Χρυσογέρακο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Χρυσογέρακο''' είναι είδος γνήσιου <ref>Σύμφωνα με τον Β. Κιόρτση, τέως καθηγητή Ζωολογίας του πανεπιστημίου Αθηνών, («Πάπυρος Λαρούς-Μπριτάνικα», τόμος 16, λήμμα ''Γεράκι'')</ref> γερακιού ([[Γένος (βιολογία)|γένος]] ''Falco''), που απαντάταιαπαντά και στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική του ονομασία είναι ''Falco biarmicus'', και περιλαμβάνει 5 [[υποείδος|υποείδη]].<ref name="Howard and Moore, p. 97">Howard and Moore, p. 97</ref>

Στην [[Ελλάδα]] απαντάταιαπαντά το [[υποείδος]] ''F. b. feldeggii'' (Sharpe, 1873).<ref name="Howard and Moore, p. 97"/>

Το χρυσογέρακο απαντάταιαπαντά σε ανοικτές περιοχές με χαμηλή βλάστηση αλλά όχι σε όλη την ελληνική επικράτεια. Φωλιάζει κυρίως σε απότομους βράχους ή πάνω σε δέντρα που εποπτεύουν μια μεγάλη έκταση. Οι κυρίως [[βιότοπος|βιότοποι]] του βρίσκονται στην Β. [[Αφρική]], στα νησιά του Αιγαίου, στην Α. Πελοπόννησο, στη Β. Ελλάδα, στην Κύπρο και στη Β. [[Τουρκία]] (νότια παράλια της [[Μαύρη Θάλασσα|Μαύρης Θάλασσας]]). Πρόκειται για αποδημητικό πτηνό που ξεχειμωνιάζει στα νοτιότερα σημεία της επικρατείας του, ενώ τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες ανεβαίνει βορειότερα.

Τρέφεται κυρίως με πουλιά που σε μέγεθος μπορεί να είναι μεγαλύτερα από αυτό. Ακόμη, είναι ένα από τα ελάχιστα '''Υψηλής Πτήσης''' αρπακτικά που επιτίθεται σε μικρά [[θηλαστικό|θηλαστικά]] αλλά και σε [[ερπετό|ερπετά]] ([[σαύρα|σαύρες]], κυρίως). Στο χρυσογέρακο βρίσκουμε έναν μοναδικό τρόπο κυνηγιού κατά ζεύγη. Το θηλυκό λόγω του μεγάλου ανοίγματος των πτερύγων και του μεγέθους του, πετάει πολύ χαμηλά στο έδαφος με ταχύτητα και, πολλές φορές, πάνω από την γραμμή των δέντρων, προκαλώντας σύγχυση και πανικό στα πουλιά. Τότε το αρσενικό, που πετά ακριβώς πίσω του αλλά ψηλότερα, εφορμά κάθετα και με στηντην υνεργασίασυνεργασία του θηλυκού συλλαμβάνουν το θήραμα. Τα είδη που προτιμούν είναι μικρά αλλά και μεγαλύτερα πουλιά όπως η [[τσίχλα (πουλί)|τσίχλα]], το [[κοτσύφι]] και πολλές φορές [[πέρδικα|πέρδικες]] και [[μπεκάτσα|μπεκάτσες]]. Έχουν παρατηρηθεί επιθέσεις ακόμα και σε κορακοειδή. Η μεγάλη ευκινησία που διαθέτουν, τα καθιστά ικανά να επιτεθούν ακόμα και σε [[νυχτερίδα|νυχτερίδες]] με σημαντικό ποσοστό επιτυχίας.

Το ζευγάρωμα ξεκινά Απρίλιο ή Μάιο, με πτητικές επιδείξεις και φωνητικά καλέσματα. Το θηλυκό εναποθέτει 3-5 [[αβγό|αβγά]] τα οποία κλωσσάει το ίδιο με τη βοήθεια συχνά και του αρσενικού που έχει και την ευθύνη σίτισης της συντρόφου του, επί 25-38 μέρες. Η πρώτη, αναγνωριστική πτήση των νεοσσών, τους οποίους φροντίζουν και οι δύο γονείς, γίνεται μετά 40-50 μέρες. Στη συνέχεια η εκπαίδευση των νεοσσών κρατάει έως και 2 μήνες ακόμα και με ζωντανά θηράματα που κουβαλούν οι γονείς στη φωλιά.