Χημικό στοιχείο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Αναίρεση έκδοσης 5059750 από τον 77.49.144.48 (Συζήτηση)
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Periodic table (polyatomic).svg|thumb|250px|right|Περιοδικός πίνακας των χημικών στοιχείων]]
[[Αρχείο:Barium unter Argon Schutzgas Atmosphäre.jpg|thumb|250px|right|[[Βάριο]] υπό [[αδρανής ατμόσφαιρα|αδρανή ατμόσφαιρα]] αργού]]eitan mia ksandia eithele na poulisi to autokinitotis kai pai se enan mixaniko na tis katebasi ta xiliometra apo 300.000 xiliometra se 40.000
oxi afou exei kanei 40000 xoliometra[[Αρχείο:Copper.jpg|thumb|250px|right|Χαλκός]]
 
meta apo liges meres thn peri thl to pouleises
 
oxi afou exei kanei 40000 xoliometra[[Αρχείο:Copper.jpg|thumb|250px|right|Χαλκός]]
[[Αρχείο:HEUraniumC.jpg|thumb|250px|right|[[Ουράνιο]]]]
[[Αρχείο:Bromine vial in acrylic cube.jpg|thumb|250px|right|Φιάλη με [[βρώμιο]] μέσα σε [[ακρυλικό]] [[κύβος|κὐβο]]]]
Γραμμή 10 ⟶ 7 :
[[Αρχείο:Hydrogen discharge tube.jpg|thumb|250px|right|Σωλήνας αποδιέγερσης υδρογόνου]]
 
'''Χημικό στοιχείο''', συχνά αποκαλούμενο απλά ''στοιχείο'', είναι [[χημική ουσία]] που αποτελείται από ένα τύπο [[άτομο|ατόμων]], που διακρίνεται από το (χαρακτηριστικό) [[ατομικός αριθμός|ατομικό αριθμό]] του, που ισούται με τον αριθμό των [[πρωτόνιο|πρωτονίων]] στον ατομικό πυρήνα του. Τα χημικά στοιχεία διακρίνονται σε [[μέταλλα]], [[μεταλλοειδή]] και [[αμέταλλα]]. Τα πιο γνωστά παραδείγματα χημικών στοιχείων είναι ο [[άνθρακας]], το [[υδρογόνο]], το [[οξυγόνο]] (αμέταλλα), το [[πυρίτιο]], το [[αρσενικό]] (μεταλλοειδή), το [[αργίλιο|αλουμίνιο]], ο [[σίδηρος]], ο [[χαλκός]], ο [[χρυσός]], ο [[υδράργυρος]] και ο [[μόλυβδος]] (μέταλλα).
που μοιράζονται ορισμένες «περιοδικές» φυσικές και χημικές ιδιότητες. Με εξαίρεση κάποια ασταθή και βραχύβια ραδιενεργά χημικά στοιχεία, όλα τα υπόλοιπα χημικά στοιχεία είναι (πλέον) διαθέσιμα [[βιομηχανία|βιομηχανικά]], τα περισσότερα σε υψηλούς βαθμούς καθαρότητας.
 
Τα ελαφρύτερα χημικά στοιχεία, που περιλαμβάνουν το υδρογόνο, το [[ήλιο]], και σε μικρότερες ποσότητες, το [[λίθιο]], το [[βηρύλλιο]] και το [[βόριο]], θεωρείται ότι έχουν παραχθεί με διάφορες κοσμικές διεργασίες κατά τη διάρκεια της [[Μεγάλη Έκρηξη|Μεγάλης Έκρηξης]] και το [[βομβαρδισμός (πυρηνική φυσική)|βομβαρδισμό]] με [[κοσμικές ακτίνες]]. Η παραγωγή των βαρύτερων χημικών στοιχείων, από τον άνθρακα ως τα πολύ βαρύτερα χημικά στοιχεία, παράχθηκαν με [[αστρική πυρηνοσύνθεση]], και έγιναν διαθέσιμα για τα μεταγενέστερα [[ηλιακό σύστημα|ηλιακά συστήματα]] και το σχηματισμό των πλανητών με [[πλανητικό νεφέλωμα|πλανητικά νεφελώματα]] και [[υπερκαινοφανείς αστέρες]], που εκτοξεύουν τέτοια χημικά στοιχεία στο διάστημα<ref>E. M. Burbidge, G. R. Burbidge, W. A. Fowler, F. Hoyle (1957). "Synthesis of the Elements in Stars". Reviews of Modern Physics 29 (4): 547–650. Bibcode:1957RvMP...29..547B. doi:10.1103/RevModPhys.29.547.</ref>. Η υψηλή αφθονία του οξυγόνου, του πυριτίου και του σιδήρου στη [[Γη]] αντανακλά τη συνηθισμένη παραγωγή τους σε τέτοια [[αστέρας|άστρα]]. Ενώ τα περισσότερα χημικά στοιχεία είναι γενικά «σταθερά», μια μικρή ποσότητα φυσικής μετατροπής του ενός χημικού στοιχείου σε ένα άλλο επίσης συμβαίνει με τη διάσπαση των [[ραδιενέργεια|ραδιενεργών]] χημικών στοιχείων, καθώς επίσης και με άλλες πυρηνικές διεργασίες που συμβαίνουν στη φύση.
 
