Βασίλειο της Βαλένθια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
JSion (συζήτηση | συνεισφορές) |
JSion (συζήτηση | συνεισφορές) |
||
Γραμμή 32:
|επόμενο =
}}
Το '''Βασίλειο της Βαλένθια''' (στα [[καταλανικά]], ''Regne de València'') ήταν μεσαιωνικό βασίλειο που υπήρξε αρχικά στα πλαίσια του [[Στέμμα της Αραγονίας|Στέμματος της Αραγόνας]] και στη συνέχεια ενταγμένο στην [[Στέμμα της Ισπανίας|Ισπανική Μοναρχία]] και περιλάμβανε μεγάλο μέρος της σημερινής [[Βαλενθιανική Κοινότητα|Βαλενθιανικής Κοινότητας]]. Η εποχή ακμής του τοποθετείται μεταξύ του 15ου και 16ου αιώνα, όταν η πρωτεύουσά του, [[Βαλένθια]], ήταν ένα από τα ισχυρότερα οικονομικά και πολιτισμικά αστικά κέντρα της Μεσογείου. Μέχρι το 1609 φιλοξενούσε μεγάλο αριθμό μουσουλμάνων, που εκδιώθηκαν από τον Φίλιππο Γ΄. Σήμερα, ο [[βασιλιάς της Ισπανίας]] είναι κάτοχος του τίτλου του Βασιλιά της Βαλένθια.
Τεχνικά, το Βασίλειο υπήρξε όσον ίσχυαν οι επίσημοι νόμοι, τα λεγόμενα «Προνόμια της Βαλένθια» (''furs de València''), από το 1261 μέχρι το 1707 όταν και καταργήθηκαν με την κατάργηση των νόμων των πρώην εδαφών του Στέμματος της Αραγόνας από τον [[Φίλιππος Ε΄ της Ισπανίας|Φίλιππο Ε΄]]. Ωστόσο, ο τίτλος αυτός συνέχισε να χαρακτηρίζει τα εδάφη του πρώην βασιλείου μέχρι και τον 19ο αιώνα.
Γραμμή 71:
=== Διοίκηση και η εξέγερση των Αδελφοτήτων ===
Το Βασίλειο της Βαλένθια, από τα τέλη του 13ου αιώνα, διοικείτο βάσει δύο ξεχωριστών διοικήσεων, της Βαλένθια και της Οριόλα. Η πρώτη, που αντιστοιχούσε με τα όρια του Βασιλείου μέχρι το 1245, αποτελείτο με τη σειρά της από τρεις ξεχωριστές διοικήσεις, αυτή της [[Σάτιβα]] (στο νότο), της [[Βαλένθια]] (στο κέντρο) και της [[Καστελιό]] (στο βορρά). Η δεύτερη περιέκλυε τα εδάφη μέρους της σημερινής [[Επαρχία του Αλικάντε|επαρχίας του Αλικάντε]] και της αυτόνομης κοινότητας της [[Περιοχή της Μούρθια|Μούρθια]]<ref>[http://dglab.cult.gva.es/ArxiuRegne_v/fondosdoc_gobernacion_v.htm Λήμμα «governació»: Αρχειακό υλικό του Αρχείου του Βασιλείου της Βαλένθια] [8/2/1015]</ref>· η πρωτεύουσά της, [[Οριουέλα|Οριόλα]]<ref>Pitarch (2001): 28.</ref>, ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του βασιλείου. Το 1520 εγκαθιδρύθηκε η Αντιβασιλεία της Βαλένθια, που ανατέθηκε στον [[Ντιέγο Ουρτάδο δε Μεντόθα]], ένα γεγονός που υπήρξε και η αφορμή της Εξέγερσης των Αδελφοτήτων, μιας πολύπλευρης διαμάχης μεταξύ των τοπικών ελίτ και της Ισπανικής Μοναρχίας του [[Κάρολος Ε΄ Κουίντος|Καρόλου Α΄]] που είχε ως αποτέλεσμα την αποδυνάμωση των τοπικών εξουσιών.
