Ναΐτες Ιππότες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Removing Link GA template (handled by wikidata) |
IM-yb (συζήτηση | συνεισφορές) εισαγωγή πλαισίου |
||
Γραμμή 1:
{{πηγές|29|10|2013}}
{{Κουτί πληροφοριών στρατιωτικής μονάδας
|Όνομα = Ναΐτες Ιππότες
|Έμβλημα = Templ.jpg
|Πλάτος εμβλήματος = 180px
|Λεζάντα εμβλήματος = Τμήμα της σφραγίδας των ιπποτών
|Ίδρυση =
|Παύση =
|Ημερομηνίες = 1119–1312
|Χώρα =
|Χώρες =
|Πίστη = στον [[Πάπας|Πάπα]]
|Είδος = [[Ιπποτικό Τάγμα]] <br />[[Χριστιανικά χρηματοοικονομικά]]
|Κλάδος =
|Κλάδοι =
|Υπαγωγή =
▲{{!}}<span style="font-size:0.9em;">Προστασία των Χριστιανών Προσκυνητών</span>
|Σχηματισμοί =
|Άλλα ονόματα =
▲{{!}}<span style="font-size:0.9em;">15.000-20.000 μέλη, το 10% των οποίων ήταν ιππότες</font></span>
|Προστάτης =
|Ρητό =
▲{{!}}<span style="font-size:0.9em;">Όρος του Ναού, [[Ιερουσαλήμ]]</font></span>
|Εμβατήριο =
|Μασκότ =
|Εξοπλισμός =
▲{{!}}<span style="font-size:0.9em;">Λευκός μανδύας με ερυθρό σταυρό</font></span>
|Συμπλοκές =
|Επέτειοι =
|Διακρίσεις =
|Μετάλλια =
{{!}}<span style="font-size:0.9em;">'''Πρώτος [[Μεγάλοι Μάγιστροι των Ιπποτών του Ναού|Μεγάλος Μάγιστρος]]'''</font></span>▼
|Διάλυση =
▲
|Διοικητής1 = [[Ούγος ντε Παιν]]
|Ιδιότητα διοικητή2 = Τελευταίος Μεγ. Μάγιστρος
|Διοικητής2 = [[Ζακ ντε Μολέ]]
|Ιδιότητα διοικητή3 =
|Διοικητής3 =
|Ιδιότητα διοικητή4 =
|Διοικητής4 =
|Αξιοσημείωτοι διοικητές =
|Συντομογραφία =
|Αναγνωριστικό σύμβολο =
|Ονομασία συμβόλου2 = Σημαία
|Αναγνωριστικό σύμβολο2 = [[Αρχείο:Templar Flag 6.svg|border|66px]]
|Ονομασία συμβόλου3 =
|Αναγνωριστικό σύμβολο3 =
|Ονομασία συμβόλου4 =
|Αναγνωριστικό σύμβολο4 =
}}
Οι '''Ιππότες του Ναού''' ή '''Ναΐτες''' ([[αγγλικά]]: ''Templars'') γνωστοί και ως '''Φτωχοί Συστρατιώτες του Χριστού και του Ναού του Σολομώντα''' ([[λατινικά]]: ''Pauperes commilitones Christi Templique Solomonici'') αποτέλεσαν ένα από τα πρώτα [[Ιπποτικό Τάγμα|στρατιωτικά τάγματα]] στην ιστορία.
Γραμμή 60 ⟶ 69 :
== Ιστορία ==
=== Ίδρυση και Εξάπλωση του Τάγματος ===
{{Quote box
| width = 23.5em
Γραμμή 73 ⟶ 80 :
|source =''Η πολεμική ιαχή των Ιπποτών του Ναού''
}}
Μετά την [[Α' Σταυροφορία]] δημιουργείται το χριστιανικό [[βασίλειο της Ιερουσαλήμ]] με πρώτο βασιλιά τον Βαλδουίνο της Βουλώνης που έλαβε το όνομα [[Βαλδουίνος Α' της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνος ο A']]. Ως πρώτος Πατριάρχης εγκαθίσταται ο Δαϊμβέρτος (Daimbert). Η μεγάλη απειλή για το βασίλειο αυτό ήταν οι Σαρακηνοί οι οποίοι νικήθηκαν κατά την Σταυροφορία αλλά δεν εξοντώθηκαν. Επιπροσθέτως οι Σαρακηνοί έλεγχαν ένα μεγάλο αριθμό οχυρών στην ευρύτερη περιοχή της Παλαιστίνης τα οποία οι χριστιανοί ήθελαν να καταλάβουν. Οι χριστιανοί ήταν δύσκολο να καταφέρουν να ελέγξουν ολόκληρη την περιοχή της Παλαιστίνης και όχι μόνο την πόλη της Ιερουσαλήμ. Συνεπώς, η ζωή σε εκείνη την περιοχή δεν είναι εύκολη ούτε για τους νέους κατοίκους, αλλά ούτε και για τους προσκυνητές που συρρέουν μαζικά από ολόκληρη την [[Ευρώπη]].
