Τόπειρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
==Ιστορία==
 
H Tόπειρος ήταν αρχαίο θρακικό πόλισμα και σταθμός της ρωμαϊκής Εγνατίας οδού, που στα αυτοκρατορικά χρόνια εξελίχτηκε σε αξιόλογο αστικό κέντρο και επέζησε ως τη βυζαντινή εποχή. Σχετικά με την ονομασία της από τις αρχαίες και βυζαντινές πηγές παραδίδονται διάφοροι τύποι (Τόπειρα, Τοπηρίς, Τόπαρον και Τόπηρον), από τους οποίους ορθότερος θεωρείται ο τύπος Τόπειρος που αναγράφεται σε νομίσματα της πόλης, καθώς και ο παραπλήσιος τύπος Τόπιρος ή Topiros (σε λατινικές πηγές). Σχετικά με την ετυμολογία του τοπωνυμίου, στο δεύτερο συνθετικό του αναγνωρίζεται η λέξη "πόρος" (= πέρασμα). Σήμερα είναι πια κοινά αποδεκτή απ' όλους τους ερευνητές η ταύτιση της πόλης με τα υστερορωμαϊκά και βυζαντινά ερείπια που σώζονται λίγο νοτιότερα από το σημερινό χωριό Παράδεισος, όπου βρίσκεται μια πολύ σημαντική διάβαση του Νέστου ποταμού, από την οποία περνούσε η αρχαία («κάτω») οδός (και αργότερα η ρωμαϊκή Εγνατία) που συνέδεε την Ανατολή με τη Δύση. Εξάλλου, και η ετυμολογία του δεύτερου συνθετικού του ονόματός της έχει,(Το-πειρος) όπως είδαμε,έχει σχέση με τη λέξη "πόρος" (= πέρασμα)<ref>Δ. Κ. Σαμσάρης, Ιστορική γεωγραφία της Ανατολικής Μακεδονίας κατά την αρχαιότητα, Θεσσαλονίκη 1976, σ. 164-165 </ref>.<ref> Δ. Κ. Σαμσάρης, Ιστορική γεωγραφία της Δυτικής Θράκης κατά τη ρωμαϊκή αρχαιότητα, Θεσσαλονίκη 2005, σ. 79-80</ref>.
 
Αν και η αρχαιότερη πηγή που αναφέρει την Τόπειρο είναι ο Στράβωνας (1ος π.Χ. αι.), φαίνεται όμως ότι ήταν ένα από τα αρχαιότερα και σπουδαιότερα Θρακικά πολίσματα της περιοχής, πιθανώς φυλετικό κέντρο των Σαπαίων, θρησκευτικό κέντρο των Θρακών (για τη λατρεία του "Θράκα ιππέα") και έδρα του στρατηγού της Σαπαϊκής (στρατηγίας). Έτσι, από επιγραφή της πόλης πληροφορούμαστε ότι σε αυτήν είχαν συγκεντρωθεί όλοι οι στρατηγοί της Θράκης και αποφάσισαν να στήσουν τιμητικό μνημείο για τον Ρωμαίο επαρχιακό διοικητή της Θράκης.Τελικά, στις αρχές του 2ου μ.Χ. αιώνα, λόγω της στρατηγικής της θέσης, επανιδρύθηκε από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τραϊανό σε πόλη ελληνικού τύπου («πόλη-κράτος», στο πλαίσιο της επαρχιακής και αστικής πολιτικής του που αποσκοπούσε στην αστικοποίηση της Θράκης<ref> Δ. Κ. Σαμσάρης, ό. π., σ. 80-81</ref>.