Τζων Λοκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Λοκ χώρισε τις ποιότητες των σωμάτων σε τρεις κατηγορίες. Στην πρώτη ομάδα αποδίδονται οι πρωτεύουσες ποιότητες και αφορούν σε μεγέθη κυρίως της φυσικής όπως : η έκταση, η κίνηση, η στερεότητα, ο όγκος, η μορφή, η υφή και ο αριθμός που η αντίληψη του γίνεται μόνο από το νου. Οι πρωτεύουσες ποιότητες ενυπάρχουν στα σώματα και ως εκ τούτου δεν απαιτούν για να υπάρξουν να είναι αντιληπτές. Στη δεύτερη και τρίτη ομάδα ενώνονται οι δευτερεύουσες ποιότητες που αποτελούν άμεσα αντικείμενα των αισθήσεων όπως τα χρώματα οι ήχοι και οι γεύσεις και οι δυνάμεις ή έμμεσες επιδράσεις δυνάμεων (η δύναμη της φωτιάς που τήκει τον χρυσό). Η διάκριση που κάνει ο Λοκ μεταξύ των πρωτευουσών και δευτερευουσών ποιοτήτων ανάγεται στην τοποθέτηση του<ref> Ιστορία της Δυτικής Φιλοσοφίας του Άντονυ Κέννυ, σελίδα 186. Εκδόσεις Νεφέλη </ref>: {{Απόσπασμα| Οι ιδέες των πρωτευουσών ποιοτήτων των σωμάτων είναι ομοιώματα αυτών, και τα πρότυπά τους ενυπάρχουν όντως στα ίδια τα σώματα, αλλά, οι ιδέες που παράγονται μέσα μας από τις δευτερεύουσες ποιότητες, δεν έχουν καμία απολύτως ομοιότητα με αυτές}}

 

Ο Λοκ θεωρούσε ιδανική την αγωγή που συνδυάζει τον φυσικό τρόπο ζωής, την σωματική αγωγή και την σκληραγωγία. Πίστευε πως για την διαμόρφωση του χαρακτήρα σημασία έχει περισσότερο το γενικότερο περιβάλλον και η καθημερινή τριβή με τα άτομα παρά η συστηματοποιημένη διδασκαλία. Έδινε σημασία στην αγωγή του παιδιού μικρής ηλικίας, το οποίο πρέπει είναι κοντά στον φυσικό τρόπο ζωής και μακριά από την χλιδή. Το πνεύμα του παιδιού, με άλλα λόγια, πρέπει να διατηρείται ζωντανό και ελεύθερο. Ήταν υπέρμαχος των ατομικών μαθημάτων, καθώς πίστευε πως ούτε καν δυο παιδιά δεν μπορείς να τα μεταχειριστείς με τον ίδιο τρόπο. Ο δάσκαλος που θα παραδίδει τα ιδιαίτερα μαθήματα πρέπει να είναι κυρίως κάτοχος ηθικών αρετών παρά συγκεκριμένων γνώσεων. Οι γνώσεις αξίζουν όταν τις κατέχουν άνθρωποι με σωστή συμπεριφορά, άνθρωποι όμως χωρίς ψυχική ευγένεια γίνονται κατά τον Locke «εύκολα ακόμη πιο ανόητοι και κακοί». Έβλεπε την μάθηση ως ένα χαλαρό και παιγνιώδες αντικείμενο. Το παιδί θα πρέπει να αγαπήσει αυτό που μαθαίνει και όχι να εξαναγκαστεί. «Είναι καλύτερα να μάθει το παιδί να διαβάζει ένα χρόνο αργότερα παρά να του δημιουργηθεί αποστροφή προς το διάβασμα». Τέλος θέλει μια μάθηση ανοιχτή στον κόσμο και εκτιμά την χειρωνακτική εργασία για όλους τους ανθρώπους.

 

Ο Λοκ πίστευε, ότι, εάν εναποθέσει κάποιος τον μόχθο του πάνω σε ένα αντικείμενο-αγαθό, αυτομάτως γίνεται δικό του και περνά στην ιδιοκτησία του, λ.χ το χέρι ενός ανθρώπου και η πέτρα (που δεν σου ανήκει) φτιάχνουν ένα τσεκούρι. Τότε το τσεκούρι αυτό περνά στην κυριότητα του ατόμου που μόχθησε για να το φτιάξει. Συνεπώς αφαιρεί κάποιος ένα αντικείμενο από το καθεστώς κοινοκτημοσύνης που υπάρχει στην φυσική κατάσταση του Λοκ, και το ενστερνίζεται. Ο σκοπός και εδώ της πρόσμειξης εργασίας, είναι η διατήρηση της ζωής (αυτοσυντήρηση). Το εξτρεμιστικό της άποψης αυτής είναι πως, εάν κάποιος εισβάλει ουσιαστικά, και επεξεργαστεί ή μοχθήσει πάνω σε κάποιο αντικείμενο που εσύ έχεις ήδη χρησιμοποιήσει, τότε ο Λοκ σου δίνει μέχρι και το δικαίωμα να σκοτώσεις τον άλλο, λόγο του ότι απείλησε τον θεμελιωμένο και απαράβατο φυσικό νόμο (διατήρηση αγαθού ζωής - αυτοσυντήρηση). Κατηγορήθηκε ότι έδωσε βάρος στους όρους ιδιοκτησίας, κάτι το οποίο μπορούσε να δημιουργήσει ποσότητες υπεριδιοκτησίας και μειωμένης ιδιοκτησίας. Ο ίδιος αποφάνθηκε ένα σύστημα μέτρου στην κατανάλωση, πως ο καθείς δηλαδή θα μπορούσε να ιδιοποιηθεί συγκεκριμένο ποσό αγαθών, μέχρι εκεί που μπορεί να καταναλώσει. Με λίγα λόγια, δεν μπορεί κάποιος να ιδιοποιηθεί έναν μεγάλο αριθμό π.χ. μήλων που θα τον οδηγήσει στο γεγονός να καταναλώσει κάποια και τα άλλα να τα πετάξει γιατί θα χαλάσουν μέχρι να τα καταναλώσει. Θα πρέπει εξαρχής να έχει ιδιοποιηθεί το άτομο τόσα μήλα, όσα χρειάζεται για να τραφεί. Σήμερα, αυτό που συμβαίνει από άποψη εφαρμοσμένης ιδιοκτησίας είναι η εκτροπή της αυθεντικής θεωρίας του Λοκ, παρά μία χειρότερη άποψη της. Η υπερσυσσώρευση ιδιοκτησίας πλέον γίνεται πρώτη φορά ρεαλιστικά στην πολιτική κατάσταση του ανθρώπου με την εμφάνιση του χρήματος. Το χρήμα πλέον αντιστοιχεί σε προϊόντα προς κατανάλωση, και το άτομο μπορεί να ιδιοποιηθεί υπέρογκα χρηματικά ποσά μέσα από την εργασία του χωρίς να φοβάται για τα καταναλωτικά όρια.

 

== Έργα του Λοκ σε νεοελληνική απόδοση ==