Βικιπαίδεια

Απόστολος Αρσάκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Spiros790 (συζήτηση | συνεισφορές)
64.642 επεξεργασίες
μ →‎Εξωτερικές συνδέσεις: +commonscat +{{Authority control}}
Yobot (συζήτηση | συνεισφορές)
Ρομπότ
16.024 επεξεργασίες
μ Διόρθωση συντακτικών λαθών με τη χρήση AWB (10766)
Γραμμή 25:
|πολιτικό_κόμμα =
|σύζυγος = Αναστασία Δάρβαρι
|παιδιά = Γεώργιος</br />Ελένη</br />Ολυμπία
|σπουδές = Πανεπιστήμιο της Χάλλης
|επάγγελμα = [[Ιατρική|Ιατρός]]
|ιστοσελίδα =
}}
Ο '''Απόστολος Αρσάκης''' ([[6 Ιανουαρίου]] [[1792]] - [[16 Ιουλίου]] [[1874]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] ευεργέτης και πολιτικός στη [[Ρουμανία]], όπου διετέλεσε και πρωθυπουργός. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους ευεργέτης στην [[Ελλάδα]] του 19ου αιώνα, ενώ την ίδια στιγμή έγινε μία ηγετική πολιτική προσωπικότητα στη Ρουμανία<ref>Ελευθέριος Αλεξάκης, ''[http://www.doiserbia.nb.rs/img/doi/0350-0861/2006/0350-08610654009A.pdf Benefaction and Benevolence: The Concept of the Pure Gift and Realization of the Community in Greece]'', Ακαδημία Αθηνών</ref>.
 
==Βιογραφία==
Ο μέγας ευεργέτης της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας Απόστολος Αρσάκης, γεννήθηκε στις [[6 Ιανουαρίου]] του [[1792]] στο χωριό Χοταχόβα, κοντά στην [[Πρεμετή]] της [[Βόρεια Ήπειρος|Βoρείου Ηπείρου]]. Ήταν γιος του Κυριάκου Αρσάκη, ο οποίος ήταν ξάδερφος με τους αδερφούς Τοσίτσα. Σε ηλικία 8 ετών πήγε στο [[Βουκουρέστι]] και μετά από τέσσερα χρόνια, το [[1804]], στάλθηκε σε ένα Γυμνάσιο στη [[Βιέννη]], ενώ συγχρόνως μάθαινε [[Ελληνική γλώσσα|ελληνικά]] από τον μεγάλο διδάσκαλο [[Νεόφυτος Δούκας|Νεόφυτο Δούκα]]. Όταν τελείωσε το Γυμνάσιο γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Χάλλης της [[Σαξονία|Σαξονίας]]ς. Το [[1813]] πήρε το πτυχίο του και το [[1814]] εγκατάσταθηκε στο Βουκουρέστι, όπου άσκησε το επάγγελμα του ιατρού.
 
Από πολύ νέος ο Αρσάκης έδωσε δείγματα της μεγάλης φιλολογικής του μορφώσεως και της πρώιμης διανοητικής ωριμότητάς του. Όταν ήταν φοιτητής, σε ηλικία 19 ετών, το [[1811]], έγραψε με την ευκαιρία της γεννήσεως του παιδιού του [[Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας|Μέγα Ναπολέοντα]] βουκολικό ειδύλλιο, σε δωρική διάλεκτο, κατ' απομίμηση των ειδυλλίων αυτών του Θεοκρίτου. Με το ποίημά του αυτό, παρακαλούσε τον πανίσχυρο τότε αυτοκράτορα να βοηθήσει την υπόδουλη Ελλάδα για να αποκτήσει την ελευθερία της από τους [[Τούρκοι|Τούρκους]].
 
Το [[1813]], σε ηλικία 21 ετών, ο Αρσάκης έγραψε περισπούδαστη διατριβή, επί διδακτορία, σε [[Λατινική γλώσσα|λατινική γλώσσα]] ''«Περί του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού των ιχθύων»'', η οποία σχολιάστηκε εγκωμιαστικά. Η διατριβή αυτή μεταφράσθηκε σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες θεωρούμενη ότι προήγε τη συγκριτική ανατομία. Παράλληλα, δημοσίευσε<ref>Εγκυκλοπαίδεια Δομή, Αθήνα 1996, λήμμα «Απόστολος Αρσάκης», τόμος 5, σελ. 151</ref> στον «Λόγιο Ερμή» άρθρα σχετικά με την ιστορία της Ιατρικής και συνέγραψε πολλές ακόμα επιστημονικές εργασίες, τις οποίες δημοσίευσε σε επιστημονικά περιοδικά και εγκυκλοπαίδειες.
 
