Σερβοβουλγαρικός Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
Ο '''Σερβοβουλγαρικός πόλεμος του 1885''' (''[[βουλγαρικά]] : Сръбско-българска война, [[σερβικά]] : Српско-бугарски рат'') ήταν ένας πόλεμος μεταξύ της [[Βασίλειο της Σερβίας|Σερβία]]ς και της [[Βουλγαρία]]ς, που ξέσπασε στις 14 Νοεμβρίου 1885 και διήρκεσε μέχρι τις 28 Νοεμβρίου 1885. Η λήξη και τελική ειρήνη υπεγράφη στις 3 Μαρτίου του 1886 στο [[Βουκουρέστι]]. Ως αποτέλεσμα του πολέμου οι ευρωπαϊκές δυνάμεις αναγνώρισαν την πράξη της ενοποίησης της Βουλγαρίας η οποία συνέβη στις 18 Σεπτεμβρίου 1885<ref>{{Cite EB1911|wstitle=Bulgaria/History}}</ref><ref>{{cite book|last=Anderson|first=Frank Marby|coauthors=Amos Shartle Hershey|title=Handbook for the Diplomatic History of Europe, Asia, and Africa 1870-1914|publisher=National Board for Historical Service, Government Printing Office|location=Washington, DC|year=1918|chapter= The Serbo-Bulgarian War of 1885-86 |chapterurl= http://archive.org/stream/handbookfordiplo00ande#page/124/mode/2up |pages= 124–126 |accessdate= 2 February 2013}}</ref>.
 
Στις 18 Σεπτεμβρίου 1885 η Βουλγαρία προχώρησε στην προσάρτηση της ημιαυτόνομης οθωμανικής επαρχίας της [[Ανατολική Ρωμυλία|Ανατολικής Ρωμυλίας]] και κήρυξε την ενοποίηση στην πόλη του [[Φιλιππούπολη|Πλόβντιβ]]. Η ενοποίηση έγινε παρά τη θέληση των Μεγάλων Δυνάμεων συμπεριλαμβανομένων της [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσίας]] (τουλάχιστον επίσημα). Η [[Αυστροουγγαρία]] είχε επεκτείνει την επιρροή της στα Βαλκάνια και ήταν ιδιαίτερα αντίθετη. Ο δυτικός γείτονας της Βουλγαρίας το Πριγκιπάτο[[Βασίλειο της Σερβίας]] εξέφρασε επίσης το φόβο ότι η πράξη αυτή θα μειώσει τη θέση της στα Βαλκάνια. Επιπλέον ο κυβερνήτηςβασίλειος της Σερβίας [[Μίλαν Γ΄ Ομπρένοβιτς]] ήταν ενοχλημένος από τους Σέρβους φιλορώσους ηγέτες της αντιπολίτευσης, όπως ο [[Νίκολα Πάσιτς]] ο οποίος είχε πρωτοστατήσει στην [[Τίμοτσκα εξέγερση]] κι είχε βρει άσυλο στη Βουλγαρία μετά την καταστολή της εξέγερσης από το Σερβικό Στρατό.
 
Μετά την ανακήρυξη της ενοποίησης μαζικές διαδηλώσεις ξέσπασαν στην [[Ελλάδα]], που φοβόταν τη δημιουργία ενός μεγαλύτερου βουλγαρικού κράτους στα Βαλκάνια, καλώντας την κυβέρνηση να κηρύξει πόλεμο στη Βουλγαρία. Η Σερβία προσέφερε στην Ελλάδα κοινή στρατιωτική δράση εναντίον της Βουλγαρίας αλλά η Ελλάδα την απέρριψε.