Αεροπλανοφόρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

▲= '''''Η πλειοψηφία αυτών των σχεδιασμών διαθέτει το λεγόμενο angled flight deck, όπου ο διάδρομος προσγείωσης τοποθετείται διαγώνια στο κατάστρωμα πτήσης, με τις άκρες του να συμπίπτουν με κάποια άκρη του πλοίου, έτσι ώστε η περιοχή των καταπελτών να βρίσκεται εντελώς εκτός αυτού. Αυτό γίνεται για να διευκολυνθεί η γρήγορη αποστολή και ανάκτηση αεροσκαφών, σε όλες τις συνθήκες, καιρικές η καταστρώματος. Επιτρέπει σε αεροσκάφη να είναι έτοιμα στους καταπέλτες για εκτόξευση, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος σύγκρουσης με ένα αεροσκάφος το οποίο προσγνηώνεται ταυτόχρονα, και το οποίο μπορεί να μην σταματήσει για διάφορους λόγους. Παλιότεροι σχεδιασμοί, όπως τα χρησιμοποιούμενα στον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' ΠΠ.]] αεροπλανοφόρα είχαν "κοινούς" χώρους τον διάδρομο από-προσνήωσης.''''' =

▲= '''''Είδη αεροπλανοφόρων''''' =

▲= '''''Η μεταφορά μεταξύ των δύο καταστρωμάτων γίνεται με σύστημα ανελκυστήρων. Λόγω του μικρού σχετικά μήκους του διαδρόμου, οι διάφορες τεχνικές που ακολουθούνται απο-προσνήωσης είναι αυτές βάσει των οποίων τα αεροπλανοφόρα κατατάσσονται επιχειρησιακά, σε ειδικές κατηγορίες οι οποίες και είναι:''''' =

▲= Στον ριναίο τροχό διακρίνεται συνδεδεμένος ο ατμοκίνητος καταπέλτης =

▲= '''''Τα αεροπλανοφόρα τύπου CATOBAR (Catapult Assisted Take-Off But ARrested landing) χρησιμοποιούν ένα σύστημα ατμοπροωθούμενων ή ηλεκτρικών [[Καταπέλτης|καταπελτών]] τα οποία υποβοηθούν το αεροσκάφος να φτάσει στην απαραίτητη ταχύτητα απονήωσης. Για την προσνήωση, χρησιμοποιείται ένα σύστημα σύλληψης των αεροσκαφών, τα οποία φέρουν γάντζους, και οι οποίοι συγκρατώνται κατά την προσνήωση από συρματόσχοινα απλωμένα στο κατάστρωμα πτήσης.''''' =

▲= '''''Τα μεγαλύτερα αεροπλανοφόρα του κόσμου, όπως κλάσης Νίμιτς και Εντερπραϊζ των [[ΗΠΑ]], είναι αυτού του τύπου, και στην πλειοψηφία τους χρησιμοποιούν ατμοπροωθούμενους καταπέλτες, κυρίως λόγω της παλαιότητας της κατασκευής τους. Τα νέα αεροπλανοφόρα [[Κλάση Charles de Gaulle|κλάσης Charles de Gaulle]] του Γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού είναι επίσης τέτοιας τεχνοτροπίας, όπως και τα μελλοντικά αεροπλανοφόρα του [[Ηνωμένο Βασίλειο|Ηνωμένου Βασιλείου]].''''' =

▲= '''''Κατηγορία STOBAR''''' =

▲= '''''Το ακρωνύμιο σημαίνει Short Take=Off But ARrested landing και χρησιμοποιείται μόνο σε ένα αεροπλανοφόρο στον κόσμο, το ρωσικό "Ναύαρχος Κουζνέτσοφ". Εδώ δεν γίνεται χρήση καταπελτών, αλλά τα αεροσκάφη αφήνονται να απονηωθούν με την ώση μόνο των [[Αεριοστροβιλοπροωθητήρας|κινητήρων]] τους, και με τη βοήθεια μιας ναυπηγικής ανύψωσης του πρωραίου άκρου του καταστρώματος πτήσης (ski-jump). Η μέθοδος angled flight deck χρησιμοποιείται και σε αυτόν τον σχεδιασμό, όμως λιγότερο αποτελεσματικά καθώς η διαδρομή για απονήωση είναι μεγαλύτερη. Η [[προσνήωση]] γίνεται με τον ίδιο τρόπο όπως στα αεροπλανοφόρα τύπου CATOBAR.''''' =

▲= Τα συρματόσχοινα χρησιμοποιούμενα για τη σύλληψη του αεροσκάφους =

▲= '''''Ένα μεγάλο μειονέκτημα αυτού του σχεδιασμού σε σχέση με τους άλλους, είναι ότι τα αεροπλάνα δεν μπορούν να φέρουν βαρύτερα φορτία, όπως [[Βόμβα|βόμβες]] και pods, παρά μόνο [[Πύραυλος|πυραύλους]] αέρος-αέρος. Το "Κουζνέτσοφ" ναυπηγήθκε στα μέσα της δεκαετίας του '80 όχι για να αποτελέσει μια απειλή για τα αντίπαλα αεροπλανοφόρα, ή για να διεξάγει επιχειρήσεις τέτοιου εύρους, όπως τα αεροπλανοφόρα του [[NATO]], αλλά για να παρέχει αεροπορική κάλυψη στα [[Υποβρύχιο|υποβρύχια]] του Ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού. Έτσι επιλέχθηκε αυτός ο φτηνότερος και απλούστερος σχεδιασμός.''''' =

