Αποτελούσε στο παρελθόν την ''"ακρόπολη του σλαβόφωνου Ελληνισμού"''<ref>Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, ''Ο ένοπλος αγώνας στη Μακεδονία 1904-1908. Ο Μακεδονικός Αγώνας..'', εκδόσεις Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη 1999, σελ. 142</ref>. Κατά τη διάρκεια του [[Μακεδονικός αγώνας|Μακεδονικού Αγώνα]] οι [[Βούλγαροι]] κομιτατζήδες πυρπόλησαν αρκετά χωριά της περιοχής με σκοπό να κάμψουν το φρόνημα των [[Έλληνες|Ελλήνων]] κατοίκων<ref>Απόστολος Βακαλόπουλος, ''Η Ένοπλη Φάση του Μακεδονικού Αγώνα 1904-1908'', Θεσσαλονίκη</ref>. Κατά τον [[Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο]], τον Οκτώβριο του [[1912]], το εθελοντικό σώμα του [[Αντώνιος Ζώης|Αντώνιου Ζώη]] απελευθέρωσε το Μορίχοβο από τους Τούρκους και ύψωσε την [[Ελλάς|Ελληνική]] σημαία δηλώνοντας ότι το απελευθερώνει εν ονόματι του Βασιλέως [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας|Γεωργίου]]. Τελικά μετά τη [[Συνθήκη Βουκουρεστίου (1913)|Συνθήκη του Βουκουρεστίου]], η περιοχή πέρασε στο [[Γιουγκοσλαβία|Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων]] ως αντάλλαγμα για τα χωριά ανατολικά της [[Φλώρινα]]ς που είχαν καταλάβει οι [[Σέρβοι]]. Η ανταλλαγή κρίθηκε σκόπιμη για να εξορθολογιστεί η χάραξη της Ελληνοσερβικής μεθορίου<ref>''Νεότερη ιστορία της Μακεδονίας 1830-1912'', Κωνσταντίνος Απ. Βακαλόπουλος, Εκδόσεις Αντώνιου Σταμούλη, Θεσσαλονίκη 2000</ref><ref>Λέων Τρότσκι, ''Τα Βαλκάνια και οι Βαλκανικοί Πόλεμοι 1912-1913'', Αθήνα, Θεμέλιο 1993</ref><ref>Κωνσταντίνος Δούφλιας, ''Μακεδονία – Μακεδονικός Αγώνας'', Εκδόσεις: Αιγαίο – Σ. Βάρφης και Σία Ο.Ε, Θεσσαλονίκη 1992, σελ. 262</ref>.
Στη [[Θεσσαλονίκη]] υπάρχει πλατεία στα ''Λαδάδικα'', με το όνομα "''πλατεία Μοριχόβου''".