==== Ο πρώτος πυρήνας των Ναϊτών ====
[[Αρχείο:Chevaliers sur monture.jpg|thumb|right|
▲[[Αρχείο:Chevaliers sur monture.jpg|thumb|right|250 px|Απεικόνιση των Ιπποτών του Ναού — οι 2 έφιπποι ερμηνεύτηκαν ως σύμβολο της πενίας (επί ενός αλόγου) και του δυισμού μοναχού-στρατιώτη]]
Η ιστορία των Ιπποτών του Ναού είναι συνδεδεμένη με τον Κόμητα Ούγο της Καμπανίας (Hugo de la Champagne). Το 1104 ο κόμης επισκέπτεται την [[Ιερουσαλήμ]] με μία ακολουθία υποτακτικών σε αυτόν ιπποτών. To 1108 ο κόμης επιστρέφει στην Ευρώπη και το 1114 επιστρέφει στην Ιερουσαλήμ συνοδευόμενος από τον υποτακτικό του ιππότη Ούγο ντε Παιν (Hugues de Payns). Άγνωστο παραμένει το αν ο [[Ούγος ντε Παιν]] ακολούθησε τον άρχοντά του στο πρώτο του ταξίδι. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του [[Βαλδουίνος Β' της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνου του Β΄]] που στο μεταξύ είχε διαδεχτεί τον Βαλδουίνο τον Α΄ στο θρόνο της Ιερουσαλήμ, το 1118 μ.Χ, ο Ούγος ντε Παιν μαζί με άλλους 8 ιππότες παρουσιάστηκαν στο βασιλιά και του πρότειναν την ίδρυση μίας κοινότητας ιπποτών που θα ακολουθούσε τον κανόνα θρησκευτικού τάγματος και θα αφιερωνόταν στην προστασία των προσκυνητών. To ίδιο έπραξαν και με τον Πατριάρχη Βαρμούνδο του Πικινύ (Warmund de Picquigny)που είχε διαδεχτεί τον Δαϊμβέρτο. Είχαν σκεφτεί να ακολουθήσουν τον Κανόνα του [[Άγιος Αυγουστίνος|Αγίου Αυγουστίνου]] (Augustine of Hippo). Η πρόταση αυτή έγινε δεκτή από το βασιλιά και τον Πατριάρχη.
Γραμμή 99 ⟶ 104 :
==== Η Θέσπιση του Κανόνα του Τάγματος ====
[[Αρχείο:Cross of the Knights Templar.svg|thumb|right|150px|Το έμβλημα των Ιπποτών του Ναού]]
Η περίοδος της μεγάλης ισχύος των Ναϊτών αρχίζει λίγο μετά την ίδρυσή τους όταν αποκτούν την υποστήριξη του
▲Η περίοδος της μεγάλης ισχύος των Ναϊτών αρχίζει λίγο μετά την ίδρυσή τους όταν αποκτούν την υποστήριξη του '''Αγίου Βερνάρδου του Κλερβό''' ο οποίος υπήρξε και ο αναμορφωτής του μοναστικού τάγματος των Βενεδικτίνων. Ο Άγιος Βερνάρδος όταν αντιλαμβάνεται την ύπαρξη και τις προθέσεις του πρώτου πυρήνα των Ναϊτών διαισθάνεται ότι η ιδέα τους μπορεί να αξιοποιηθεί, και έτσι στηρίζει τους 9 πρώτους τυχοδιώκτες, αναγνωρίζοντάς τους επίσημα ως ένα στρατιωτικό και θρησκευτικό τάγμα και τους οποίους μεταμορφώνει σε Στρατιώτες του Χριστού (''Militia Christi''). Επίσης, ο Άγιος Βερνάρδος διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη σύνταξη του όρκου που έδιναν όλοι οι Ναΐτες, ένας όρκος που ονομάστηκε ''Κανόνας των Ναϊτών''. Το 1128 μ.Χ συγκαλεί σύνοδο στην Τρουά της Γαλλίας για να καθορίσει τι ακριβώς είναι οι νέοι αυτοί μοναχοί-στρατιώτες, και μερικά χρόνια αργότερα γράφει το εγκώμιο αυτών των Στρατιωτών του Χριστού και ετοιμάζει τον Κανόνα που αποτελείται από 72 άρθρα, ο οποίος περιλαμβάνει εκτός από τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά που θα διέπουν το τάγμα, και εξαντλητικές λεπτομέρειες που αφορούν τις καθημερινές δραστηριότητες των ιπποτών. Με τον κανόνα αυτό υιοθετείται και το φημισμένο λευκό ράσο, που προερχόταν από τους Κιστερσιανούς μοναχούς, προσθέτοντας σε αυτό έναν κόκκινο σταυρό. Ορισμένες ενδεικτικές υποχρεώσεις για τους ιππότες που περιλαμβάνονται στον κανόνα του τάγματος είναι οι εξής:
* Υποχρέωση τέλεσης καθημερινών λειτουργιών.
* Απαγόρευση της συναναστροφής των ιπποτών με αφορισμένους ιππότες, αν όμως ένας από αυτούς έρθει ικέτης στο Ναό οφείλουν να τον δεχθούν χριστιανικά.
| |||