=== Μετά τον Πόλεμο της Ισπανικης Διαδοχής ===
Κατά τη διάρκεια του [[Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής|Πολέμου της Ισπανικής Διαδοχής]] το Βασίλειο παρότι αρχικά είχε υποστηρίξει τον [[Φίλιππος Ε΄ της Ισπανίας|Φίλιππο των Βουρβόνων]], στη συνέχεια ανακήρυξε βασιλιά τον αρχιδούκα Κάρολο στις 17 Αυγούστου του 1705 στη [[Ντενία]]. Μετά την ήττα των υποστηρικτών του Καρόλου, ο Φίλιππος Ε΄ απεμπόλησε τους βαλενθιανικούς νόμους και επέβαλε αυτούς της Καστίλης. Οι δύο διοικήσεις αντικαταστάθηκαν από έντεκα ''corregimientos'', υποδιοικήσεις εξαρτώμενες από τον βασιλιά.<ref>Vicent Giménez Chornet, ''Compte i raó: la hisenda municipal de la ciutat de València en el segle XVIII'', Βαλένθια, Universitat de València, 2002, σελ.79</ref> Ο τίτλος «Βασίλειο της Βαλένθια» συνέχισε να χρησιμοποιείται μέχρι και τον 19ο αιώνα (π.χ. Εθνοσυνέλευση του Κάδιθ) ώσπου το 1833, με την νέα διοικητική ανασυγκρότηση του ισπανικού κράτους μετονομάστηκε σε ''Región Valenciana'' ('Περιοχή της Βαλένθια'). Έκτοτε θα ξαναχρησιμοποιηθεί στον 20ό αιώνα από την αντικαταλανιστική μερίδα των βαλενθιανών εθνικιστών-τοπικιστών ως αντιπαραβολή στον όρο «Βαλενθιανική Χώρα».
== Γλώσσα ==
Από τη σύσταση του βασιλείου και μέχρι τον διωγμό των μουσουλμάνων, το βασίλειο αποτελείτο από τρεις ισχυρές γλωσσικές κοινότητες. Ο παραγκωνισμός της [[Αραβικά|αραβόφωνης]] κοινότητας έκανε να διατηρηθούν τα αραβικά μέχρι το 1609 ως γλώσσα αυστηρά της κοινότητας αυτής, όσο οι γλώσσες των επικοιστών (καταλανικά και αραγονικά) ισχυροποιούνταν στο βασίλειο. Εν τέλει ο επικοισμός των πλουσιότερων παραλίων του βασιλείου με καταλανούς μετέτρεψε τα καταλανικά στην κυρίαρχη και πλειοψηφική γλώσσα του.
Ωστόσο, από τα μέσα του 17<sup>ου</sup> αιώνα τα [[ισπανικά|καστιλιανικά]], που μέχρι το τέλος του μεσαίωνα δεν μιλιούνταν παρά μόνο σε απομονωμένα χωριά στα σύνορα με την Καστίλη, άρχισαν να χρησιμοποιούνται παράλληλα με τα καταλανικά στο δημόσιο λόγο.<ref>Pitarch (2001): 27.</ref> Η διοικητική και οικονομική εξάρτηση του Βασιλείου από την Καστίλη από τον 16<sup>ο</sup> αιώνα κι έπειτα ήταν η κύρια αιτία της εξέλιξης αυτής. Με την εγκαθίδρυση της Αντιβασιλείας της Βαλένθιας, οι αριστοκράτες της πρωτεύουσας που συγκεντρώθηκαν γύρω από την αυλή των νέων Αντιβασιλέων, υιοθέτησαν τα καστιλιανικά και παραμέρισαν τα καταλανικά.<ref name=":0">Pitarch (2001): 29.</ref> Η νέα κωμωδία του [[Λόπε δε Βέγα]], φορέας του ισπανικού αυτοκρατορικού εθνικισμού του 17<sup>ου</sup> αιώνα, βρήκε στο αριστοκρατικό περιβάλλον της Βαλένθια ευήκοα ώτα.<ref name=":0" /> Πέραν της αριστοκρατίας, τα καστιλιανικά υιοθετήθηκαν σχεδόν απόλυτα και από την εκκλησιαστική ιεραρχία.<ref>Pitarch (2001): 40.</ref>
== Παραπομπές ==
| |||