Κασσίτερος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Vchorozopoulos (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Vchorozopoulos (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 64:
SnO2 (s) + 2C (s) –Δ-> Sn (l) + 2CO (g)
 
== ΑντιδράσειςΧημική συμπεριφορά και ενώσεις ==
Ο κασσίτερος, σε αντίθεση με τα μέταλλα των ομάδων Ι, ΙΙ και ΙΙΙΑ, αντιδρά πολύ αργά με αραιό υδροχλωρικό και θειικό οξύ. Σε θερμά πυκνά οξέα, ο κασσίτερος αντιδρά ταχύτερα και παράγεται ιόν του κασσιτέρου (ΙΙ) και υδρογόνο. Σε αντιδράσεις όπου το ιόν του κασσιτέρου δρα ως αναγωγικό μέσο, αυτό οξειδώνεται στη μορφή του κασσιτέρου (ΙV). Διαλύεται αργά σε αραιό νιτρικό οξύ, ενώ με πυκνό-θερμό αντιδρά ταχύτατα μετατρεπόμενος σε λευκό δυσδιάλυτο ίζημα μετακασσιτερικού οξέος, H<sub>2</sub>SnO<sub>3</sub>. Διαλύεται επίσης σε βασιλικό νερό. Σε διαλύματα ισχυρών βάσεων, ο κασσίτερος διαλύεται και σχηματίζει κασσιτερώδη ανιόντα, [Sn(OH)<sub>4</sub>]<sup>2-</sup>.
 
Στη μεγάλη τους πλειοψηφία οι [[χημική ένωση|χημικές ενώσεις]] του κασσιτέρου, το μέταλλο βρίσκεται στις οξειδωτικές βαθμίδες +2 και +4.
Οι ενώσεις κασσίτερου (ΙΙ) ονομάζονταν παλιότερα κασσιτερώδεις ενώσεις και οι ενώσεις κασσίτερου (IV) ονομάζονταν κασσιτερικές. Για παράδειγμα, το χλωρίδιο του κασσίτερου (ΙΙ) μπορεί να είναι γραμμένο ως κασσιτερώδες χλώριδιο. Τα άλατα Sn(II) είναι αρκετά ισχυρά αναγωγικά μέσα και έχουν ετεροπολικό χαρακτήρα.
 
Ο κασσίτερος, σε αντίθεση με τα μέταλλα των ομάδων Ι, ΙΙ και ΙΙΙΑ, αντιδρά πολύ αργά με αραιό υδροχλωρικό και θειικό οξύ. Σε θερμά πυκνά οξέα, ο κασσίτερος αντιδρά ταχύτερα και παράγεται ιόν του κασσιτέρου (ΙΙ) και υδρογόνο. Σε αντιδράσεις όπου το ιόν του κασσιτέρου δρα ως αναγωγικό μέσο, αυτό οξειδώνεται στη μορφή του κασσιτέρου (ΙV). Διαλύεται αργά σε αραιό νιτρικό οξύ, ενώ με πυκνό-θερμό αντιδρά ταχύτατα μετατρεπόμενος σε λευκό δυσδιάλυτο ίζημα [[μετακασσιτερικό οξύ|μετακασσιτερικού οξέος,]] (H<sub>2</sub>SnO<sub>3</sub>). Διαλύεται επίσης σε [[Βασιλικό Ύδωρ|βασιλικό νερό]]. Σε διαλύματα ισχυρών βάσεων, ο κασσίτερος διαλύεται και σχηματίζει κασσιτερώδη ανιόντα, [Sn(OH)<sub>4</sub>]<sup>2-</sup>.
Στις ενώσεις του κασσίτερου (IV) υπάγεται ο κασσιτερίτης, το οξείδιο του κασσίτερου (IV), το οποίο είναι η πηγή του κασσίτερου, και το χλωρίδιο του κασσίτερου (IV) το οποίο είναι ένα υγρό που πήζει στους -33°C, γεγονός που δείχνει ότι πρόκειται για μοριακή ένωση. Επίσης είναι ήπια οξειδωτικά μέσα.
 
Οι ενώσεις κασσίτερου (ΙΙ) ονομάζονταν παλιότερα κασσιτερώδεις ενώσεις και οι ενώσεις κασσίτερου (IV) ονομάζονταν κασσιτερικές. Για παράδειγμα, τοο χλωρίδιο[[διχλωριούχος του κασσίτερουκασσίτερος]] (ΙΙSnCl<sub>2</sub>) μπορεί να είναι γραμμένοαναφέρεται ως «κασσιτερώδες χλώριδιο». Τα άλατα Sn(II) είναι αρκετά ισχυρά [[οξειδοαναγωγή|αναγωγικά]] μέσα και έχουν [[Ετεροπολικός δεσμός|ετεροπολικό]] χαρακτήρα.
 
Στις ενώσεις του κασσίτερου (IV) υπάγεται ο κασσιτερίτης, το οξείδιοδιοξείδιο του κασσίτερου (IVSnCl<sub>2</sub>), το οποίο είναι η (κύρια ορυκτή) πηγή του κασσίτερου, και τοο χλωρίδιο του κασσίτερου[[τετραχλωροκασσίτερος]] (IVSnCl<sub>4</sub>), τοο οποίοοποίος είναι ένα [[υγρό]] που πήζει στους -33°C, γεγονός που δείχνει ότι πρόκειται για [[ομοιοπολικός δεσμός|μοριακή ένωση]]. Επίσης, είναι ήπια οξειδωτικά μέσα.
 
== Ο Κασσίτερος στον οργανισμό - Τοξικότητα - Προφυλάξεις ==