Παράδοξο του Μπέντλεϊ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

== Διατύπωση ==

Η αρχική διατύπωση του παραδόξου έγινε τον [[17ος αιώνας|17ο αιώνα]] και αναφέρει πως σύμφωνα με τις θεωρίες περί έλξης των σωμάτων του [[Νεύτωνας|Νεύτωνα]], κάθε [[άστρο]] στο [[σύμπαν]] θα έπρεπε να ελκύεται προς κάθε άλλο άστρο, δε θα έπρεπε να παραμένουν ακίνητα, και θα έπρεπε όλα μαζί να συγκεντρωθούν μαζί σε κάποιο κεντρικό σημείο. Ο Νεύτωνας παραδέχτηκε την ύπαρξη του προβλήματος κατά την αλληλογραφία του με τον [[Ρίτσαρντ Μπέντλεϊ]], ένα διάσημο λόγιο του [[Καίμπριτζ]] της εποχής που του διατύπωσε το πρόβλημα.<ref>{{Cite web|url = http://books.eudoxus.gr/publishers/CID_00056/CID_00056-20-ABS.pdf|title = Οι έννοιες της ύλης και της μάζας, σκέψεις και διαφοροποιήσεις / Αποσπάσματα της αλληλογραφίας Νεύτωνα-Μπέντλεϊ - books.eudoxus.gr}}</ref><ref>"This Month in Physics History - Einstein's Biggest Blunder", APS News, Vol. 14, Nr. 7, July 2005, [http://www.aps.org/publications/apsnews/200507/history.cfm online]</ref>

 

 

===Ιεραρχικό σύμπαν===

Η ''ιεραρχική'' ή ''[[φράκταλ]]'' κοσμολογία, η οποία εμφανίστηκε με τον επιστήμονα του [[18ος αιώνας|18ου αιώνα]], [[Γιόχαν Χάινριχ Λάμπερτ|Γιόχαν Λάμπερτ]], έφερε μια πιο εξεζητημένη απόπειρα επίλυσης του προβλήματος. Το [[1761]] ο Λάμπερτ εξέδωσε την μελέτη ''Κοσμολογικές επιστολές περί της δομής του σύμπαντος'' (''Cosmological letters on the structure of the Universe''), όπου πρότεινε πως το σύμπαν είναι δομημένο ιεραρχικά, με κάθε άστρο και τους πλανήτες του να αποτελούν συστήματα πρώτου βαθμού, κατόπιν ομάδες άστρων να αποτελούν συστήματα δευτέρου βαθμού, και διαδοχικά ούτω καθ'εξής.