[[Αρχείο:Portrait de Charles Nicolas Fabvier.jpg|thumb|250px|Πορτρέτο του Κάρολου Φαβιέρου]]
Ο '''Κάρολος Φαβιέρος''' (''Charles Nicolas Fabvier'') ([[1783]]-[[1855]]) ήταν [[Γαλλία|Γάλλος]] [[φιλέλληνες|φιλέλληνας]] στρατηγός και διοικητής του τακτικού στρατού της [[Ελλάδα|Ελλάδας]] κατά την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]].
== Βιογραφία ==
Σπούδασε στην [[Πολυτεχνική Σχολή του Παρισιού]] και συμμετείχε στους [[Ναπολεόντειοι Πόλεμοι|Ναπολεόντειους Πολέμους]]. Σε ηλικία 30 ετών ήταν συνταγματάρχης, και είχε τιμηθεί με τον ''Ταξιάρχη της Λεγεώνας της Τιμής'' και είχε πάρει τον τίτλο του βαρόνου. Το [[1809]] στάλθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] και το [[1810]] στην [[Περσία]] για να οργανώσει τον περσικό στρατό. Μετά την [[παλινόρθωση των Βουρβόνων]], αποτάχθηκε, όπως και οι περισσότεροι αξιωματικοί του [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Ναπολέοντα]] και κατέφυγε στην [[Αγγλία]]. Το [[1823]] κατέβηκε στην Ελλάδα για να βοηθήσει την επανάσταση με το ψευδώνυμο ''De Borel''. Επέστρεψε στην [[Αγγλία]] όπου συγκέντρωσε εθελοντές και το [[1825]] γύρισε στην Ελλάδα όπου ανέλαβε την διοίκηση του τέταρτου τακτικού στρατού στο [[Ναύπλιο]].
Στις αρχές Αυγούστου του [[1826]] έλαβε μέρος στην [[μάχη του Χαϊδαρίου]] όπου ηττήθηκε και στις [[30 Νοεμβρίου]] [[1826]] διέσπασε με 530 άνδρες την [[Πολιορκία της Ακροπόλεως (1826)|πολιορκία της Ακρόπολης]] μεταφέροντας πολεμοφόδια ,αλλά έμεινε πολιορκημένος εκεί μέχρι τις [[24 Μαΐου]] [[1827]] οπότε και συνθηκολόγησε. Το καλοκαίρι του [[1827]] έλαβε μέρος στην εκστρατεία της Χίου που διακόπηκε μετά από την αντίδραση των μεγάλων δυνάμεων.
Πήρε μέρος στην [[εκστρατεία του Μωριά]], συνοδεύοντας τον τακτικό γαλλικό στρατό προσφέροντας με τη γνώση του για την περιοχή.
Το [[1828]] μετά από διαφωνία του με τον [[Ιωάννης Καποδίστριας|Καποδίστρια]] έφυγε από την Ελλάδα για την [[Γαλλία]] όπου πήρε μέρος στην [[Ιουλιανή Επανάσταση|επανάσταση του Ιουλίου]] του [[1830]], οπότε διορίστηκε φρούραρχος του [[Παρίσι|Παρισιού]]. Το [[1839]] έγινε γενικός επιθεωρητής στρατού, και το [[1845]] ομότιμος της Άνω Βουλής. Η [[Γ' Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας|Γ’ Ελληνική Εθνοσυνέλευση]] της Τροιζήνας τον ανακήρυξε επίτιμο Έλληνα πολίτη και του απονεμήθηκε από τον [[Όθων της Ελλάδας|Όθωνα]] ο ''Μεγαλόσταυρος του [[Τάγμα του Σωτήρος|Τάγματος του Σωτήρος]]''. Με τον θάνατό του απο προβληματα υγειας το[[1855]] κηρύχθηκε τριήμερο πένθος στον Ελληνικό στρατό και η [[Ακρόπολη Αθηνών|Ακρόπολη]] φωταγωγήθηκε πένθιμα.
