Θράκες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τον επόμενο ενάμισι αιώνα έγινε η μετεξέλιξη της Θράκης σε μόνιμο υποτελές Ρωμαϊκό κράτος. Η φυλή των Σαπαίων ήρθε στο προσκήνιο αρχικά υπό την ηγεσία του Ραισκούπορη. Είναι γνωστό ότι πρόσφερε βοήθεια τόσο στον [[Πομπήιος|Πομπήιο]], όσο και στον [[Ιούλιος Καίσαρ|Καίσαρα]] και αργότερα υποστήριξε τα [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία|Δημοκρατικά]] στρατεύματα εναντίον του Αντωνίου και του [[Οκταβιανός Αύγουστος|Οκταβιανού]] τις τελευταίες μέρες της Δημοκρατίας. Oι κληρονόμοι του Ραισκούπορη μπλέχτηκαν τότε βαθιά σε πολιτικά σκάνδαλα και δολοφονίες όσο και οι Ρωμαίοι κύριοί τους. Μια σειρά από βασιλικές δολοφονίες μετέβαλε το τοπίο της εξουσίας την πρώτη Ρωμαϊκή αυτοκρατορική περίοδο. Διάφορες φατρίες αποκτούσαν τον έλεγχο με την υποστήριξη του Ρωμαίου Αυτοκράτορα. Η αναταραχή θα σταματούσε τελικά με μια τελική δολοφονία. Μετά τη δολοφονία του Ροιμητάλκη Γ΄ του Θρακικού Βασιλείου των [[Δήμος Σαπών|Σαπών]] από τη σύζυγό του το 46 μ.Χ. η Θράκη ενσωματώθηκε ως επίσημη Ρωμαϊκή επαρχία, που διοικείτο από Επιτρόπους και αργότερα Επάρχους. Η κεντρική κυβερνητική αρχή της Ρώμης είχε την έδρα της στην Ηράκλεια, αλλά περιοχές μέσα στην επαρχία ήταν υπό τη διοίκηση στρατιωτικών υφισταμένων του κυβερνήτη. Η απουσία μεγάλων αστικών κέντρων έκανε τη Θράκη μέρος δύσκολο να διοικηθεί, αλλά τελικά η επαρχία άκμασε επί της Ρωμαϊκής διοίκησης. Eντούτοις στην επαρχία της Θράκης δεν επιχειρήθηκε εκρωμαϊσμός. Θεωρείται ότι την εποχή αυτοί οι περισσότεροι Θράκες ήταν εξελληνισμένοι. Η Ρωμαϊκή εξουσία στη Θράκη στηριζόταν κυρίως στις λεγεώνες που στάθμευαν στη Μοισία. Η αγροτική φύση των πληθυσμών της Θράκης και η απόσταση από τη ρωμαϊκή εξουσία σίγουρα απαιτούσε την παρουσία τοπικών στρατευμάτων για να υποστηρίζουν τις λεγεώνες της Μοισίας. Τους λίγους επόμενους αιώνες η επαρχία περιοδικά και όλο και περισσότερο δεχόταν επιθέσεις από μεταναστεύοντα [[Γερμανικά φύλα]]. Επί της βασιλείας του [[Ιουστινιανός Α΄|Ιουστινιανού]] κατασκευάστηκαν πάνω από 100 φρούρια [[λεγεώνα|λεγεωναρίων]] για να υποστηρίξουν την άμυνά της. Τελικά, οι Θράκες στη ρωμαϊκή επαρχία της Κάτω Μοισίας εκρωμαΐστηκαν, ενώ εκείνοι που κατοικούσαν νότια από την οροσειρά του Αίμου (στην επαρχία της Θράκης) είχαν σχεδόν πλήρως εξελληνιστεί<ref> Δημ. Κ. Σαμσάρης, Ο εξελληνισμός της Θράκης κατά την ελληνική και ρωμαϊκή αρχαιότητα (Διδ. Διατρ.), Θεσσαλονίκη 1980</ref>.

Σχετικά πάλι με τη θρακική διασπορά εκτός συνόρων (extra fines provinciae), από επιγραφικές μαρτυρίες είναι γνωστή η παρουσία πλήθους Θρακών (κυρίως στρατιωτών) σε όλη την έκταση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και συγκεκριμένα : στην Ελλάδα<ref> D. Samsaris, Les Thraces dans l' Empire romain d' Orient (Le territoire de la Grece actuelle). Etude ethno-demographique, sociale, prosopographique et anthroponymique, Jannina 1993</ref> και την υπόλοιπη Ευρώπη (Ιταλία, Γερμανία, Γαλατία, Ισπανία, Βρετανία)<ref>Al. Fol, Les Thraces dans l' Empire romain d' Occident (I-III siecle), GSU-FIF Sofia 1965, 1968, 1969</ref>, στη Βόρεια Αφρική<ref>D. Samsaris,Relations entre le peninsule Balkanique et l' Afrique romaine (Population et onomastique balkanique en Afrique), "L' Africa Romana", Sassari 1988, p. 403-430</ref> και στις ρωμαϊκές επαρχίες της Ανατολής (Ασία, Βιθυνία-Πόντος, Κιλικία, Συρία κλπ.)<ref>D. Samsaris, Les Thraces dans l' Empire romain d' Orient (Asie Mineure, Syrie, Palestine et Arabie), ''Dodona'' 19 (1), 1989, p. 5-30</ref>.