Ιστορία της Κρήτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 79:
==Η αποστασία του αγίου Τίτου 1363 μ.Χ.==
{{Κύριο|Δημοκρατία του Αγίου Τίτου}}
Η μεροληψία στην φορολογία και τα δικαιώματα ευγενείας από την αριστοκρατία της Βενετίας έναντι των Κρητων τιμαριούχων, έχει σαν αποτέλεσμα την λεγόμενη [[Δημοκρατία του Αγίου Τίτου|αποστασία του Αγίου Τίτου]] τον Αύγουστο του 1363. Η Βενετία θέλοντας να απομονώσει τους επαναστάτες από τον χριστιανικό κόσμο έστειλε εκλύσεις υποστήριξης κατά των επαναστατών σε πολλά χριστιανικά κράτη μεταξύ των οποίων και στον τότε βυζαντινό αυτοκράτορα [[Ιωάννης Ε΄ Παλαιολόγος|Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγο]], όλοι ανταποκρίθηκαν θετικά διακόπτοντας οποιεσδήποτε συναλλαγές με την Κρήτη και συνδράμοντας στρατιωτικά στην καταστολή της εξέγερσης<ref>Setton, Kenneth (1976). ''The Papacy and the Levant, 1204-1571, Vol. 1: The Thirteenth and Fourteenth Centuries''. American Philosophical Society. pp. 249–257. ISBN 978-0-87169-114-9.</ref>. Η αποστασία του Αγίου Τίτου αν και απέτυχε να εδραιώσει κράτος για μεγάλο διάστημα, ωστόσο σηματοδότησε με την λήξη της την έναρξη της Κρητικής αναγέννησης που από τα τέλη του 14ου αιώνα έως και την πτώση του Χάνδακα το 1669 αποτέλεσε την δημιουργικότερη περίοδο στην ιστορία της Κρήτης στις τέχνες και τα γράμματα.
Μερικοί σημαντικοί Κρήτες της περιόδου ήταν οι [[Κρητική λογοτεχνία της Aναγέννησης|λογοτέχνες]] [[Βιτσέντζος Κορνάρος]] και [[Γεώργιος Χορτάτσης]] συγγραφείς του [[Ερωτόκριτος|Ερωτοκριτου]] και της [[Ερωφίλη|Ερωφίλης]] αντίστοιχα, δυο από τα δημοφιλέστερα έργα σε [[Κρητική διάλεκτος|Κρητική διάλεκτο]], ο ζωγράφος [[Δομήνικος Θεοτοκόπουλος]] που αποτελεί έναν από τους κλασικούς της ευρωπαϊκής αναγέννησης, αγιογράφοι της [[Κρητική Σχολή|κρητικής σχόλης]] όπως ο [[Μιχαήλ Δαμασκηνός]] και ο [[Θεόδωρος Πουλάκης]], ο αντιπάπας Alexander V κατά κόσμον [[Αντιπάπας Αλέξανδρος Ε΄|Πέτρος Φιλάργης]], δάσκαλοι και φιλόσοφοι όπως ο [[Νικόλαος Καλλιάκης]], ο [[Μάρκος Μουσούρος]] και άλλοι.
| |||