Ωρίων (μυθολογία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Removing Link FA template (handled by wikidata)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3:
Μια φορά, όπως το συνήθιζαν οι θεοί του Ολύμπου, ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] και ο [[Ποσειδώνας (μυθολογία)|Ποσειδώνας]] πήγαν ένα περίπατο στη γη μεταμφιεσμένοι σε ανθρώπους. Περνώντας από τη [[Βοιωτία]] δέχθηκαν τη θερμή φιλοξενία του [[Υριέας|Υριέα]], του «επώνυμου ήρωα» της πόλεως [[Υρίη|Υρίης]]. Εκείνη την εποχή όμως ο Υριέας ήταν σε πολύ μεγάλη ηλικία και χήρος χωρίς παιδιά. Εξομολογήθηκε στους φιλοξενούμενους τον καημό του για τη μεγάλη μοναξιά του και πόσο θα ήθελε να είχε ένα παιδί. Αφού οι δύο θεοί είχαν φύγει, το άλλο πρωί ο Υριέας βρήκε στο κατώφλι του σπιτιού του ένα βρέφος: ήταν ο μικρός Ωρίων, ένα δώρο από τους θεούς για τη φιλοξενία που τους είχε προσφέρει. Για τον λόγο αυτό ο Ωρίων αναφέρεται άλλοτε ως γιος του Υριέα και άλλοτε ως γιος του Ποσειδώνα, μάλιστα ήταν καρπός της σχέσης του θεού με την [[Ευρυάλη (μυθολογία)|Ευρυάλη]], κόρη του βασιλιά [[Μίνωας|Μίνωα]]. Λέγεται ακόμα ότι είχε πάρει από τον πατέρα του, θεό της θάλασσας, το χάρισμα να μπορεί να βαδίζει πάνω στη θάλασσα.
[[Αρχείο:Orion aveugle cherchant le soleil.jpg|thumb|«Τοπίο με τον τυφλό Ωρίωνα να αναζητά τον ήλιο». Ζωγραφικός πίνακας του Nicolas Poussin (1658).]]
Ο Ωρίωνας μεγάλωσε και έγινε ''«ανήρ εξόχου ρώμης και καλλονής, και δεξιώτατος κυνηγός»''. Εκτός από πολύ δυνατός και όμορφος, φαίνεται ότι ήταν πολύ ψηλός στο ανάστημα, κάτι που συνδεέταισυνδέεται και με τον ομώνυμο [[αστερισμός|αστερισμό]]. Συνόδευε τη θεά του [[κυνήγι|κυνηγιού]], την [[Άρτεμις|`Αρτεμι]], στα κυνήγια της. Κάποτε ο Ωρίων φιλοξενήθηκε στη [[Χίος|Χίο]] από τον εκεί βασιλιά [[Οινοπίων|Οινοπίωνα]] (κατά μία εκδοχή και ο Ωρίων ήταν Χιώτης). Συμπεριφέρθηκε όμως απερίσκεπτα, καθώς ερωτεύθηκε τρελά την κόρη του βασιλιά, τη [[Μεράδη]]. Τότε ο Οινοπίων του έδωσε να πιεί ένα ποτό που τον τύφλωσε και μετά τον πέταξε στη θάλασσα. Εκεί τον περιμάζεψε ο θεός [[Ήφαιστος|`Ηφαιστος]] και τον οδήγησε στον [[Απόλλων|Απόλλωνα]], τον θεό του φωτός, που του ξανάδωσε την όρασή του.
 
Σχετικά με το τέλος του Ωρίωνα υπάρχουν αρκετές διαφορετικές παραδόσεις. Σύμφωνα την κυρίαρχη παράδοση, πέθανε στη [[Δήλος|Δήλο]] (γνωστή τότε ως Ορτυγία) από δάγκωμα [[σκορπιός (αρθρόποδο)|σκορπιού]], που τον έστειλε είτε η Άρτεμις επειδή είχε φύγει από κοντά της ως ερωτευμένος με την [[Ηώς|Ηώ]] (''[[Οδύσσεια]]'', ε 121 κ.ε., λ 310), είτε ο Απόλλων για να μη δημιουργηθεί ερωτική σχέση του Ωρίωνα με την `Αρτεμι (αδελφή του Απόλλωνα), είτε τέλος η ίδια η [[Γαία (μυθολογία)|Γη]] τιμωρώντας τον για την καυχησιολογία του ότι κανένα ζώο δεν ξέφευγε από τα βέλη του. Για τον λόγο αυτό, όταν μετά τον θάνατό του ο Ωρίων «καταστερίσθηκε», μετατράπηκε δηλαδή σε αστερισμό, βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά της [[Ουράνια σφαίρα|Ουράνιας Σφαίρας]] από τον αστερισμό [[Σκορπιός (αστερισμός)|Σκορπιό]]. Στη ''[[Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου]]'' (Α΄ 4, 3) αναφέρεται ότι η `Αρτεμις σκότωσε τον Ωρίωνα επειδή αυτός ατίμασε την `Ωπιν, μία από τις ακολούθους της, ή απλώς επειδή προκάλεσε την Άρτεμι σε αγώνα [[δισκοβολία|δισκοβολίας]].