Λεωνίδας Παρασκευόπουλος (Αντιστράτηγος): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1890 αποτέλεσε μέλος της [[Εθνική Εταιρεία|Εθνικής Εταιρείας]]<ref>Λεωνίδα Ι. Παρασκευοπούλου, ''Αναμνήσεις 1896 - 1920'', Αθήναι 1955, τόμος Α', σ. 13.</ref>. Ακολούθως συμμετείχε στον [[Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897|ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897]] στο μέτωπο της [[Κρήτη]]ς, ως υπασπιστής - αγγελιαφόρος και επιτελάρχης του [[Συνταγματάρχης|συνταγματάρχη]] [[Τιμολέων Βάσσος|Τ. Βάσσου]],<ref name=Ele/> και έπειτα του αντικαταστάτη του, Στάικου<ref>Παρασκευοπούλου, Αθήναι 1955, τόμος Α', σ. 21 - 33.</ref>.

 

 

Όταν εκδηλώθηκε η επανάσταση στο Γουδί το [[1909]], ήταν υποδιοικητής στη Σχολή Ευελπίδων και προσχωρώντας στην επανάσταση εκείνη διορίσθηκε προσωπάρχης στο υπουργείο Στρατιωτικών, έχοντας λάβει προηγουμένως αμνηστία μαζί με όλους τους άλλους κινηματίες, από τον Βασιλέα Γεώργιο Α'. Το ίδιο έτος, διετέλεσε για σύντομο χρονικό διάστημα, πρόεδρος του [[Μακεδονικός αγώνας|Μακεδονικού Κομιτάτου]], θέση από την οποία παραιτήθηκε μετά από διαφωνία με τον τότε υπουργό Εξωτερικών, Καλλέργη<ref>Παρασκευοπούλου, Αθήναι 1955, τόμος Α', σ. 61.</ref>.