Ινστιτούτο Καταλανικών Μελετών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
JSion (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
JSion (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 26:
Ως γραμματείς τοποθετήθηκαν επίσης και δύο μαθητές του προγράμματος καταλανικών σπουδών, ο Ζόρδι Ρουβιό ι Μπαλαγέ, γιος του προέδρου, και ο Ραμόν ντ'Αλός ι δε Ντόου, που αντικαταστάθηκε το 1909 από τον Φρανσέσκ Μαρτορέλ ι Τραβάλ. Αυτά τα τρία μέλη δίχως δικαίωμα ψήφου αποτέλεσαν στη συνέχεια την επόμενη γενιά που θα διοικούσε το Ινστιτούτο, μαζί με τους Ραμόν ντ' Αβαδάλ, Φεράν Μπαλς ι Ταβερνέ και άλλους.<ref name=":0" />
 
Αρχικά το Ινστιτούτο αποτελείτο από τέσσερις τομείς: ιστορίας, αρχαιολογίας, δικαίου και γλωσσολογίας. Μια πρώτη εργασία του υπήρξε η καταγραφή των ρομανικών έργων τέχνης των Πυρηναίων.<ref>Fontanals Jaumà (2007) σελ. 28.</ref> Σχετική με την δραστηριότητα του Ινστιτούτου υπήρξε η έκδοση διάφορων έργων από μέλη του, όπως τα ''Les pintures murals catalanes'' ('Οι καταλανικές τοιχογραφίες') του JosepΖοζέπ PijoanΠιζοάν, ''L'arquitectura romànica a Catalunya'' ('Η ρομανική αρχιτεκτονική στην Καταλονία') του Πουτς ι Καδαφάλκ, ''Les monedes catalanes'' ('Τα καταλανικά νομίσματα') του JoaquimΖοακίμ BotetΜποτέτ iι SisóΣιζό και ''Documents per a la història de la cultura catalana migeval'' ('Στοιχεία για την ιστορία της μεσαιωνικό καταλανικό πολιτισμό') του Antoni[[Αντόνι RubióΡουβιό iι LluchΛιουκ]].<ref>Fontanals Jaumà (2007), σελ. 27.</ref>
 
Σταδιακά έγινε αντιληπτή η ανάγκη επέκτασης των δραστηριοτήτων του Ινστιτούτου και σε άλλους τομείς της γνώσης. Με την ανασυγκρότηση του 1911 δημιουργήθηκε οι τομείς της φιλολογίας, υπό τον [[Αντόνι Μαρία Αλκοβέ]],τον [[Πονπέου Φάβρα]] και τον ποιητή [[Αντόνι Μαραγάλ]], και της επιστήμης, ενώ οι τομείς της Αρχαιολογίας και της Ιστορίας ενώθηκαν σε ένα.
 
===Η κανονικοποίηση της καταλανικής γλώσσας===