▲= '''''Κατηγορία STOVL''''' =

▲= '''''Τα αεροπλανοφόρα τύπου STOVL (Short Take-Off and Vertical Landing) είναι κυρίως μικρότερης κλίμακας αεροπλανοφόρα που θυμίζουν περισσότερο [[Ελικοπτεροφόρο|ελικοπτεροφόρα]] σε σχήμα και δυνατότητες. Είναι μια μέση κατηγορία, που φέρει ένα μείγμα ειδικών αεροσκαφών (πχ. [[BAe Harrier II]]) και κανονικών [[Ελικόπτερο|ελικοπτέρων]]. Τυπικό παράδειγμα αποτελεί η κλάση Invincible του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως επίσης και τα αεροπλανοφόρα της Ιταλίας, της Ινδίας και της Ταϊλάνδης.''''' =

▲= '''''Σε αυτόν τον σχεδιασμό, δεν χρησιμοποιείται το angled flight deck, αφού οι προσνηώσεις δεν γίνονται με μεγάλες ταχύτητες και σύστημα συρματόσχοινων, αλλά τα αεροπλάνα φέρουν ακροφύσια κατευθυνόμενης ώσης, τα οποία τα υποβοηθούν να προσνηώνονται με σχεδόν μηδενική ταχύτητα, κάτακόρυφα στο κατάστρωμα πτήσης. Χρησιμοποιείται εντούτοις το ski jump, το οποίο, σε συνδυασμό με τον ειδικό σχεδιασμό των αεροπλάνων, τα βοηθά να φέρουν και φορτία όπως βόμβες. Η απονήωση γίνεται με ίδιο τρόπο όπως στα αεροπλανοφόρα STOBAR, με τη διαφορά ότι η κατευθυνόμενη ώση των αεροπλάνων μπορεί να βοηθήσει το αεροπλάνο να αναπτύσσει ταχύτητα και παράλληλα να αντικαθιστά μέρος της [[άντωση]]ς που δεν μπορούν να παρέχουν τα [[Φτερό|φτερά]] στις χαμηλές ταχύτητες.''''' =

▲= '''''Ιστορία''''' =

▲= To A/C "Κονστελέσιον" πλήρες φόρτου Α/Φ. "ον ντεκ" =

▲= '''''Στα πρώτα αεροπλανοφόρα η ασφαλής απονήωση αεροσκαφών, που απαιτούσε αρκετό μήκος διαδρόμου, γινόταν πάντα με [[ταχύτητα πλοίου]] τη μεγίστη δυνατή και "κόντρα" στον άνεμο προκειμένου να δημιουργηθούν οι κατάλληλες αεροδυναμικές συνθήκες. Τα πρώτα πλοία της κατηγορίας αυτής κατασκευάστηκαν (στη πραγματικότητα μετασκευάστηκαν) από το βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό καθώς και από το Αμερικανικό αμέσως μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν συνήθως πλοία θωρηκτά ή μεγάλα εύδρομα που τους είχε αφαιρεθεί μεγάλο μέρος των υπερκατασκευών με το υφιστάμενο σ΄ αυτά βαρύ πυροβολικό τους φέροντας αντ' αυτών νέο "κατάστρωμα πτήσεων" υπεράνω του κυρίου καταστρώματος. Αργότερα λόγω της αυξανόμενης σημασίας του αεροπλάνου ως πολεμικό όπλο στον κατά θάλασσα πόλεμο άρχισαν και οι μεγάλοι ναυτικοί στόλοι (σχηματισμοί) να ενισχύονται με αεροπλανοφόρα από αρχική κατασκευή (ναυπήγηση) αφού θα έπρεπε να εξυπηρετούν ανάγκες ναυτικών αεροπορικών βάσεων με επαρκή μέσα συντήρησης, επισκευής, εφοδιασμού, ενδιαίτησης προσωπικού κ.λπ.''''' =

▲= '''''Η σημασία του αεροπλανοφόρου καταδείχθηκε κυρίως στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και κυρίως σ' εκείνον του Ειρηνικού Ωκεανού όπου και αναδείχθηκε ανώτερο του θωρηκτού, με αποτέλεσμα βαθμηδόν να το υποσκελίσει. Έτσι στη [[ναυτική τακτική]] ενώ μέχρι τον [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Π.Π.]] οι στόλοι παρουσίαζαν πολυάριθμες μοίρες θωρηκτών που αποτελούσαν και τον "πυρήνα" των πλοίων μάχης, στο [[Β΄ Π.Π.]] ([[1939]]-[[1945]]) η ναυτική τακτική διαμορφώνεται σε παράταξη μικρότερων ομάδων πλοίων που ονομάσθηκαν "δυνάμεις επιχειρήσεων" (ναυτικές). Κάθε τέτοια δύναμη συγκροτούνταν και με κάποιο αριθμό αεροπλανοφόρων καθώς και με κάποια θωρηκτά ή καταδρομικά που ουσιαστικά αποτελούσαν τους φρουρούς «επιφανείας» αυτών των αεροπλανοφόρων. Έτσι η αύξηση της επιχειρησιακής σημασίας αυτών (στην περίοδο Β΄ Π.Π.) οδήγησε σε επιμέρους κατηγορίας αυτού του τύπου όπως κατά αρχικές ονομασίες:''''' =