Το [[1822]] προσλήφθηκε ως ιδιαίτερος γραμματέας του ηγεμόνα της [[Βλαχία|Βλαχίας]]ς, ενώ από το [[1836]] μέχρι το [[1839]] διετέλεσε γραμματέας επικρατείας του ηγεμόνα της Βλαχίας [[Οικογένεια Γκίκα|Αλέξανδρου Γκίκα]]. Το [[1857]] πρωτοεκλέχθηκε βουλευτής και την περίοδο [[1857]]-[[1859]] χρημάτισε μέλος της τετραμελούς επιτροπής για την ένωση της Βλαχίας και της Μολδαβίας, οι οποίες αποτέλεσαν αργότερα τη [[Ρουμανία]]. Το [[1862]] έγινε Υπουργός Εξωτερικών της Ρουμανίας και λίγο καιρό αργότερα διετέλεσε προσωρινός πρωθυπουργός, αντικαθιστώντας τον δολοφονημένο πρωθυπουργό Καρατζίο. Στον πρωθυπουργικό θώκο παρέμεινε μέχρι τις [[23 Ιουνίου]] του [[1862]].
 
Το όνομα, όμως, του Αρσάκη δεν έγινε ένδοξο ούτε από τα πρώιμα πνευματικά προϊόντα της εξαιρετικής διανοίας του, ούτε από την αξιόλογη δράση του στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, αλλά από τις μεγάλες δωρεές του στην Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία. Οι δωρεές αυτές είχαν αποσπάει την αγάπη, την εκτίμηση και την ευγνωμοσύνη όλου του ελληνισμού, ο οποίος καταλάβαινε ότι το νόημα των δωρεών αυτών η μόρφωση κατάλληλων μητέρων και παιδαγωγών. Μετά την αποτίναξη της δουλείας, χρειαζόταν εξυγιαντική πνοή για σωστή εκπαίδευση και αγωγή<ref>''Έλληνες Εθνικοί Ευεργέτες: Απόστολος Αρσάκης'', Κλασσικά Εικονογραφημένα Νο 1052, σελ. 46, Εκδόσεις Μ. Πεχλιβανίδη & Σία</ref>.
 
Με δικές του δαπάνες βοήθησε στην αποπεράτωση του Μεγάρου της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας επί της οδού Πανεπιστημίου, ενώ διέθεσε μεγάλα ποσά για τη συντήρησή του. Το [[1850]] το Διοικητικό Συμβούλιο της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας τον ανακήρυξε μεγάλο ευεργέτη και ονόμασε τα σχολεία της Αρσάκεια<ref>[http://www.arsakeio.gr/gr/history/milestones Σταθμοί στην ιστορία της Φ.Ε.] Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία</ref>. Εκτός από αυτές τις δωρεές, μεγάλα ποσά και πολύτιμα αντικείμενα δώρησε ο Αρσάκης και στην εκκλησία του Αρσακείου, η οποία ετιμάτο, χάριν της συζύγου του Αναστασίας, επ' ονόματι της [[Αγία Αναστασία η Ρωμαία|Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας]]. Επίσης δώρισε σημαντικά ποσά για την ανέγερση στη πατρίδα του, σχολείων και ναών. Επιπλέον, δημοσίευσε την αρχαιολογική πραγματεία ''«Περί του ει εξήν ταις γυναιξί ταις δραματικαίς επιδείξεσι παρείναι»''.
Γραμμή 47:
Ο Αρσάκης υπήρξε αγαθός και ευτυχής οικογενειάρχης και απέκτησε έναν γιο, τον Γεώργιο, και δύο κόρες: την Ελένη, σύζυγο Καντακουζηνού, και την Ολυμπία, σύζυγο Λαχοβάρη, πρεσβευτή της Ρουμανίας. Δύο μήνες προ του θανάτου του αφιέρωσε στην εκκλησία του Αρσακείου έναν Επιτάφιο και ένα χρυσοκέντητο Σταυρό.
 
Όταν απεβίωσε ο Αρσάκης, στις [[16 Ιουλίου]] του 1874 στο [[Βουκουρέστι]], το συμβούλιο της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας όρισε πένθος 40 ημερών σε όλο το προσωπικό του Αρσακείου και του έκανε μνημόσυνο στη [[Μητροπολιτικός Ναός Αθηνών|Μητρόπολη Αθηνών]], κατά το οποίο εξεφώνησε ιστορικό λόγο ο [[Κωνσταντίνος Κοντογόνης]]. Όρισε, επίσης, όπως σε κάθε εορτή να ευλογεί το όνομά του στην εκκλησία του Αρσακείου ο εκκλησιαστικός χορός των Αρσακειάδων ψάλλοντας το τροπάριο ''"Αποστόλου και Αναστασίας, των αοιδίμων ιδρυτών του ιερού τούτου τεμένους, αιωνία η μνήμη"'' και κάθε χρόνο, στις εξετάσεις, οι μαθήτριες ψάλλουν τον "Αρσάκειο Ύμνο", που γράφτηκε και μελοποιήθηκε προς τιμή του από το [[1866]].
 
==Αναφορές==
Γραμμή 64:
*[http://www.academy.edu.gr/files/prakt_rigas/02_04_pr_rg.pdf Μορφές Ελλήνων Λογίων στην Ρουμανία του 19ου αιώνα] Elena Lazar
*[http://history-of-macedonia.com/2010/09/06/ellada-ethnikoi-euergetes-meros-a/ Οι Εθνικοί Ευεργέτες Μέρος Α’] History Of Macedonia
 
 
{{Authority control}}
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Απόστολος_Αρσάκης"