Πατρίς Λουμούμπα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|πολιτικό_κόμμα = Εθνικό Κίνημα του Κονγκό

|σύζυγος = Πολίν Λουμούμπα

|τόπος διαμονής =

|επάγγελμα =

}}

[[Αρχείο:PatricelumumbaIISG.jpg|thumb|right|180px|Πατρίς Λουμούμπα]]

 

== Βιογραφία ==

Προκειμένου να διασφαλίσει την ομαλή μετάβαση στην ανεξαρτησία, αλλά και τα συμφέροντα των λευκών στην περιοχή, το [[Βέλγιο]] αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή το "πρόγραμμα Κονγκό". Το σχέδιο απορρίφθηκε από το Εθνικό Κίνημα και τον Λουμούμπα και στις [[30 Ιουνίου]] του [[1960]], παρουσία του βασιλιά Μποντουέν, οι Βέλγοι μεταβίβασαν την εξουσία στην κυβέρνηση συνασπισμού, που σχηματίστηκε μετά τη διεξαγωγή εκλογών το Μάιο. Πρόεδρος ήταν ο αντίπαλος του Λουμούμπα, Ιωσήφ Καζαβούμπου, πρώην ιερέας, δάσκαλος, δημόσιος υπάλληλος και ηγέτης του κόμματος Αμπάκο. Πρωθυπουργός ο Λουμούμπα, νικητής των εκλογών με 41 έδρες σε σύνολο 138. Όμως, η διοίκηση και ο στρατός παρέμειναν υπό βελγικό έλεγχο.

 

 

Σε απόγνωση ο Λουμούμπα και ο Κοζαβούμπου ζήτησαν από τον [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών|Ο.Η.Ε.]] να παρέμβει και τότε ο [[Σουηδία|Σουηδός]] γενικός γραμματέας του, [[Νταγκ Χάμαρσκελντ]], πρότεινε την αποστολή ειρηνευτικής δύναμης 18.000 στρατιωτών.

Στις [[14 Σεπτεμβρίου]], ο συνταγματάρχης Ιωσήφ Μομπούτου, αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων του Κονγκό και πρώην σύμμαχος του Λουμούμπα, κατέλαβε με πραξικόπημα την εξουσία και καθαίρεσε τις δύο κυβερνήσεις. Ο Λουμούμπα τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό και στη συνέχεια φυλακίστηκε.

 

 

Ο Ο.Η.Ε. κάθε άλλο παρά αμερόληπτος θεωρήθηκε στην κρίση του Κονγκό κι έτσι οι συζητήσεις στους κόλπους του δεν οδήγησαν πουθενά. Αντίθετα, η στάση του γενικού γραμματέα Νταγκ Χάμαρσκελντ προκάλεσε την οργή των οπαδών του Λουμούμπα, οι οποίοι ζητούσαν την άμεση καθαίρεση του γ.γ. του Ο.Η.Ε. Η παρουσία του Λουμούμπα, έστω και στη φυλακή, θεωρήθηκε ενοχλητική κι έτσι μεθοδεύτηκε η φυσική του εξόντωση. Τον Ιανουάριο του 1961 τον απομάκρυναν από τη Λεοπολντβίλ και τον μετέφεραν σε φυλακή της Κατάνγκα, όπου το καθεστώς του Μωυσή Τσόμπε μεταχειρίστηκε κτηνωδώς κάθε είδος αντιπάλους του, ακόμη και λιποτάκτες. Πραγματικά μέσα σε ελάχιστες εβδομάδες μετά την εκεί μεταγωγή του, στις [[17 Ιανουαρίου]] του [[1961]], ο Λουμούμπα δολοφονήθηκε<ref>Ludo De Witte, [http://books.google.gr/books?id=bTdlU4yGB6YC&printsec=frontcover&dq=isbn:1859844103&hl=el&sa=X&ei=3bZTVNHlAaSv7AbLtoHIDQ&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false The Assassination of Lumumba], Λονδίνο, Νέα Υόρκη: Verso (2001) ISBN 1-85984-410-3</ref>, για να γίνει σύμβολο, στα κατοπινά χρόνια, του ιδιότυπου αφρικανικού αλυτρωτισμού. Στις [[10 Φεβρουαρίου]] ο ραδιοφωνικός σταθμός της Ελιζαμπετβίλ ανακοίνωσε ότι δήθεν ο Λουμούμπα δραπέτευσε από τη φυλακή του και στη συνέχεια σφαγιάστηκε από μέλη φυλής εχθρικής προς τη δική του. Η αναγγελία της δολοφονίας ξεσήκωσε παγκόσμια κατακραυγή κατά των [[Η.Π.Α.]], του [[Βέλγιο|Βελγίου]] και της [[Μεγάλη Βρετανία|Μεγάλης Βρετανίας]].

* Bogumil Jewsiewicki, ed., ''A Congo Chronicle: Patrice Lumumba in Urban Art'', 1999, New York: Museum for African Art, ISBN 0-945802-25-0.

* Barbara Kingsolver ''The Poisonwood Bible''.

* Godfrey Mwakikagile, ''Africa and America in The Sixties: A Decade That Changed The Nation and The Destiny of A Continent'', First Edition, New Africa Press, 2006, ISBN 978-0-9802534-2-9.