▲= '''''Βαρέα αεροπλανοφόρα στόλου: εκτοπίσματος 30.000 τόνων με δυνατότητα μεταφοράς 130 Α/Φ. (Οι ΗΠΑ διέθεταν 3 τύπου "Ρούσβελτ" και η Αγγλία ένα (το "[[Αρκ Ρόαγιαλ]]").''''' =

▲= '''''Μέσα αεροπλανοφόρα στόλου: εκτοπίσματος 20.000 - 27.000 τόνων, με 90 Α/Φ''''' =

▲= '''''Ελαφρά αεροπλανοφόρα στόλου: εκτοπίσματος λιγότερο από 20.000 τόνων και δυνατότητα μεταφοράς μέχρι 50 Α/Φ''''' =

▲= '''''Αεροπλανοφόρα συνοδείας: Που ήταν κυρίως μετασκευασμένα φορτηγά περιορισμένων δυνατοτήτων για κάλυψη νηοπομπών. Μετασκευάσθηκαν περίπου 100.''''' =

▲= '''''Iστορικά στοιχεία''''' =

▲= '''''Από την έναρξη του πολέμου το [[1939]] η Βρετανία είχε 7, οι ΗΠΑ 6, η Ιαπωνία 6 και η Γαλλία 1 σκάφος. Τα δε βρετανικά αεροπλανοφόρα βυθίστηκαν σχεδόν όλα κατά τα τρία πρώτα έτη του πολέμου με την ακόλουθη σειρά: το "Κουράτζεους" ([[17 Σεπτεμβρίου]] [[1939]]), το "Γκλόριους" (Ιούνιος [[1940]]), το "Ιλλούστριους", (Ιανουάριος [[1941]]), το "Αρκ Ρόαγιαλ", ([[14 Νοεμβρίου]] [[1941]]), ο "Ερμής", ([[7 Απριλίου]] [[1942]]), και το "Ηγκλ" ([[6 Αυγούστου]] [[1942]]). Οι ΗΠΑ απώλεσαν το "Λέξινγκτον" στην [[Ναυμαχία της Θάλασσας των Κοραλλίων|αεροναυμαχία των Κοραλλίων]] (Μάιος [[1942]]), το "Γιόρκταουν" στην [[Ναυμαχία του Μίντγουεϊ|αεροναυμαχία του Μιντγουαίη]] ([[7 Ιουνίου]] [[1942]]) και το "Γουάσπ" ([[15 Σεπτεμβρίου]] [[1942]]). Οι Ιάπωνες απώλεσαν το ένα στη ναυμαχία των Κοραλλίων και άλλα 4 στη ναυμαχία του Μιντγουαίη (1942). Αντίθετα, το [[Kriegsmarine|Γερμανικό πολεμικό ναυτικό]] δε διέθετε αεροπλανοφόρα, αν και είχε προγραμματιστεί και ξεκινήσει η κατασκευή μερικών.''''' =

▲= '''''Το [[1947]] οι ΗΠΑ διέθεταν 27 αεροπλανοφόρα και 2 υπό ναυπήγηση. Η Μεγάλη Βρετανία είχε 12 και η Γαλλία 1. Μετασκευασμένα (συνοδείας) οι ΗΠΑ είχαν 79, η Αγγλία 2, η Γαλλία 1 και η Ολλανδία 1.''''' =

▲= '''''Στις 24 Σεπτεμβρίου 1960, το πρώτο [[Πυρηνοκίνητο πλοίο|πυρηνοκίνητο]] αεροπλανοφόρο στον κόσμο, το USS Enterprise (αρχικά CVA(N)-65, μετέπειτα CVN-65) καθελκύεται από το [[ναυπηγείο]] Newport News Shipbuilding and Drudock Co. Η τοποθέτηση πυρηνικών αντιδραστήρων για την παραγωγή ενέργειας σε [[Πλοίο|πλοία]] επιφανείας, άλλαξε δραστικά τον ήδη κρίσιμο ρόλο του αεροπλανοφόρου στη ναυτική τακτική. Πλέον τα αεροπλανοφόρα ήταν δυνατό να γίνουν πολύ μεγαλύτερα (κάτι που συνέβη με την κλάση Νίμιτς), και να παραμένουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στις θέσεις τους, κυρίως λόγω των μικρότερων αναγκών για ανεφοδιασμό, ο οποίος πλέον γίνεται μόνο για οπλισμό και καύσιμα των αεροσκαφών, και αναλώσιμα για το [[πλήρωμα]].''''' =