Δοκίμιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Προσθήκη του ονόματος τους συγγραφέα και φιλοσόφου Χρήστου Μαλεβίτση, λόγω της εκτεταμένης συνεισφοράς του στον δοκιμιακό λόγο. |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Το '''δοκίμιο''' ορίζεται ως πεζό κείμενο περιορισμένης συνήθως εκτάσεως, που πραγματεύεται συγκεκριμένο θέμα χωρίς να το εξαντλεί και το οποίο τις απόψεις του γράφοντος.
Οι Scholes και Klaus στα "Στοιχεία του δοκιμίου" κατατάσσουν το δοκίμιο στα λογοτεχνικά είδη μαζί με το πεζογράφημα, το θεατρικό έργο και το ποίημα, επισημαίνοντας παράλληλα ότι "η πειθώ βρίσκεται στο κέντρο όλων των δοκιμίων", άλλοτε φανερά και άλλοτε συγκεκαλυμμένα. Ορίζουν τέσσερα είδη δοκιμίου, το δοκίμιο πειθούς (αποδεικτικό δοκίμιο), το αφηγηματικό δοκίμιο, το δραματικό και το στοχαστικό δοκίμιο.
Το δοκίμιο γενικότερα είναι ένα μικρό μελέτημα, το οποίο αναφέρεται σε κάποιο θέμα που μέχρι στιγμής δεν έχει λυθεί. Για το λόγο αυτό ο δοκιμιογράφος πρέπει να προσπαθήσει να δημιουργήσει απορίες στον αναγνώστη και να τον ωθήσει να ερευνήσει κι ο ίδιος το θέμα του.
Γραμμή 7:
Αν και υπάρχουν πολλά είδη δοκιμίων, συνηθήστηκε να θεωρούνται ως δοκίμια τα μελετήματα που έχουν φιλοσοφικό, κοινωνικό, ηθικό, επιστημονικό, τεχνοκριτικό, θεολογικό και φιλολογικό περιεχόμενο.
Ως σπουδαιότεροι δοκιμιογράφοι της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας θεωρούνται οι: [[Γεώργιος Θεοτοκάς]], [[Ευάγγελος Παπανούτσος]], Χρήστος Μαλεβίτσης, [[Αιμίλιος Χουρμούζιος]], [[Άγγελος Τερζάκης]], [[Πέτρος Χάρης]], [[Μάρκος Αυγέρης]] και [[Ανδρέας Καραντώνης]]
{{γλωσσολογία-επέκταση}}
| |||