Η ιστορία της ανακάλυψης και της χρήσης των χημικών στοιχείων άρχισε μαζί με τις πρωτόγονες [[άνθρωπος|ανθρώπινες]] [[κοινωνία|κοινωνίες]] που έβρισκαν κάποια φυσικά χημικά στοιχεία που υπάρχουν στη φύση, όπως ο χαλκός, ο χρυσός και ο [[σύντηξη|συντηγμένος]] σίδηρος και λἰγα άλλα μέταλλα από τα [[ορυκτό|ορυκτά]] τους. Αρχικά οι [[αλχημεία|αλχημιστές]] και οι [[χημεία|χημικοί]], μεταγενέστερα, ταυτοποίησαν πολλά περισσότερα, με σχεδόν όλα τα φυσικά υπάρχοντα χημικά στοιχεία να είναι ήδη γνωστά μέχρι [[1900]]. Οι ιδιότητες των χημικών στοιχείων συχνά συνοψίστηκαν με τη σταδιακή ανάπτυξη του [[Περιοδικός πίνακας των χημικών στοιχείων|περιοδικού πίνακα των χημικών στοιχείων]], που οργανώνει τα χημικά στοιχεία κατά αύξοντα ατομικό αριθμό σε [[περίοδος (περιοδικού συστήματος)|περιόδους]] και [[Ομάδα περιοδικού πίνακα|ομάδες]] που μοιράζονται ορισμένες «περιοδικές» φυσικές και χημικές ιδιότητες. Με εξαίρεση κάποια ασταθή και βραχύβια ραδιενεργά χημικά στοιχεία, όλα τα υπόλοιπα χημικά στοιχεία είναι (πλέον) διαθέσιμα [[βιομηχανία|βιομηχανικά]], τα περισσότερα σε υψηλούς βαθμούς καθαρότητας.
 
Το υδρογόνο και το ήλιο είναι ασυζητητί τα πιο άφθονα χημικά στοιχεία στο [[σύμπαν]]. Ωστόσο, ο σίδηρος είναι το πιο άφθονο χημικό στοιχείο (κατά [[μάζα]]) στη Γη, ενώ το οξυγόνο είναι το πιο άφθονο χημικό στοιχείο στο [[Γήινος φλοιός|γήινο φλοιό]]<ref> Los Alamos National Laboratory (2011). "Periodic Table of Elements: Oxygen". Los Alamos, New Mexico: Los Alamos National Security, LLC. Retrieved 7 May 2011.</ref>. Παρόλο που όλες οι γνωστές χημικές ουσίες αποτελούνται από αυτά τα χημικά στοιχεία, η ίδια η [[ύλη]] υποθέτεται ότι αποτελεί μόλις το 15% της συνολικής ποσότητας μάζας του σύμπαντος. Το υπόλοιπο πιστεύεται ότι αποτελείται από [[σκοτεινή ύλη]], ένα εύρος ουσιών με σύνθεση σε μεγάλο βαθμό άγνωστη και μη μη αποτελούμενη από χημικά στοιχεία (τουλάχιστον όπως τα ξέρουμε και τα ορίζουμε ως τώρα), εφόσον δεν περιέχουν πρωτόνια, [[νετρόνιο|νετρόνια]] και [[ηλεκτρόνιο|ηλεκτρόνια]]<ref>Oerter, Robert (2006). The Theory of Almost Everything: The Standard Model, the Unsung Triumph of Modern Physics. Penguin. p. 223. ISBN 978-0-452-28786-0.</ref>. Η σκοτεινή ύλη μπορεί επίσης να περιλαμβάνει κανονική [[βαρυόνιο|βαρυονική]] μάζα και [[νετρίνο|νετρίνα]].