Πρώιμος Μεσαίωνας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Mrselianos (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Mrselianos (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 50:
 
==== 372-410 ====
Στις αρχές του δεύτερου αιώνα πολλοί δείκτες του Ρωμαϊκού πολιτισμού ξεκίνησαν να παρακμάζουν,συμπεριλαμβανομένου τηςτην αστικοποίησης,θαλάσσιο εμπόριο και οτον πληθυσμόςπληθυσμό.Την περίοδο 150-400 ο πληθυσμός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας έπεσε από τα 65 στα 50 εκατομμύρια,μια κάθοδος περίπου 20%.Πολλοί ιστορικοί συνδέουν την πτώση του πληθυσμού λόγω μιας μεγάλης παγκόσμιας πτώσης θερμοκρασιών που εξασθένησανεξασθένησε την αγροτική παραγωγή.
 
Στις αρχές του τρίτου αιώνα γερμανικοί πληθυσμοί μετακινήθηκαν νότια της Σκανδιναβίας και έφτασαν στην [[Μαύρη Θάλασσα]] ιδρύοντας συνομοσπονδίες που ανταγωνίστηκαν τους τοπικούς [[Σαρμάτες]].Στην Ρουμανία και στις στέπες βόρεια της Μαύρης Θάλασσας,οι [[Γότθοι]],ένας γερμανικός λαός δημιούργησαν δύο ισχυρά βασίλεια στην βόρεια Ευρώπη.
 
Η άφιξη των [[Ούννοι|Ούννων]] το 372-375 οδήγησε στην πτώση αυτών των βασιλείων.Οι Ούννοι ήταν μια συνομοσπονδία κεντροασιατικών φυλών που ίδρυσαν μια αυτοκρατορία με τουρκο-ομιλούμενη αριστοκρατική αυλή.Οι Γότθοι αναζήτησαν καταφύγιο στα εδάφη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με την οποία σύναψαν συμφωνία μέσω της οποίας εγκαταστάθηκαν στα ρωμαϊκά εδάφη ως άοπλοι άποικοι.Ωστόσο πολλοί χρηματοδότησαν στρατιώτες στα σύνορα του Δούναβη οι οποίοι τους επέτρεψαν να πάρουν όπλα μαζί τους.
 
Η πειθαρχεία και η οργάνωση της ρωμαϊκής λεγεώνας οδήγησε στον σχηματισμό μιας ισχυρής στρατιωτικής μονάδας.Οι Ρωμαίοι προτιμούσαν το πεζικό από το ιππικό καθώς το πεζικό σε αντίθεση με το ιππικό μπορούσε να διατηρήσει τον σχηματισμό του στο πεδίο της μάχης.Ενώ οι στρατοί βαρβάρων ενθαρρύνονταν από την ιδέα της λεηλασίας και του πλιάτσικου οι Ρωμαίοι στρατιώτες χρηματίζονταν από το κράτος,τους παρέχονταν φαγητό και στέγη και συνεπώς συγκροτούσαν ένα επαγγελματικό στρατιωτικό σώμα.Η παρακμή της γεωργίας και της οικονομικής δραστηριότητας στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία οδήγησε στην ελαττωμένη συγκέντρωση φόρων και συνεπώς στην αδυναμία του κράτους να συνεχίσει τον ισχυρό χρηματισμό των στρατιωτικών σωμάτων.