμαν]] και [[Κατίνα Παξινού]]. Το όσκαρΌσκαρ όμως αυτή τη φορά πήγε στον [[Πολ Λούκας]] για την ταινία [[Φρουρά επί του Ρήνου]] ''(Watch On The Rhine)''. Για το υπόλοιπο μέρος της δεκαετίας ο Κούπερ συμμετείχε κυρίως σε αδιάφορες παραγωγές, με εξαίρεση ίσως το [[Χαλύβδινες ψυχές]] ''(The Fountainhead)'' του 1949 πλάι στην [[Πατρίσια Νιλ]], έπρεπε να έρθει η επόμενη δεκαετία για να ανακάμψει.

==Δεύτερο όσκαρΌσκαρ, επάνοδος και θάνατος==

Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 40 δεν ήταν γενναιόδωρο για τον Κούπερ, που έκανε απανωτές αποτυχίες. Η νέα δεκαετία όμως τον αποζημίωσε χαρίζοντάς του ακόμα ένα όσκαρΌσκαρ Α' ανδρικού ρόλου, για την ταινία του [[Φρεντ Τσίνεμαν]], [[Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές]] ''(High Noon)'' του [[1952]]. Η ταινία αυτή είναι σύμφωνα με τους κριτικούς η καλύτερη του Κούπερ κι ένα από τα καλύτερα γουέστερν όλων των εποχών. Στο πλάι του Κούπερ εμφανίστηκε μια νεότατη [[Γκρέις Κέλι]] στη δεύτερή της μόλις ταινία. Φημολογείται ότι οι δυο τους σύναψαν ερωτικές σχέσεις κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Μετά τη δεύτερή του νίκη ο Κούπερ συνέχισε να κάνει επιτυχημένες ταινίες όπως το [[γουέστερν]] [[Βέρα Κρουζ]] ''(Vera Cruz, 1954)'' σε σκηνοθεσία [[Ρόμπερτ Όλντριτς]], [[Άνθρωπος χωρίς όπλα]] ''(Friendly Persuasion)'' στη δεύτερή του συνεργασία με το Γουάιλερ και στο [[Αριάν]] ''(Love In The Afternoon)'' σε σενάριο και σκηνοθεσία [[Μπίλι Γουάιλντερ]] και πλάι στην [[Όντρεϊ Χέπμπορν]].

Το [[1960]] του διέγνωσαν καρκίνο στον προστάτη αφότου είχε κάνει μετάσταση στο παχύ έντερο, στον πνεύμονα και τα οστά. Το [[1961]] η ακαδημία του κινηματογράφου θέλησε να τον τιμήσει με όσκαρΌσκαρ καριέρας, αλλά ο Κούπερ ήταν πολύ άρρωστος για να παρευρεθεί στην τελετή. Ο στενός του φίλος [[Τζέιμς Στιούαρτ]] δέχτηκε το βραβείο για λογαριασμό του, με δάκρυα στα μάτια. Ένα μήνα αργότερα, στις [[13 Μαΐου]] του 1961, ο ηθοποιός με το αθλητικό παράστημα και το γοητευτικό χαμόγελο έφυγε σε ηλικία 60 ετών, αφού μεσουράνησε για μία 30ετία αποσπώντας δύο Όσκαρ για τις ταινίες ''Λοχίας Γιορκ'' (1941) και ''Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές'' (1952). Ο Γκάρι Κούπερ ταυτίστηκε με την εικόνα του δυνατού, ήσυχου, καλού Αμερικανού, με την εύθραυστη αρρενωπότητα, την άνεση και αξιοπρέπεια<ref>''Τέσσερις προσωπικότητες έφυγαν από τη ζωή'', Ιστορικό Λεύκωμα 1961, σελ. 141, Καθημερινή απεβίωσε(1997)</ref>.