Δημήτριος Μάξιμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μικροδιορθώσεις στη γραμματική
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 34:
 
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Γεννήθηκε στην [[Πάτρα]] το 1873 και ήταν γιος του Επαμεινώνδα Μάξιμου και της Ασπασίας Λόντου, κόρης του πρώην δημάρχου Πατρέων [[Ανδρέας Χ. Λόντος|Ανδρέα Λόντου]]. Τελείωσε τις γυμνασιακές σπουδές του στο [[Β' Γυμνάσιο Πατρών]] (στοκαι οποίο φοίτησαν πολλοί σπουδαίοι Αχαιοί όπως ο [[Γεώργιος Παπανδρέου]], ο [[Στυλιανός Γονατάς]] κ.α.) κιστη έπειτασυνέχεια σπούδασε νομικά και οικονομικές επιστήμες στην [[Αθήνα]] και το [[Παρίσι]]. Από το 1891, σε πολύ νεαρή ηλικία, ξεκίνησε τραπεζική σταδιοδρομία. Το 1903 ανέλαβε τη διεύθυνση του υποκαταστήματος της [[Εθνική Τράπεζα|Εθνικής Τράπεζας]] Πατρών και κατόπιν προήχθη στη θέση του διευθυντή του Κεντρικού Καταστήματος Αθηνών. Το 1914 έγινε υποδιοικητής της Τράπεζας, ενώ διετέλεσε διοικητής της την περίοδο 1921 - 1922. Στα τέλη του 1922, μετά την [[Κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου 1922|επανάσταση Πλαστήρα - Γονατά]], παραιτήθηκε και έφυγε με τη γυναίκασύζυγό του στη [[Φλωρεντία]], φοβούμενος αντίποινα από τους βενιζελικούς.
 
Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1927 και ανέλαβε οικονομικός σύμβουλος του [[Λαϊκό Κόμμα|Λαϊκού Κόμματος]] του [[Παναγής Τσαλδάρης|Παναγή Τσαλδάρη]]. Το 1933 εξελέγη βουλευτής του ίδιου κόμματος και αμέσως μετά αριστίνδην [[Γερουσία (1927)|γερουσιαστής]]. Διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών την περίοδο 1933 - 1935. Επί υπουργίας του υπεγράφη το Σύμφωνο της Διαβαλκανικής Συμφωνίας μεταξύ [[Ελλάδα]]ς, [[Τουρκία]]ς, [[Γιουγκοσλαβία]]ς και [[Ρουμανία]]ς.
 
ΚαταΚατά τη δίκη των δωσιλόγων κατέθεσε για τους κατηγορούμενους: «''Κατ' αρχάς ενόμιζον ότι δεν έπρεπε να σχηματισθή Κυβέρνησις κατοχής, όταν όμως είδον ότι οι Γερμανοί επέπεσαν ως όρνεα εις την Ελλάδα, επείσθην ότι εάν δεν εσχηματίζετο Κυβέρνησις, θα αφιέμεθα εις ουχί ισχυράς χείρας, διότι επρόκειτο να ανατεθή η διοίκησις εις υπαλληλίσκους, καθ' όσον οι ανώτεροι υπάλληλοι δεν θα εδέχοντο να αναλάβουν την Διοίκησιν και είπα τότε εις τον κ. Ράλλην ότι καλόν θα ήτο να δεχθή τον σχηματισμόν Κυβερνήσεως. Όλοι οι αποτελούντες τας Κυβερνήσεως κατέβαλον εξαιρετικάς προσπάθειας να εξυπηρετήσουν τον Λαόν και να βοηθήσουν τους συμπολίτας των''» και περαιτέρω «''επαναλαμβάνω ότι όλοι επί κατοχής εκυβέρνησαν τον τόπο από λόγους πατριωτικούς''» <ref>[http://www.scribd.com/doc/47374142/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%9B%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CE%B8%CE%B5%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%99%CE%B4%CE%BF%CF%8D-%CE%B7-%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-1948 Ιδού η αλήθεια], [[Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος]], σελίς 34</ref>
 
Το 1947 ανέλαβε εξωκοινοβουλευτικός πρωθυπουργός σε [[Κυβέρνηση Δημητρίου Μαξίμου 1947|κυβέρνηση συνασπισμού]] από [[24 Ιανουαρίου]] έως [[29 Αυγούστου]]. Κατόπιν αποσύρθηκε και έζησε ως απλός ιδιώτης. Το [[1952]] το ελληνικό Δημόσιο ζήτησε να αγοράσει την κατοικία του Δημητρίου Μαξίμου, η οποία βρισκόταν επί της [[οδός Ηρώδου Αττικού|οδού Ηρώδου Αττικού]] 19. Συνεστήθη επιτροπή, η οποία εκτίμησε την αξία του [[Μέγαρο Μαξίμου|Μεγάρου Μαξίμου]] σε 11 δισεκατομμύρια δραχμές. Ο ίδιος δήλωσε ότι αποδέχεται να πουλήσει την οικία του στο Δημόσιο στο μισό περίπου της εκτίμησης της επιτροπής, στα 5,75 δισεκατομμύρια δραχμές. Επι­πλέον δε, προσέφερε στο Κράτος όλη την επίπλωση της κατοικίας του, καθώς και τους πίνακες που βρί­σκονταν σε αυτή, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως «Κυβερνητικόν Μέγαρον» και για τη φιλο­ξενία ξένων υψηλών προσώπων. Από το [[1982]] το «[[Μέγαρο Μαξίμου]]» χρησιμοποιείται ως επίσημη κατοικία και γραφείο του εκάστοτε πρωθυπουργού.
Γραμμή 46:
== Παραπομπές ==
{{παραπομπές}}
 
== Δείτε επίσης ==
* [[Μέγαρο Μαξίμου]]